1. به گزارش همدان ورزش؛ به مناسبت بزرگداشت روز کتاب و کتاب خوانی، یک دوره مسابقه شطرنج بلیتس با شرکت استاد احسان قائم مقامی و اعضای حاضر در کلاس آمورشی ایشان، به صورت دوره ای و در 15 دور برگزار شد. این مسابقات به صورت ریتد و به داوری خانم نیلوفر حیدریان انجام شد و در پایان استاد احسان قائم مقامی با 14 امتیاز قهرمان شد و ساسان علی بابایی با 12 امتیاز دوم شد. یاشار موحدی، سینا کوروند و شایان رحمتیان همگی با 11/5 امتیاز سوم تا پنجم شدند. مهمترین اتفاق این مسابقات، پیروزی امیر علی دلاوری برابر احسان قائم مقامی بود.

به گزارش همدان ورزش؛ بازی در هوایی ابری و سرد با قضاوت داوران سنندجی آغاز گردید. با توجه به اینکه برخی از بازیکنان شهرداری همدان اولین تجربه مسابقات رسمیشان را داشتند و هیجان و استرس بر آنها غلبه داشت در دقیقه 3 بازی اولین گل را از نودی ها دریافتند  ولی طولی نکشید که شهرداری همدان توپ و میدان را در اختیار گرفت و پس از چند حمله و شوت زیبای کاپیتان دانیال ترکمان  تیم گل تساوی را وارد دروازه حریف نمود.

در نیمه دوم و  دقیقه 11این تیم شهرداری بود که گل دوم را توسط امیرحسین صفدر ی قانع وارد دروازه حریف نماید و با این گل ، تماشاگران تیم حریف را به جوش و خروش بیاندازد و با دادن چند کارت و اخطار به بازیکنان شهرداری همدان  تیم نود ارومیه توانست گل تساوی را از قلب دفاعی شهرداری  وارد دورازه نماید و با این نتیجه اولین بازی در اولین هفته از مسابقات لیگ برتر کشور به پایان رسید.و هم اکنون شهرداری همدان درجایگاه  سوم  در بین هم  گروهی های خود  قرار دارد.

لازم بذکر است در هفته دوم این مسابقات روز جمعه مورخ 6/9/94  ساعت 14 شهرداری همدان میزبان تیم ذوب آهن اردبیل می باشد.

نتایج گروه 3 بدین شرح می باشد:

شهرداری همدان2 نود ارومیه 2

شهرداری اردبیل 3 ذوب آهن اردبیل 2

دبیری تبریز 3 شهرداری تبریز 2

مهدی کرمی رییس هیئت کوهنوردی استان همدان در این خصوص گفت : در ادامه پیگیری امور فرهنگی و ترویج فرهنگ مطالعه در بین علاقمندان و فعالان رشته پر طرفدار کوهنوردی که به عنوان یکی از ورزش های اول استان همدان مطرح می باشد, به جمع آوری و خرید نزدیک به 220 عنوان کتاب و انواع نشریه تخصصی در موضوعات تاریخی ,فرهنگی , علمی , ورزشی و داستانی اقدام نموده و دومین کتابخانه کوهستانی را در محل پناهگاه اول دشت میشان ایجاد نمودیم

کرمی افزود : کار انتقال این تعداد کتاب در روز جمعه 30 آبان ماه 1393 توسط اعضای هیئت رئیسه کوهنوردی و تعدادی از کوهنوردان و علاقمندان پس از حدود یک ساعت کوهپیمایی از محل گنجنامه تا پناهگاه دشت میشان در ارتفاع حدود 2100 متری به انجام رسید.
وی اضافه کرد از این پس عموم عزیزانی که برای استراحت موقت و یا شب مانی در این پناهگاه حضور می یابند می توانند از کتب موجود در این کتابخانه که در معرض استفاده همگانی قرار دارد بهره برده و اوقات خود را به نحو احسن در این مکان سپری کنند
کرمی با اشاره به لزوم استمرار فرهنگ سازی و ترویج مطالعه و همنشینی با کتاب از عموم علاقمندان و کوهنوردان درخواست کرد تا با اهدای کتاب به این کتابخانه در هر چه غنی تر شدن این گنجینه دانش به هیئت کوهنوردی استان همدان یاری رسانند.
گفتنی است استان همدان به عنوان مهد شکل گیری کتابخانه های کوهستانی در کشور مطرح بوده و در حال حاضر کتابخانه قله یخچال صاحب الزمان به عنوان اولین کتابخانه کوهستانی کشور در محل پناهگاه این منطقه کوهستانی با سابقه ای 2 ساله در معرض استفاده عموم علاقمندان قرار دارد
1

به نقل از قدس آنلاین، در آستانه هفته بسیج قرار داریم و همین مناسبت باعث شده تا توجه سالیانه به این نهاد مردمی بیشتر شود. به همین منظور با سردار« محمدرضا نقدی»، رئیس سازمان بسیج مستضعفان گفت و گو کردیم. پیش از آنکه وارد بحث با سردار بشویم، وی تأکید می کند که اگر قرار است در مورد بسیج صحبت کنیم، بهتر است چالشی باشد. نقدی می گوید: امروزه هجمه های زیادی علیه بسیج مطرح می شود که لازم است در این گونه مصاحبه ها  به آنها پاسخ بدهیم. وی با تأکید بر اینکه اگر بخواهیم از بسیج تعریف کنیم، فایده ای ندارد،  می گوید: آنها که بسیج را می شناسند، به آن ارادت دارند، ولی باید به آنهایی پاسخ بدهیم که نسبت به بسیج شبهاتی دارند. رئیس سازمان بسیج می افزاید: البته آنهایی که فکر درستی نسبت به بسیج ندارند، حتماً فطرتشان پاک است و نیاز به آگاهی دارند، اما این وظیفه بسیج است که شبهات آنها را برطرف کند. آنچه در ادامه آمده، نتیجه این گفت و گوست.

 چرا برای ایران اسلامی بسیج لازم است؟

هر نظامی برای خودش یک الگوی اداره دارد. الگوی اداره نظام اسلامی آن طور که از صدر اسلام برداشت می کنیم، مردمسالاری دینی است. مردمسالاری دینی به معنای حضور مردم در همه عرصه هاست. اکنون بروکراسی اداری و شکل و شمایل دولتی از رژیم سابق به ما رسیده و آن را همین طور ادامه دادیم و فقط یک ظاهر دینی به آن داده ایم. در صورتی که این الگوی اسلامی نیست. آن چیزی که رهبر معظم انقلاب در قالب سوال مطرح کردند، پرسیدند که «الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت» چیست و از اندیشمندان خواستند که این مسأله را تبیین کنند. این یک سؤال بسیار هوشمندانه است. اگر شرایط حال حاضر کشورمان یک الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت بود، هرگز رهبر انقلاب در مورد آن سوال مطرح نمی کردند، بنا بر این چنین شرایطی در کشور نداریم.

 آن چیزی که باید در مدیریت کشور باشد، چیست؟

پاسخ این سؤال را باید اندیشمندان و متفکران ایران اسلامی بیرون بیاورند که مدل اداره کشور بر اساس فکر اسلامی و بومی چیست. من نمی توانم بگویم که این را پیدا کرده ام و بخواهم اکنون ارایه بدهم. اما یک چیزی مسلم است که آن را تجربه و حس کردیم و هر کس بخواهد الگوی ایرانی اسلامی را به دست بیاورد، بدون شک به این مهم خواهد رسید. آن هم این است که نظام مدیریتی کشور در یک سو قرار دارد و مردم در سوی دیگر قرار دارند. مردم جزو پیکره نظام و دولت هستند و در همه عرصه ها حضور دارند. این مدل اسلامی است. پیامبر اسلام جنگهایشان را به صورت مردمی اداره می کردند. هرگز یک ارتش کاملاً نظامی در خدمت پیامبر نبوده که حقوق بگیرد تا بجنگد و مردم هم راحت در خانه هایشان استراحت کنند. یک دستگاه اداری که از صبح تا شب کشور را اداره کند و اقتصاد و سیاست و جامعه را اداره کند و مردم بی خیال باشند، این طور هم نبوده است. اکنون هم این گونه نیست که مردم بخواهند هنگام رأی گیری به پای صندوق بیایند و رأی بدهند و سپس به خانه هایشان بازگردند و کاری به اداره کشور نداشته باشند. اگر به ابیات امام راحل و مقام معظم رهبری توجه کنید، می بینید که واژه حضور مردم در همه عرصه ها، نقش مردم در اداره کشور دایم مطرح می شود. برخی ها دوست دارند این واژه را به بخش خصوصی به معنای صاحبان ثروت تعبیر کنند؛ البته آنها هم جزیی از مردم هستند، اما همه مردم نیستند. در جنگ این فکر به صورت شفاف پیاده شد. در دوران دفاع مقدس مردم در همه عرصه ها حضور داشتند. در جذب رزمنده و آموزش رزمنده ها مردم حضور داشتند. رزمنده کیست؟ باز هم می بینیم که مردم هستند و نظامی حرفه ای نیستند. کمکهای مردمی را هم مردم می دهند. به رزمندگان چه کسی روحیه می دهد؟ آیا یک دستگاه عریض و طویل اداری داشته ایم که به رزمنده ها روحیه بدهد؟ این طور نبوده بلکه خود مردم روحیه می دادند. رزمنده مجروح می شود، مردم درمان می کنند. شهید می دهیم، مردم تشییع می کنند و هرگز یک واحدی که مارش نظامی بزند و مراسم تشییع برگزار کند، نبوده است، بنا بر این جنگ ما کاملاً مردمی است. در اقتصاد و فرهنگ هم این گونه بوده است.

 حضور مردم در فرهنگ را چگونه توجیه می کنید؟

در ایام محرم این همه عزاداری و مراسم چگونه برگزار شد؟ دولت کجای این کار بود؟ هیچ جایی نداشت. دولت خیلی هنر کند، با یک کوپن به مردم برنج یا شکر بدهد. صدها میلیارد تومان هزینه ایام عزاداری می شود. متولی مردم هستند، این جور نبوده که یک دستگاه دولتی، مراسم عزاداری را برگزار کند و مردم فقط بیایند، گوش بدهند، شام و ناهارشان را بخورند و بروند... ما باید این روشها را گسترش بدهیم، نباید به فکر روشهای غربی و مدلهای بیگانه باشیم. صحبتی مقام معظم رهبری در کرمانشاه کردند که فرمودند: «در کشور مشکلات حل نشده کم نداریم و برای حل آن باید به مردم مراجعه کنیم». همانطور که در دوران دفاع مقدس سراغ مردم رفتیم و فرصت دادیم تا هر کدام از مردم که می خواهند، نقشی ایفا کنند، امروز هم باید این گونه باشد و این نیز در مورد اقتصاد بحث می شود. بسیج یک تشکل برای پاسخ دادن به حضور همه مردم، یعنی امتداد دادن همه نهادهاست.

می خواهیم وضع بهداشت را بهبود ببخشیم، یک نهاد محدود داریم، از بسیج کمک می گیریم. این نهاد دولتی سازماندهی کند که اشکالی ندارد، اما نباید به سراغ پیمانکار و قرارداد برود، بلکه همین مردم می توانند بخشی از آن را اجرا کنند. دولت می تواند به مردم نقش بدهد مانند واکسیناسیون فلج اطفال که از سوی بسیج انجام شد و درخشید. در بین تمام کشورها فقط ایران با کمک بسیج موفق به واکسیناسیون شد و دنیا در حیرت ماند که چگونه موفق شدیم. این مدل قابل توسعه و پیگیری است، لذا فلسفه تشکیل بسیج، مدل الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت است و بدون حضور مردم، الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت معنا ندارد و مانند الگوی غربی یا شرقی می شود.

  قرار بود بسیج به اقتضای زمان گام بردارد و پس از جنگ لباس نظامی را از تن بیرون بیاورد، اما نظامی گری بسیج همچنان ادامه دارد. چرا بسیج از فضای نظامی گری بیرون نمی آید؟ شما بسیج علمی، سازندگی، کارمندان، اصناف و... دارید، اما آنها هم لباس نظامی می پوشند.

هرگز این طور نیست و انتقادی که به بسیج می شود، این است که چرا نظامی گری بسیج کم شده است. ما طی 6 سال گذشته اقشار بسیج را گسترش دادیم و هیچ کدام از این اقشار بسیج، لباس نظامی ندارند. اکنون بسیج رسانه، استادان، پزشکان و بسیاری موارد دیگر نظامی نیستند. اکنون در بین مسؤولان استانهای ما تنها چند نفر پاسدار هستند و در 32 استان 30 نفر بسیجی لباس نظامی نپوشیده اند، بنا بر این بخش غیر نظامی بسیج بسیار گسترده است.

 یعنی بحث نظامی گری بسیج را انکار می کنید؟

هرگز این طور نیست، بخش نظامی هم بسیار گسترده تر از قبل شده است! در اوج دوران دفاع مقدس 300 گردان بسیج داشتیم، اما امروز 2000 گردان بسیجی داریم و این یک توان بازدارنده ای است که دشمن نه تنها جرأت حمله به ایران را نمی کند، بلکه تصور آن را هم نمی کند. وقتی آرایش این نیروهای مردمی را مقابل خودش به تصویر می کشد، تصور حمله به ایران را کنار می گذارد. پس در بعد نظامی بسیج خیلی پیشرفت کرده و توانمندتر شده است.

 سردار، پس چرا انتقاد می شود که نظامی گری بسیج کمتر شده است؟

به خاطر این که می بینند در بخش بسیج غیر نظامی خیلی گسترده تر بوده ایم. اکنون بسیج سازندگی بسیار گسترده است. ما به اندازه بسیج دوران دفاع مقدس، بسیج سازندگی داریم. بسیج علمی ما گسترده است. بسیج در عرصه فرهنگی هنری و برنامه های فرهنگی بسیج بسیار وسیع است و گمان نمی کنم کسی به گرد آن هم برسد یا بتواند با آن رقابت کند.

هر ساله 15 هزار یادواره شهید در تمام نقاط کشور برگزار می شود که در هر یادواره صدها نفر شرکت می کنند و برای هرکدام محتوایی تعریف شده است. کنگره شهدایی که برگزار می شود، هرکدام یک مجموعه عظیم کارهای فرهنگی صورت می گیرد. همه ساله 300 عنوان کتاب جدید تولید می کنیم. صدها عنوان مستند تولید می شود. جشنواره هایی که بسیج برگزار می کند، در تراز جشنواره های بزرگ کشور است و چیزی کم ندارد. در تراز فیلم و تئاتر وسرود و کتاب با پسوند مقاومت کارهای بزرگی می شود و البته انتظار می رود که سازمان بسیج متولی این کار باشد. کتاب جشنواره هنرهای تجسمی بسیج بسیار ارزشمند و در سطح بین المللی است و هزاران اثر از سراسر جهان به این جشنواره ارسال می شود.

 به نظر می رسد که بسیج همچنان در تفکر دوران جنگ باقی مانده و نتوانسته به نیاز روز مردم بویژه جوانان پاسخ بدهد. نمونه آن مراسم خاکسپاری مرتضی پاشایی بود که برخی معتقد بودند این جمعیت پیام داشت، چرا این طور شده است؟ آیا بسیج نیاز سنجی به روز ندارد و آیا به گذشته ها نگاه می کند؟

اول اینکه رسانه ها نقش مهمی دارند و می توانند یک مسأله را کوچک یا بزرگ کنند. همیشه هنرمندی از بین ما می رود و همیشه مردم ما به هنرمندان محبت دارند. شمار زیادی هم برای تشییع جنازه می آیند؛ اما مسأله این است که رسانه های بیگانه به برخی از آنها بعد می دهند. می بینیم که در برخی موارد نه تنها آن هنرمند به آن اندازه بزرگ نبوده، بلکه حتی خیلی از مردم هم او را نمی شناختند و با سر و صدای رسانه ها تازه به میدان آمده و می گویند این چه کسی بوده است!

 البته داشته ایم که بسیاری از افراد مؤمن نیز برای از دست رفتن هنرمندان اشک ریخته و برای تشییع جنازه آنها آمده اند. حتی داشته ایم که بسیاری از بسیجیان برای مرحوم پاشایی اشک ریخته و از آهنگهایی که برای سریال محبوب تلویزیونی تهیه کرده، یاد کرده اند. منتهی می بینیم که به آن بعد می دهند. در مقابل برای تشییع جنازه مادر شهید بابایی نیز دهها هزار نفر آمدند، اما آیا رسانه ها از آن یادی کردند؟ آیا سایتها نوشتند؟ آیا کسی در فیسبوک از حضور گسترده مردم در آن مراسم یادی کردند ؟ هرگز این کار را انجام ندادند.

بنا براین نباید تصور کنیم که جامعه یک فکر متفاوتی دارد و ما درست برآورد نکرده ایم. ما به آن هنرمند احترام  می گذاریم و زمانی هم که مادر شهید از دنیا می رود، بازهم احترام می گذاریم و هنگامی که یک عالم دینی از دنیا می رود، باز هم احترام می‌گذاریم، اما مسأله این است که رسانه ها به کدامیک زاویه بیشتری بدهند. بویژه رسانه های بیگانه سعی می کنند تشییع جنازه یک هنرمند را به اندازه ای بعد بدهند که گویا مردم با نظام مشکل دارند و این مراسم را کج تابی مردم معرفی می کنند؛ البته نتوانسته اند موفق شوند. مانند این است که در مراسم عزاداری امام حسین(ع) امکان دارد عده ای اوباش هم با رفتار نادرست در آن حاضر شوند، بنا بر این هرگز تصور نکنید که بسیج در شناخت خواست جامعه ناتوان است.

 بسیج برای مخاطب سنجی چه کار کرده است؟ آیا برای جوانی که به موسیقی علاقه دارد، کنسرت برگزار کرده اید؟ برای آن دختری که موی خودش را بیرون می گذارد، برنامه فرهنگی دارید که کار به برخورد فیزیکی کشیده نشود؟

ما نمی توانیم هر کاری که همه دوست دارند، انجام بدهیم، زیرا شاید آن کار درست نباشد. اما اینکه باید به زبان روز با مردم و جوانان صحبت کنیم، حرف درستی است و ما هم قبول داریم. ما باید بتوانیم در حیطه امکانات مشروع گام برداریم. از نظر بسیج، هدف وسیله را توجیه نمی کند. تصور کنید که یک عده ای ممکن است کار زننده ای را دوست داشته باشند؛ به عنوان مثال شاید عده ای دوست داشته باشند فیلم مبتذل ببینند، آیا بسیج باید فیلم مبتذل نمایش بدهد یا فیلم مبتذل تولید کند؟ ما این تفکر را قبول نداریم. اما در چهار چوب شرع و آنچه شرع به ما اجازه می دهد، ورود می کنیم. اکنون خواننده های مطرحی داریم که بسیجی هستند. حامد زمانی بسیجی است و در همین هفته بسیج در حضور سردار فیروزآبادی می خواند یا صابر خراسانی که شاعر است و دکلمه می گوید. یعنی ما با خواست روز بیگانه نیستم، اما باید محدوده ها را رعایت کنیم. اگر قرار باشد وارد هر حیطه ای بشویم، درست نیست. همین بحث موسیقی، هم مشروع و هم غیر مشروع داریم. شاید عده ای موسیقی غیر مشروع دوست داشته باشند، آیا ما باید موسیقی غیر مشروع پخش کنیم تا عده ای جوان را جذب کنیم؟ اگر این اتفاق بیفتد، معنایش آن است که 
علاقه مندان موسیقی مبتذل بسیج را جذب کرده اند. در حالی که ما هرگز جذب آنها نمی شویم. اکنون بهترین گروه‌های سرود را در بسیج داریم، اما مسأله این است که رسانه ها باید در این خصوص کار کنند. نقطه قوت رسانه ها در غرب این است که وقتی کار بزرگی انجام می شود، به آن می پردازند، اما در مورد کارهای بزرگی مانند تشییع جنازه مادر شهید، اتفاقی نمی افتد که رسانه ها گزارش تهیه کنند و با شرکت کنندگان گفت و گو بگیرند و به زاویه های پنهان این حرکت بزرگ بپردازند. چند دقیقه گزارش تهیه می کنند و تمام می شود.

 گمان نمی کنید وقتی بسیج نتواند به جوانان خوراک بدهد، جوان به سوی فضای مجازی می رود و پس از آن بحث فیلترینگ و حاشیه های آن پیش می آید. نظر شما در مورد فضای مجازی چیست؟

فضای مجازی جایی است که باید برای مدیریت آن تأسف بخوریم. ما فرصت داشتیم که همپای دنیا پیش برویم و چیزی کم نداشتیم، اما دستهایی در کار بود که این اتفاق نیفتاد. در سال 1372 شبکه اطلاع رسانی عمومی با عنوان شارع داشتیم که همان موقع خود من دو خط از آن گرفتم و رابطه با مجلس و دولت را شروع کرد. اما امروز نامی از آن نیست و اینترنت را آوردند و جای همه چیز را گرفت. اگر آن روز خودمان آن کار را توسعه می دادیم، امروز چیزی از اینترنت کم نداشتیم. اکنون شاید خیلی دیر باشد، اما هنوز فرصت داریم. مثالی بزنیم؛ اکنون در برخی از روستاهایمان ضعف مدیریت بیداد می کند، در حالی که در آن روستاها زمین مرغوب، آب، سم، کود، بذر، تراکتور، جوان کاری و همه گزینه های کشاورزی را دارند، اما مدیریت ندارند. در حالی که یک نفر از استان دیگر می آید و آن روستایی را با پسران و تمام امکاناتش به کار می گیرد و کشاورزی خوبی انجام می دهد و  نتیجه هم می‌گیرد. فضای مجازی ما هم این طور است. تمام زمینهای کشور را کندیم و فیبر نوری در آن کاشته ایم. سوییچ های مخابراتی را در ایران تولید یا در فضای تحریم وارد کردیم، اما از آن استفاده نکردیم. انواع شبکه های مختلف را راه اندازی کردیم. خبر را هم در همین خبرگزاری های خودمان تولید می کنیم. ما که هر روز وارد سایتهای بیگانه نمی شویم. برای ثبت نام در ادارات یا کارهای جاری وارد سایتهای وزارتخانه ها می شویم. این سایتها را به غیر از ایرانی ها چه کسی تولید می‌کند،  اما مدیریت این را به دست بیگانه داده ایم و آنها مدیریت می کنند و طلا درو می کنند.

  ایراد کجا بوده که با وجود توانایی به کارآیی نرسیده ایم؟

بی تعهدی بود، خود باختگی بود. ناباوری بود. اکنون در عرصه هوافضا خودمان را نباختیم. هرگز نگفتیم ما نمی توانیم. وقتی اولین موشک را باز کردیم، از وجود آن همه مدار و سیم تعجب کردیم، اما نترسیدیم و شهید کاظمی مقدم آن را ساخت. وقتی در کشورمان جنگ بود، تمام دانشمندان را بسیج کردیم تا برای ما موشک بسازند. عراق به تهران موشکهایی می زد که از فاصله 900 کیلومتری یک تن مواد منفجره در تهران زمین می خورد، در حالی که فاصله ما از مرز کشورمان تا بغداد 120 کیلومتر است و 10 کیلومتر هم فاصله می خواستیم که می شد 130. ما به دانشمندانمان می گفتیم نمی خواهیم یک تن مواد منفجره باشد، حتی 50 کیلوهم باشد، کافی است، اما نتوانستند، چون سطح علمی ما تا آنجا بود. اما امروز می بینیم که توان موشکی ما چقدر بالاست، چون به خودباوری رسیدیم. وقتی بحث فضای مجازی تعریف می شود، می ترسیم و می گوییم سیستم عامل ویندوز یک دفتری دارد که 2 هزار دکترای کامپیوتر در آن کار می کنند و ما هرگز نمی توانیم به آنها برسیم و بهتر است که از امکانات آنها استفاده کنیم و اشکال کار از همین جا شروع می شود.

 پس به این ترتیب از بخش خصوصی نباید استفاده کنیم و فضای تولید نظامی شود! آن هم به خاطر پول زیادی است که بسیج و سپاه دارد و بخش خصوصی ندارد؟

 این طور نیست. بودجه صنعت دفاعی ما که 40 سال از صنعت خودرو سازی  جلوتر است، حتی 20 درصد بودجه خودروسازی ما نبوده است. اما اکنون وضعیت دفاعی ما کجاست و اوضاع خودروسازی ما کجاست؟ در بخش دفاعی و موشکی که 100 برابر پیچیده تر از خودرو است، اکنون خودکفا شده ایم. ما چهار سال پیش از اینکه خودرو دفاعی بومی بسازیم، موشک فاتح را کاملاً بومی سازی کردیم.

 چرا در صنعت خودرو با این همه حمایت موفق نشدیم ؟

زیرا در بحث خودرو سازی به ما خودرو می دادند و ما به آسانی می خریدیم، اما در بحث موشکی به ما موشک نمی دادند. ما ساختیم و خرج زیادی هم نکردیم. بودجه نظامی ما آشکار است و پنهان نیست. در شرکت مخابرات 50 برابر بودجه دفاعی پول خرج شد، اما در صنعت مخابرات چه وضعیتی داریم؟ در بحث مخابرات به ما تجهیزات می دادند، ولی در بحث دفاعی نمی دادند. ما به مهندسی داخلی اعتماد کردیم. در مورد خودرو یا مخابرات می گفتند که باید بروید و بیاورید، اما در مورد ساخت موشک کسی که ادعا می کرد می تواند موشک بسازد، می گفتیم بساز و او هم می ساخت. اکنون وزارت نفت ما بخش عظیمی از تجهیزاتش را از خارج وارد می کند، چون تأکید می کند تجهیزات باید تحت لیسانس فلان شرکت باشد، در حالی که می توانیم تمامی تجهیزات مورد نیاز صنعت نفت را در کشور بسازیم. اما اگر به وزارت نفت هم تجهیزات ندهند، به مهندس ایرانی اعتماد می شود و ما در صنعت نفت خودکفا می شویم. اکنون اگر می بینیم که ماهواره به فضا می رود، همه آن در بخش دفاعی ساخته نمی شود، بلکه بخشهایی از آن را به بخش خصوصی پیمان می دهیم با این شرط که در داخل صنایع دفاعی تعریف پروژه می شود و قطعات آن به صورت مجزا به بخش خصوصی واگذار می شود. در موشکهای جنگی ما  نیز بخشهایی از آن برای بخش خصوصی تعریف و ساخته می شود. اصلاً بسیاری از مراکز خصوصی فعال شده اند، چون بخش دفاعی  کشور به آنها کار داده است.

 برخی شرکتهای خصوصی گلایه دارد که قرارگاه خاتم با استفاده از ظرفیت دولتی، پروژه ها را مال خود  می کند و بخش خصوصی دست خالی می ماند. این را قبول دارید؟ 

ما در قانون اساسی یک فصل داریم که می گوید نیروهای مسلح در شرایط صلح می توانند تجهیزات خودشان را با مجوز رهبری برای تولید و ساخت وساز به کار گیرند به شرط آنکه به سیستم نظامی کشور آسیبی نزند؛ این یک کار عقلانی است. سؤال این است که آن افرادی که پل عظیم خیبر را ساختند، جاده ها را در کوهستانها کشیدند و این همه توانایی دارند، آیا باید به پادگانها بروند وبخورند و بخوابند و هرگاه جنگی شد، بیایند و بجنگند. نخست اینکه ما این واحدها را نیاز داریم و نمی توانیم آنها را اخراج کنیم. همانطور که در صورت جنگ واحدهای توپخانه و پیاده و زرهی  می خواهیم، واحد مهندسی هم می خواهیم. بنا بر این می توانیم به آنها بگوییم ماشین آلات تان را نگهداری کنید و در پادگانها بروید و بخوابید تا زمانی که جنگی بشود یا نشود. راه دیگر این است که بگوییم با این امکانات سد و جاده بسازید. وقتی نیروهای نظامی از پادگانها بیرون می آید، چند اتفاق می افتد؛  اول اینکه سازندگی می شود آن هم با نیرو‌هایی که می بایست بخورند و بخوابند و دستگاه‌هایی که باید نگهداری شوند و کاری نکنند. نکته دوم اینکه علم اینها به روز می شود و برای جنگ احتمالی در آینده آماده می شوند، چرا که کار می کنند. سوم اینکه دستگاه هایشان به روز می شود و دایم ماشین آلات جدید جایگزین می شود و دیگر قدیمی نیست، چون در حال ساخت پروژه، از بین می رود و ماشین آلات جدید جایگزین می شود.

 اگر تا این اندازه خوب است، چرا اعتراض می شود؟

سوال ما نیز همین است که اینجا چه اتفاقی افتاده که جنجال می کنند؟ پاسخ این است که در گذشته تمام پروژه های بزرگ را بیگانگان انجام می دادند و امروز قرار گاه خاتم جای آنها را گرفته است. اکنون دو کار می توانیم انجام بدهیم؛ نخست اینکه سدهای بزرگی مانند کارون وکرخه را نسازیم و آنها را به پیمانکار خارجی بدهیم، تونل 7 کیلومتری نیایش را در تهران نسازیم و به خارجی ها بدهیم یا آنکه به نیروهای داخلی اعتماد کنیم و کار را به آنها بدهیم. اما چه کسی جرأت اجرای کارهای بزرگ را داشت، همین بچه بسیجی ها می توانستند انجام بدهند که انجام هم دادند، چون قبلاً در زمان جنگ این کار را کرده بودند. اکنون همین بچه های جنگ  تونل آب می سازند که طول آن 27 کیلومتر است. به راستی چه کسی توان انجام آن را دارد؟ خارجی ها متوجه شدند که کارهای بزرگشان را از دست می دهند، خبرسازی کردند که در ایران بخش خصوصی را نادیده گرفته اند و رسانه های داخلی هم با آنها همسو شده اند، اما متوجه نیستند  که دارند چه کار می کنند!

 یعنی دولت از کار با قرارگاه استقبال می کند؟

 البته که این طور است. بارها شده که وزرای دولت به قرارگاه متوسل شده اند که فلان پروژه را برای آنها انجام بدهد، چون مطمئن بودند که با سرعت و ارزانتر انجام می شود. از سوی دیگر گمان نکنید که همه کار را قرارگاه خاتم انجام می دهد. همین کار را به دهها و صدها پیمانکار بخش خصوصی پیمان می‌دهند و قرارگاه مرکزیت کار را اداره می کند. قرارگاه توان و تجربه و مدیریت دارد و کارها را به دیگر بخشها واگذار می کند. امروزه 80 درصد پروژه ها به وسیله بخش خصوصی انجام می شود و قرارگاه فقط مدیریت می کند و کارهایی که از عهده آنان بر نمی آید، انجام می دهد. شما به عسلویه بروید و ببینید چه کارهای بزرگی انجام می شود و چند درصد بخش خصوصی با قرارگاه همکاری می کنند. نکته دیگر آنکه امروزه دولت هزاران میلیارد تومان به قرارگاه بدهکار است و از سوی دیگر بازهم درخواست انجام کار دارد، زیرا این نیروها طماع نیستند، بیش از این که به نفع شرکت خودشان باشند به فکر توسعه کشورند.

 بسیج دراین زمینه چه کار کرده است؟

ما بسیج سازندگی را با تدبیر مقام معظم رهبری داریم. متأسفانه دولت سابقه خوشی نداشت. در گذشته جهاد سازندگی داشتیم که در روستاها حرکت می کرد و کار مردم را راه می انداخت، اما متاسفانه جهاد را با کشاورزی ادغام کردند. اما رهبری اجازه ندادند، حرکتی که در انقلاب به وجود آمده بود، بمیرد. امروز بسیج سازندگی روز به روز گسترده تر شده به نوعی که 3 هزار گروه جهادی داریم که در روستاها کمکهای بهداشتی و سازندگی می کنند. حتی در ایام نوروز که مردم دنبال استراحت و تفریح هستند، بسیج سازندگی کار خودش را انجام می دهد و همین امسال 300 گروه سازندگی داشتیم که برای مناطق محروم وروستاها کار کردند و در هفته بسیج حلقه های امداد رسانی کارهای بزرگی کردند. بسیج در طی 3 سال گذشته 2700 سالن ورزشی ساخته است.

 چگونه تشخیص می دهید که بسیج سازندگی برای کمک رسانی به کجا برود؟

گروه‌های جهادی تحقیق می کنند. فکر باز دارند و تحقیق می کنند. آنها اطلاعات کلی می گیرند و گروه شناسایی می فرستند که نیازهای منطقه را مشخص می کند؛ سپس بودجه آن از خیرین و دولت تأمین می شود و کار را انجام می دهند. خیلی از کارها نیز در ردیف کارهایی بوده که دولت باید انجام می داد و دولت به جای آنکه کار را به پیمانکار بدهد، به بسیج سازندگی می دهد. پیمانکار از کارهای پراکنده فرار می کند و اگر قرار باشد در 200 روستا کارهای کوچک انجام بدهد، به دلیل هزینه بر بودن، انجام نمی دهد یا بودجه بالایی را مطالبه می کند؛ البته قبول داریم که کارهای پراکنده خسته کننده است، اما چون این کار مردمی است و مردم بومی در آن همکاری می کنند، با همت بسیج سازندگی انجام می دهیم. به عنوان مثال می خواهیم خانه ، مدرسه، مسجد، جنگل کاری یا کارهایی از این دست انجام بدهیم و صرفه ندارد، ما پروژه را از دولت می گیریم و باهزینه کمتر انجام می دهیم.

  این مصاحبه پل ارتباط شما با مردم است. به مردم چه می گویید که جذب بسیج بشوند؟

اغلب مردم ما بسیجی هستند و خیلی کم افرادی هستند که ما آنها را بسیجی حساب نمی کنیم. اکنون از لحاظ رسمی، 22 میلیون نفر ثبت نام کرده و به صورت دلی عضو بسیج شده اند؛ البته برخی ها هر روز به واحد بسیج می آیند، برخی هفته ای یک بار و برخی نیز ماهی یک بار می آیند، اما ارتباط خودشان را با بسیج دارند. ما هر چقدر جنبه تشکیل بسیج را تقویت کنیم، قدرت ملی خودمان را افزایش داده ایم و قدرت ملی، سرمایه ماست. بسیج می تواند هنگام امنیت داخلی و جنگ خارجی تأثیرگذار باشد که تاکنون نیز شاهد آن بوده ایم. بسیج یک رکوردی زده که به آن توجه نمی شود. ما وارد زلزله ارسباران شدیم و بسیج سازندگی 1800 خانه و 7000 آغل برای دام روستاییان را طی 2 ماه و نیم ساخت که در جهان بی سابقه است؛ همین باعث شد که بقیه نیز وارد این بحث شوند و طی 7 ماه خانه های روستاییان زلزله زده ساخته شد و امروز ببینید که همین منطقه زلزله زده چه وضعیتی دارد. هرچقدر مردم بیشتر وارد بسیج بشوند، می توانیم کارها را بیشتر و بهتر ساماندهی کنیم و کارهای بزرگتری را انجام بدهیم.

به گزارش همدان ورزش؛ ششمین جلسه شورای راهبردی ورزش و جوانان استان همدان به ریاست رسول منعم مدیرکل ورزش و جوانان استان و رئیس شورا و دیگر اعضاء با هدف بررسی پیش نویس آیین نامه شورای عالی ورزش استان، بررسی چگونگی شرکت هر چه بهتر قهرمانان استان در بازی های آسیایی و المپیک و بررسی تقویم برگزاری جلسات آتی شورا، برگزار شد،
رسول منعم، ضمن عرض خیر مقدم به اعضا شورا، به تشریح برنامه های اداره کل برای توسعه ورزش استان و بر اهمیت شورای راهبردی در تصمیم سازی های کلان بر کیفی بخشی فعالیت ها تاکیدداشت و شعار ورزش استان را ورزش پاک و معنوی عنوان کرد و لزوم توجه به قانون مداری و برنامه محوری را مورد تاکید قرار داد.
در ادامه اعضاء شورا، به بحث و بررسی پیرامون موضوعات دستور کار جلسه پرداختند و نظرات و پیشنهادات خود را در خصوص آیین نامه شورای عالی ورزش استان بیان نمودند.
در این نشست، مقرر شد پیش نویس به همه اعضاء ارسال گردد تا در طول 10 روز اعضاء نظرات و پیشنهادات اصلاحی خود را به دبیر شورا ارسال نمایند .
در ادامه علی ضمیری کامل، معاون توسعه ورزش اداره کل همدان ، به تشریح وضعیت موجود قهرمانان استان در اردوهای تیم ملی پرداختند و اعضاء به بحث و بررسی و ارایه نظرات برای حضور قدرتمند ورزشکاران استان در بازی های المپیک 2016 و آسیایی 2018 پرداختند .
در آخر مقرر شد کارگروهی زیر نظر شورای راهبردی استان، برای پیگیری امور و حمایت از ورزشکاران استان در راستای حضور قدرتمند در این بازی ها به ریاست معاون توسعه ورزش اداره کل تشکیل شود .

.

به گزارش همدان ورزش؛ به مناسبت بزرگداشت روز جهانی علم، مسابقات سریع هفتگی شطرنج با شرکت 64 نفر در 11 دور با زمان 10 دقیقه برای هر بازیکن و 2 ثانیه پاداش برای انجام هر حرکت، برگزار شد. این مسابقات با حضور افتخاری استاد احسان قائم مقامی و به صورت ریتد برگزار شد و با قهرمانی ایشان پایان یافت. پس از قائم مقامی 10 امتیازی، حامد منوچهری و امیر علی دلاوری با 9 امتیاز دوم و سوم شدند و سینا کوروند با 8 امتیاز در جایگاه چهارم قرار گرفت. از حوادث مهم این مسابقات، پیروزی حامد منوچهری برابر احسان قائم مقامی بود. داوری این مسابقات به عهده آقای هادی حیدریان و خانم شهناز ذوالقدر بود.

به گزارش روابط عمومی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان همدان ؛ در همین راستا داود ابوترابی اظهار داشت : در بخش داستانی کوتاه چهل و پنجمین دوره جشنواره بین المللی فیلم رشد ،  دیپلم افتخار بهترین فیلم و لوح سپاس در بخش کارگردانی به فیلم لذت یک نگاه به کارگردانی مجتبی کرم پور ، هنرمند جوان همدانی  تعلق گرفت.

وی گفت :  فیلم " لذت یک نگاه "به  تهیه کننده، نویسنده و کارگردان: مجتبی کرم پور  بوده که بازیگرانی همچون  نساء بخشی - مهدی احمدی - میلاد احمدلو - عاطفه الماسی - مجتبی کرم پور - بهجت غفاری - زهره علافچی - محمد صحابت و ایرج رنجبر در آن به ایفای نقش می پردازند.

ابوترابی با اشاره به دیگر عوامل این فیلم افزود :  در این کار سامان باب الحوائجی( دستیار) ، مسعود رفیعی( تصویربرداری و تدوین) و امیرحسین فاطمی( صدابردار) ، سپیده مهدی نژاد( عکاس) ، محمد کرم پور (مدیر تولید) ،: امین کرم پور ( موسیقی) و میلاد طاهری نیز بعنوان هماهنگی و تدارکات همکاری داشته اند.

وی با تاکید بر اینکه هنرمندان همدانی و بخصوص جوانان علاقمند از استعداد و توانائی های مناسبی برخوردار می باشند افزود : با توجه به شرایط امروز کشور و لزوم مقابله با جنگ نرم دشمنان انقلاب لازم است که همه دستگاه ها و مسئولان با توجه ویژه به پتانسل های موجود بیش از پیش برای قدم برداشتن در این مهم ، تلاش نمایند.

چهل و پنجمین جشنواره بین المللی فیلم رشد از 22 تا 29 آبان ماه همزمان با تهران در استان های مرکزی، خراسان جنوبی، گیلان، هرمزگان و سواحل مکران برگزار شد.

همدان پیام: آرزو حكيمي در رشته قايقراني آب‌هاي آرام، مه لقا جام‌بزرگ در رشته تيراندازي و صادق گودرزي در رشته كشتي آزاد 3 ورزشكار المپيكي همدان در 2012 لندن بودند كه در اين بين گودرزي در وزن 74 كيلوگرم كشتي آزاد پس از شكست برابر جوردن باروفس در فينال، عنوان نايب قهرماني المپيك را كسب كرد تا يكي از مدال‌آوران كاوران ورزشي كشورمان لقب بگيرد.
آرزو حكيمي در رشته قايقراني نخستين ورزشكار دانش‌آموز پس از انقلاب اسلامي بود كه جواز حضور در المپيك را به دست آورد. او پس از موفقيت در انتخابي تيم ملي و در رقابت با قايقران شاخصي به نام آرزو معتمدي جواز حضور در معتبرترين رويداد ورزشي دنيا را كسب كرد.
مه لقا‌ جام‌بزرگ نيز كه نخستين سهميه المپيك 2012 لندن را كسب كرده بود يكي ديگر از همداني‌هاي حاضر در اين مسابقات لقب گرفت و با حجاب خود در اين رويداد رسانه‌هاي خارجي را وادار به تمجيد كرد.
با اين حال و درست در شرايطي كه ورزشكاران همدان در المپيك 2012 لندن موفق به كسب 3 سهميه و يك مدال نقره شدند بعيد به نظر مي‌آيد كه تاريخ تكرار و سند بخشي از موفقيت‌هاي ورزش كشور در المپيك پيش‌رو به نام همداني‌ها زده شود.
 آرزويي كه برآورده نشد
آرزو حكيمي برخلاف انتظارات و در شرايطي كه يكي از اميدهاي اصلي فدراسيون قايقراني به شمار مي‌رفت موفق به كسب سهميه المپيك 2016 ريو نشد تا آرزوهاي قايقراني كشور در بخش بانوان و در رشته آب‌هاي آرام برآورده نشود.
حكيمي در مسابقه‌هاي قهرماني آسيا در كشور اندونزي با مصدوميت پارو زد و دست آخر نتوانست جواز حضور در المپيك را كسب كند. آنطور كه خود حكيمي گفته، دست كم گرفتن رقبا و تصور اينكه او پس از رقباي چين و قزاقستان سهميه المپيك را كسب خواهد كرد كار دست قايقران المپيكي كشورمان داده است.
حكيمي 20 ساله هنوز جا براي درخشش در مياديني چون آسيايي و المپيك دارد. او تجربه حضور در المپيك لندن و بازي‌هاي آسيايي 2014 را در كارنامه دارد و در عين جواني مي‌تواند در سال‌هاي آتي يكي از اميدهاي ورزش كشور در حوزه بانوان باشد.
 كار سخت جوكار براي تصاحب دوبنده تيم ملي
ميثم مصطفي‌جوكار كشتي‌گير ملايري و عنوان‌دار تيم ملي، ديگر اميد ورزش همدان براي رسيدن به المپيك ريوست. او كه سابقه حضور در المپيك 2008 پكن را دارد بعد از ناكامي در اين مسابقات چند سالي با افت شديد روبه رو بود، اما با بازگشتي فوق‌العاده به كشتي و رفتن به وزن 86 كيلوگرم در قامت يك مدعي خود را معرفي و حالا يكي از شانس‌هاي اصلي تصاحب دوبنده تيم ملي در المپيك 2016 است.
مصطفي‌جوكار در اين وزن رقيبي سرسخت و قبراق به نام عليرضا كريمي را پيش روي خود مي‌بيند و بايد برابر مردي سرشاخ شود كه همين چندوقت پيش عنوان سومي مسابقات جهاني لاس‌وگاس و سهميه المپيك 2016 را كسب كرد.
البته قهرمان بازي‌هاي آسيايي 2014 اينچئون كره‌جنوبي بهتر از همه مي‌داند كه علاوه بر كريمي نبايد از گوش شكسته‌هايي چون احسان لشگري و محمدجواد ابراهيمي در انتخابي تيم ملي غافل شود.
 شرايط آرماني آرمين واليبال همدان
اکنون كه سرمربي تيم ملي واليبال كشورمان تغيير كرده احتمال حضور مجدد آرمين تشكري، واليباليست همداني تيم شهرداري اروميه در تيم ملي وجود دارد. بازيكني كه فروردين ماه امسال از تيم ملي خداحافظي كرد و بعد از آن هيچوقت به تيم ملي فرا خوانده نشد.
سرعتي‌زن واليبال كشورمان همراه با تيم ملي تجربه حضور در ليگ جهاني واليبال، مسابقات قهرماني مردان جهان و بازي‌هاي آسيايي 2014 را دارد و اگر تيم ملي سهميه المپيك را كسب كند و آرمين تشكري هم با شرايط خوبي كه دارد دوباره به تيم ملي دعوت شود مي‌توان او را يكي از المپين‌هاي همدان در ريو لقب داد.
 نشانه‎گيري جام‌بزرگ براي رسيدن به برزيل
مه لقا جام‌بزرگ كه در المپيك 2012 لندن حضور داشت براي حضور مجدد در المپيك بايد راه دشوار كسب سهميه را طي كند. او در مسابقات قهرماني آسيا كه به ميزباني كويت برگزار شد تيراندازي كرد اما در آنجا توزيع سهميه‌ها لغو شد و حال بايد ديد تيرانداز بااخلاق همدان در ماه‌هاي آتي موفق به كسب سهميه المپيك 2016 ريو خواهد شد يا خير.
در شرايطي كه آرزو حكيمي موفق به كسب سهميه المپيك نشد، ميثم مصطفي‌جوكار، مه لقا جام‌بزرگ و آرمين تشكري راه پرپيچ و خمي براي رسيدن به المپيك در پيش دارند.

همدان پیام: بعد از نشست خبري حسن عزيزي مديرعامل باشگاه پاس همدان كه پيشتر به يك حياط خلوت شبيه بود براي گردوخاك عليه مديريت و كادرفني قبل تا يك كنفرانس مطبوعاتي، بهرام يدي سكوت چند وقته خود را شكست و در گفت‌وگوي اختصاصي با همدان‌پيام درخصوص برخي صحبت‌هاي مطرح شده در نشست خبري عزيزي واكنش نشان داد.
بهرام يدي در ابتداي صحبت‌هاي خود حسن عزيزي را دعوت به مناظره كرد و گفت: در حضور هر بازرس مالي كه از هركجاي ايران باشد حاضر به مناظره با حسن عزيزي هستم تا مشخص شود چه كسي مغلطه مي‌كند و چه كسي شفاف كار كرده است!

 دعوايي كه بالا گرفت!
حسن عزيزي در نشست خبري يكشنبه شب بيش از همه عليه كادر مديريتي و فني قبلي پاس صحبت كرد. مديرعامل پاس به تعداد پرسنل حاضر در باشگاه پاس گير داد، عليه مهابادي و تيمي كه روانه مسابقات ليگ يك كرد هم تاخت و به بهرام يدي و رقم قراردادهايي كه بسته شده است هم رحم نكرد!
البته بماند كه عزيزي رداي مديريت در تيمي را به تن كرده كه خود از آن اطلاعات كامل ندارد! او در آن نشست خبري از مشكلات روحي و رواني ابراهيم ميرزاپور و اينكه از وضعيتش بي خبر است سخن به ميان آورد، فرداي همانروز و در بازي با نفت آبادان اما گلر سابق تيم ملي روي نيمكت پاس نشست و اعلام كرد كه با هماهنگي سرمربي تيم چند روز به مرخصي رفته بود. اين آشفته بازار در باشگاه پاس نشان داد كه اوضاع در پاس روز به روز بدتر مي‌شود كه بهتر نه!
عزيزي همان شب بر طبل جنگ كوبيد و وقتي تناقضات ميان حرف‌هاي او و مديرعامل قبل بيش از پيش محسوس بود و خبرنگار همدان‌پيام هم به اين مسأله واكنش نشان داد، پيدا بود كه بهرام يدي بالاخره سكوت خود را مي‌شكند و اين دعوا بالا خواهد گرفت.
 آقاي عزيزي؛ 2 اتاق بغل‌تر برو!
بهرام يدي از اين موضوع كه عزيزي يك طرفه به قاضي رفته و از تريبون رسانه‌ها براي تخريب مديريت قبل بهره برده گلايه‌مند است. بر همين مبنا بود كه همدان‌پيام به سبب رسالت هميشگي خود، فرصتي را به بهرام يدي اختصاص داد تا مديرعامل سابق پاس براي شفاف‌سازي اذهان عمومي به‌خصوص هواداران متعصب پاس چند كلامي بر زبان آورد. يدي گفت، ما نوشتيم و شما چند پاراگراف جنجالي و جذاب زير را از دست نداده و بخوانيد.
مديرعامل سابق پاس در ابتدا گفت: بهتر است آقاي عزيزي در ساختمان باشگاه 2 اتاق بغل‌تر رفته و يك بار ديگر مباحث مالي پاس را چك كند. هنوز هم مي‌گويم شفاف‌ترين دوران مالي پاس مربوط به دوران مديريت من بوده و مو لاي درزش نمي‌رود!
يدي تصريح كرد: از هركجا كه آقايان دوست دارند بازرس مالي بياورند و اگر خطايي در كار پيدا شد من پاسخگو خواهم بود. عزيزي مغلطه مي‌كند و به جاي حل مسأله دنبال پاك كردن صورت مسأله است.
 بيا بنشينيم پاي مناظره!
مديرعامل سابق پاس همدان ادامه داد: از عزيزي مي‌خواهم در مناظره‌اي حاضر و براي شفاف‌سازي اذهان عمومي صحبت كنيم. از هر كجاي ايران هم كه مي‌خواهند بازرس و حسابرس مالي بياورند تا مشخص شود چه كسي شفاف كار كرده و چه كساني در مديريت مالي باشگاه پاس با مشكل روبه رو بوده‌اند.
وي با بيان اينكه در دوران او بدهي‌هاي سنگيني از روي دوش باشگاه برداشته شده است، تاكيد كرد: آخرين بار كه با علي كفاشيان صحبت كردم بدهي فدراسيوني پاس يك ميليارد و 600 ميليون تومان بود كه منجر به تعليق تيم شد. مثل هميشه با قاطعيت مي‌گويم يك ريال از اين بدهي سنگين كه سوغات ادوار گذشته است به من مربوط نمي‌شود و از دوران من فقط 80 ميليون تومان بدهي باقي مانده است.
 مگر من نيرو استخدام كردم؟
يدي در پاسخ به اين حرف عزيزي كه گفته بود تعداد پرسنل باشگاه پاس خارج از عرف است، بيان كرد: مگر من نيرو استخدام كردم؟ اين نفرات از قبل در باشگاه بوده‌اند. در ضمن وقتي من به پاس رفتم تعداد پرسنل 26 نفر بود كه 13 نفر را تعديل كرديم.
وي گفت: از اين بيشتر نمي‌شد نيرو تعديل كرد، چون اگر عذر نيرويي را مي‌خواستيم بايد با او تسويه حساب مي‌كرديم و باشگاه هم هميشه بي‌پول بود. آنطور كه شنيده‌ام حقوق فعلي پرسنل عقب افتاده است. آقاي عزيزي به جاي مغلطه، به فكر پرداخت حقوق كاركناني باشد كه بايد پاسخگوي همسر و فرزندان خود باشند!
 بازي با اعداد، بازي با كلمات
يدي در ادامه اظهار كرد: عزيزي با اعداد و كلمات بازي مي‌‌كند! نويد گلبويي و حسن روحي 170 ميليون تومان قرارداد داشتند. بر فرض داوود مهابادي هم 500 ميليون قرارداد خود را تمام و كمال گرفته باشد كه همه مي‌دانند اين‌گونه نيست. چگونه او گفته مهابادي و دستيارانش يك ميليارد گرفته‌اند؟ اين چگونه حساب و كتابي است؟
مديرعامل سابق پاس خاطرنشان كرد: بهرام يدي ناموفق! حالا كه عنان كار در اختيار آقايان است و نيم فصل هم فرصت تقويت تيم را دارند. اين گوي و اين ميدان! مشكل اين تيم بازيكن و مربي نيست و تا وقتي پول نباشد نمي‌توان كار كرد. قرار بود قبل از آغاز فصل 20 درصد به بازيكنان پرداخت شود و وقتي بعد از گذشت چند هفته ابتدايي اين اتفاق رخ نداد طبيعي است كه بازيكن انگيزه خود را از دست مي‌دهد.
 مرحبا كه براي پول گريه مي‌كنيد!
يدي يادآور شد: دور و اطراف پاس فرد دلسوز نديدم! همان آقاياني كه چند سال پيش براي 3 بازي قرارداد 12 ميليون توماني بستند و معلوم نيست امروز هم چه سمتي در باشگاه دارند دلسوز اين تيم هستند در صورتي كه فقط براي پول گريه مي‌كنند و مرحبا بر اين تعصب!
وي افزود: از جيب شخصي براي اين تيم هزينه كردم و پاداش مي‌دادم تا بازيكن با روحيه به ميدان برود. حرف‌هايم با  سند و مدرك است و طلبكاراني كه امروز به باشگاه مي‌روند مربوط به دوران من نبوده و بهتر است آقايان به فكر مديريت تيم خود باشند.
 از قراردادهاي امسال بيشتر بدانيد
يدي در پايان و درخصوص اظهارات عزيزي مبني بر اينكه رقم قراردادهاي اين فصل پاس بالا و خارج از عرف است، گفت: مبحثي كلي را مطرح مي‌كنم تا مردم بيشتر درخصوص قراردادها بدانند. ابتداي فصل و در جلسه‌اي كه با حضور استاندار همدان، معاونين وي و مديركل ورزش و جوانان استان برگزار شد، داوود مهابادي اعلام كرد كه بازي‌ها 2 برابر شده و مسابقات فرسايشي است. پرداخت اين رقم قراردادهايي كه آقايان در بوق و كرنا مي‌‎كنند شرط و شروط داشت. قرار بر اين شد اگر تيم به ليگ برتر صعود كرد اين قراردادها پرداخت شود، اگر هم تيم در ليگ يك باقي ماند خود مهابادي اعلام كرد كه 50 درصد از قراردادش و بازيكنان كسر شود. چرا آقايان اين مسائل را رسانه‌اي نمي‌كنند؟