به گزارش همدان ورزش به نقل از همدان پیام؛از 17 مرداد پارسال تا 17 مرداد 94 که امروز باشد، جامعه ورزشی‌نویس کشور چندین بار عزادار شده‌ است. امروز، روز خودمان است و اگر بپردازیم به سفر کرده‌های این حوزه، یا مثل بقیه از دغدغه‌ها و مشکلات سخن به میان آوریم شاید خیلی بیراهه نباشد. البته یک سوزن به خود خواهیم و زد یک جوالدوز هم به دیگران.
چند روز از 17 مرداد 93 نگذشته بود که به یکباره تیتر "مهدی نفر درگذشت" روی خروجی رسانه‌ها رفت و موجب شد جامعه رسانه‌ای کشور بخصوص ورزشی‌نویسان ایران زانوی غم بغل بزنند. مرد فعالی که در خبرگزاری فارس قلم می‌زد و سال‌ها برای عرصه خبر ورزشی زحمت کشیده بود.
کم‌کم داغ از دست دادن "نفر" که خود در حوزه خبر ورزشی یک "جمع" بود را به باد فراموشی سپرده بودیم که خبر رسید "حسین جوادی" و "میلاد حجت‌الاسلامی" 2 تن از ورزشی‌نویسان دیگر در سانحه سقوط هواپیما جان خود را از دست داده‌اند.
آری؛ روزگار غریبی است. نفرها، جوادی‌ها و حجت‌الاسلامی‌ها همین پارسال بودند و در روزی که به نام خودشان لقب گرفته بود حضور داشتند، اما از 17 مرداد تا 17 مرداد روزگار بر وفق مراد کوک نشد تا انجمن ورزشی‌نویسان ایران داغ از دست دادن 3 تن از عزیزان خود را بر دوش بکشد.
عزیزانی که مثل بقیه خبرنگاران ورزشی شاید متهم به کم‌سوادی می‌شدند، در حالی که برای کار در این حوزه علاوه برداشتن اطلاعات ورزشی باید از حوزه‌های دیگر هم سر رشته داشته باشند.
در دنیای پرفرازونشیب اطلاع‌رسانی کار خبرنگاران ورزشی در حالی آسان پنداشته می‌شود که تنها خبرنگارانی در ایران هستند که ساعت کاری ثابتی نداشته و شب و روز و بخصوص روزهای تعطیل زمانی که همه در منزل کنار خانواده‌شان استراحت می‌کنند، باید به وظایف خود عمل کنند.
تماشاگرانی که برای تماشای مسابقات لیگ برتر فوتبال یا هر مسابقه دیگری در ساعات پایانی شب و روزهای تعطیل به ورزشگاه می‌روند و یا مقابل تلویزیون مسابقات را تماشا می‌کنند، نمی‌دانند که خبرنگاران، عکاسان و تصویربرداران زیادی به دلیل شغل خود مجبور هستند تا چند ساعت پس از رفتن آنها از ورزشگاه، همچنان مشغول انجام وظایف خود باشند.
اینها در حالی است که بسیاری از ورزشکاران رشته‌های مختلف، بخصوص فوتبال، که به خاطر تلاش همین خبرنگاران شهرت زیادی پیدا کرده اند حالا به همه از بالا نگاه می کنند و برای پاسخ دادن به خبرنگاران طاقچه بالا می گذارند.
خبرنگاران ایرانی ثبات شغلی ندارند، بسیاری از آنها حتی بیمه هم نیستند و در صورت بروز مشکل هنگام انجام وظایف کسی از آنها حمایت نمی‌کند.
البته رسانه‌های ورزشی هم در شرایط موجود بی‌تقصیر نیستند و باید تغییراتی در رویه‌های خود بدهند. توجه بیش از حد به حاشیه‌ها، به جای متن و پرداختن به مسائلی مانند شماره پیراهن یا مدل موی بازیکنان، اگرچه علاقمندان زیادی در میان مخاطبان دارد، اما موجب شده است رسانه‌های ورزشی به زردنویسی متهم شوند.
این مطالب به قدری در رسانه‌ها زیاد است که اگر یک مقاله تحلیلی و فنی درباره ورزش کشور نیز نوشته شود در میان انبوه خبرهای حاشیه‌ای، فرصتی برای دیده شدن پیدا نمی‌کند.
توجه افراطی به ورزش فوتبال نیز یکی دیگر از آفت‌های کار رسانه‌ای ورزشی است. این مسأله باعث شده است که اخبار بسیاری از اتفاقات مهم دیگر رشته‌ها به جامعه منتقل نشود زیرا حجم چندانی در میان اخبار رسانه‌های ورزشی پیدا نمی‌کند.
17 مرداد روز خبرنگار است و فرصتی برای اینکه مسئولان به این قشر زحمتکش تبریک بگویند اما شاید دیگر زمان آن رسیده باشد که به مشکلات کسانی که خبرنگاری را به عنوان شغل خود برگزیده‌اند توجه شود.
توجه به افرادی که زحمت می‌کشند، توجه به بازمانده‌هایی از نسل جوادی‌ها، نفرها و حجت‌الاسلامی‌ها... .