به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،محمود فارسی کوهنورد همدانی در سفر یک روزه به روستای شورین همدان بیان داشت: روستای شورین با فاصله 5 کیلومتر از شهر همدان (مرکز استان همدان) بوده و از سمت شرق و در مسیر دسترسی به شهر ملایر قرار دارد و از طرفی به دلیل وجود آثار و ابنیه مختلف ( بخشی از این آثار در قسمت اول سفرنامه معرفی شد و در خصوص سایر جاذبه های گردشگری این روستا در ادامه صحبت میکنیم. ) گزاف نیست چنانچه بگوییم شورین پتانسیلی ناشناخته در گردشگری روستایی است و چنانچه مسئولین و مردم کمر همت بسته و برای مرمت و نگهداری اصولی این ابنیه اقدام کنند از اقصی نقاط کشور و حتی جهان برای دیدن شورین لحظه شماری خواهند کرد.

در ادامه سفر یک روزه خود به روستای شورین قصر قجر را با خاطرات شاهزادگان و همچنین کارگران کوره های آجرپزی ترک کرده در امتداد راهی مالرو به سمت طلوع آفتاب حرکت کردیم و در نزدیکی جاده ملایر به دو بنا مربوط به ارامنه رسیدیم. یکی منزل ارامنه بوده که در دو طبقه و با خشت و گل ساخته شده است. بدون هیچ تابلو و راهنمایی. درب ورودی ساختمان سمت غرب است و بالای ساختمان طرح صلیب کاشی کاری شده است. 

در فاصله حدود هزار متری این ساختمان در شمال شرقی داخل یک باغ گورستان ارامنه قرار دارد. براساس تاریخ مندرج بر سنگ قبرها هموطنان مسیحی از حدود یک صد سال پیش تاکنون اموات خود را در این گورستان دفن میکنند. همچنین در وسط این باغ ساختمانی شبیه به کلیسا بدون هیچ تزئینات, با حدود 80 متر مربع زیر بنا داخل این باغ وجود دارد که سقف آن شیروانی بوده و متاسفانه از گزند مردم زمانه در امان نمانده است. در بخش جنوبی باغ نیز چندین اتاق وجود دارد که احتمالا در زمانهای گذشته عده ای به عنوان متولی کلیسا یا گورستان در آنجا ساکن بوده اند.

بار دیگر به طرف شورین حرکت کردیم تا از مسجد قدیمی این روستا به نام مسجد صاحب الزمان دیدن کنیم. مسجدی در مرکز روستا که بازسازی شده و هم اکنون مورد استفاده میباشد. 

پس از اقامه نماز, ناهار در یکی از غذاخوریهای شورین خوردیم ( چندین چلوکبابی و ساندویچی در این روستا وجود دارد) سپس به قهوه خانه عمو عزت وارد شدیم قهوه خانه ای با 65 سال قدمت که به دلیل قرار گرفتن در طرح عمران روستایی, حدود 40 سال پیش با 20 متر جابجایی در کنار میدان ساخته شده است( میدان فعلی شورین در زمین قهوه خانه قرار گرفته است). کمی با عمو عزت و دیگر اهالی روستا خوش و بش کردیم و از آنها در خصوص تاریخچه روستا پرسیدیم. آنها نیز همچون سایر اهالی اطلاع چندانی از وقایع تاریخی, حاکمان و همسایگان ارمنی خود نداشتند و یا نمیخواستند صحبت کنند و فقط به ذکر خیر از همسایگان پیشین اکتفا میکردند.

خیابان کنار قهوه خانه را به سمت غرب ادامه داده و در میان باغها به کوره آجرپزی دیگری رسیدیم که برخلاف کوره قصر قجر (کوره آجرپزی قصر قجر افقی بود) عمودی بوده و به گفته اهالی حدود 80 سال پیش ساخته و از 30 سال قبل تاکنون تعطیل شده و در حال حاضر رو به ویرانی است. 

بخشی از تاریخ معاصر همدان و ایران در شورین رقم خورده و تاریخ شفاهی ما در حال فراموشی و آثار تاریخی نیز رو به ویرانی است.

مردمی که با صلح و مدارا با هموطنان ارمنی خود زندگی کرده و قدیمیها از خاطرات آن دوره تعریف میکنند و از پدران خود در خصوص امیر افخم به صورت خیلی محدود نقل قول میکنند. چنانچه این خاطرات و تاریخ شفاهی ثبت و ضبط نشود دیر یا زود در صفحات تاریخ به فراموشی سپرده شده و بخشی از گذشته خود را گم خواهیم کرد. خوب و بد, تلخ و شیرین, ظالم و مظلوم همه و همه در تاریخ پر رمز و راز و هزار برگ این کشور وجود داشته و باید به دور از هرگونه تعصب برای ثبت و حفظ آن بکوشیم.