به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، برای ما زنده‌ها که پر از دلتنگی و فریاد هستیم، آرامستان‌‌ها در ایستگاه پنج‌شنبه پایانی سال بهترین و دنج‌ترین جای دنیاست.

برای ما که به دیدار سفرکرده‌ها و رفقای دیروز برویم، به دیدار همان‌هایی که دیگر نه چشم انتظاری‌شان را می‌بینیم و نه صدایشان را می‌شنویم.

فردا دلتنگ‌تر از هر زمانی برای رفیق خوب ورزش همدان هستیم! شهید "علیرضا شمسی‌پور" را می‌گوییم. امسال دومین نوروزی است که فراقش را تجربه خواهیم کرد، نوروزی که دوباره پر است از حسرت‌هایی که برای نبودن سردار کشیده می‌شود!

هنوز که هنوز است پرکشیدن مرد دوست‌داشتنی ورزش استان در باورمان نمی‌گنجد. عجب اتفاقی بود! عجب رویای شیرینی بود برای سردار، برای رفیقِ خوب ورزش!

علیرضا شمسی‌پور، رئیس سابق هیات تیراندازی همدان در اردیبهشت 95 و در عملیات جستجوی شهدا بر اثر انفجار مین شهید شد تا اردیبشهت 95 همدان به طرزی عجیب رویایی شود. به‌خصوص برای اهالی ورزش، به‌خصوص برای شاگردانش که با رفتن آقامعلم، چشمانشان بارانی بود.

مرد خوب ورزش! حالا ماه‌‌هاست که رفته‌ای و بادها، بوی پیراهنت را بر خاکریزهای بسیار، مویه می‌کنند. تو انعکاس روشن خورشید در رودخانه‌های سرخ حماسه‌ای.

برای بال‌های زخمی‌مان دعا کن سردار! پا در رکاب ستاره و باران، آسمان عشق را تا دورترین‌ها درنوردیدی و اینک، ما مانده‌ایم و این خاک مردابی. رفته‌ای و باران‌ها را با خود برده‌ای و فصل‌هایمان، بی‌جوانه و آفتاب مانده‌اند.

می‌ستایمت مرد خوبِ ورزش! کوچه‌های شهر را که ورق می‌زنم، نامت را بر پیشانی افتخار این سرزمین، درخشان می‌یابم. از پشت نیزارهای به خون نشسته صدایت می‌زنم و رودخانه‌های وطن، شکوه سرخت را به ترنم می‌آیند.

دلتنگت هستیم رفیق! آنجا را نمی‌دانیم، اما اینجا آسمان ابریست سردار!