زورخانه نه تنها مکان ورزش کردن است، بلکه از نظر ورزشکاران، جای نیکان، پاکان و مدرسه و مکتب فتوت و جوانمردی است.
یارولی قپانوری که امروز 85 سال سن دارد یکی از ورزشکاران و علاقه‌مندان قدیمی ورزش باستانی در نهاوند است او در خصوص آداب و رسوم ورزشکاران در داخل زورخانه می‌گوید: «در همان ابتدای ورود به زورخانه، به دلیل کوتاه بودن ورودی آن ورزشکار به اجبار خم می‌شود که این نشانه تواضع و فروتنی است. بر ورزشکار واجب است وقتی که وارد یا خارج از گود می‌شود خاک گود را ببوسد زمان ورود به گود باید پاک و با وضو باشیم و ورزشکاران به گود به ترتیب سوابق می‌ایستند هر قسمت گود برای خود مقامی دارد وسط گود جای میان‌دار است که رو به مرشد در جواب او می‌گوید فرصت تا میاندار ورزش را شروع کند اگر کسی بخواهد قبل از پایان ورزش گود را ترک کند باید از میاندار کسب اجازه کند.»
وی در خصوص زورخانه‌های نهاوند می‌گوید: «در گذشته زمانی که نهاوند شهر کوچکتری بود چند زورخانه در نقاط مختلف شهر برپا بود، علاقه‌مندان هم در آنها به ورزش می‌پرداختند ابتدا گرم می‌کردند سپس سنگ می‌گرفتن، شنا کردن، میل گرفتن، چرخ زدن، چای زدن، کباده کشیدن و دعا کردن در پایان ورزش، هفت زورخانه در نهاوند چند دهه پیش بیانگر علاقه مردم از گذشته به این رشته پهلوانی بود، اما متأسفانه امروز نهاوند با وجود این همه استعداد و پیشکسوتان به نامی که دارد یک زورخانه کوچک بیشتری ندارد.
قپانوری در خصوص کشتی گرفتن پهلوانان در زورخانه می‌افزاید: «در زمان کشتی گرفتن در زورخانه معمولاً پس از پایان ورزش کردن بود اکثراً روزهای تعطیل و جمعه برای کشتی گرفتن انتخاب می‌کردند تا همه مردم جمع شوند و هم جذابتر شود. پهلوان حسین قیاسی، بهترین کشتی‌گیر زمان ما بود. البته پهلوان موسی قیاسی هم دسته کمی از این پهلوان نداشت هر 2 نفر شاگرد پهلوان سجادی بودند. وی صاحب یک زورخانه بود و کشتی‌گیر قلدری هم بود.
وقتی پرسیدیم که چه خاطره‌ای از زورخانه‌های قدیمی نهاوند دارید گفت: «هنگامی که نوجوان بودم به زورخانه مرشد محمد عطاردی می‌رفتم برای دیدن ورزش یک قران باید می‌پرداختیم خیلی برایم لذت بخش بود و این خاطره بهترین خاطره من بود دیدن کشتی‌های پهلوانان قدیمی نهاوندی که خیلی‌هایشان به دليل حاشیه‌هایش ناجوانمردانه رقم می‌خورد و پهلوان با وجود قوی‌تر بودن از حریفش مجبور به باختن می‌شد هم یکی دیگر از خاطرات تلخ من است.