به گزارش همدان ورزش به نقل از خبرگزاری فارس، امیر حسین صادقی همواره از آن دست بازیکنانی در فوتبال ما بوده که از همان زمان چهره شدن به دلیل کاریزمای رفتاری خاصی که داشته و همیشه در چهره اش این رفتار را نشان داده نامش مطرح بوده است. او کمتر اهل حاشیه های خاص فوتبال است اما اگر هم قرار باشد در راس اخبار قرار گیرد سوژه خوبی است. امیر حسین صادقی امسال روزهای متفاوت خوب و بد زیاد داشته است. از حضور در تیم ملی و برزیل گرفته تا روزی که شاید باید پیراهن استقلال را کنار می گذاشت اما ناگهان ورق برگشت و همه آن روزهای طوفانی سپری شد و اکنون امیر حسین صادقی یکی از بازیکنان ثابت آبی پوشان است و بدون حاشیه ای خاص کارش را می کند. با امیر حسین صادقی از هر دری صحبت کردن خیلی کار راحتی نیست. مدافع بلند قامت استقلال که شاید خیلی ها فکر کنند او بدخلق و بدقلق است با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس صحبت های زیادی از هر دری انجام داده که در زیر می خوانید.

 فارس: سال 1393 برای امیرحسین صادقی چگونه گذشت؟

به نظرم سال 93 شروع بسیار خوب ولی در ادامه سال چندان خوبی نبود به خصوص بعد از جام جهانی البته در آخر راه شرایط بهتر شد.

فارس: از نظر زندگی شخصی چطور؟

من در زندگی شخصی‌ام مشکلی ندارم و خدا را شکر در هر شرایطی خوب زندگی می‌کنم. هم در کنار خانواده‌ام خوب و صمیمی زندگی می‌کنم و هم زیر سایه پدر و مادرم هستم.

فارس: امیرحسین صادقی چند سال است که در استقلال بازی می‌کند؟

اگر بخواهیم از نظر فصل بگویم یازده فصل و از نظر سال فکر می‌کنم 13سال و نیم است که در استقلال بازی می‌کنم.

فارس: سخت‌ترین سالی که تو در این سال‌ها داشتی چه سالی بود؟

به نظرم سخت‌ترین سالی که گذراندم همین امسال بود چون مصدومیتی که بعد از جام جهانی داشتم شرایط خوبی را برایم جهت بازگشت به لیگ فراهم نکرد و مجبور شدم جراحی کنم. من اصلاً‌ بعد از جراحی از خودم راضی نبودم و خدا را شکر می‌کنم که بعد از جام ملت‌های آسیا شرایطم خیلی بهتر شد و توانستم برای استقلال مثمرثمر باشم.

فارس: بهترین روزی که با هواداران استقلال در این سال‌ها داشتی، کدام بود؟‌

من روز‌های بسیار خوبی را با هواداران داشتم و تمام پیروزی‌ها، روزهای خوبی را برای ما رقم زد. درست است که امسال تماشاگرانمان مقداری به من کم لطفی کردند و البته این را بگویم که با توجه به بازی‌هایی که انجام می‌دادم به آنها حق می‌دهم. من سه قهرمانی کنار این مردم داشتم و روزهای خوبی برایم در کنار مردم رقم خورده است.

فارس: در این یازده سال بهترین روزی که کنار تماشاگران استقلال داشتی به خاطر نداری؟

فکر می‌کنم بهترین خاطره‌ای که داشتم آخرین بازی ما در لیگ مقابل برق شیراز بود که با نتیجه 4 بر یک حریفمان را شکست دادیم. آن روز بیش از یکصدهزار نفر در ورزشگاه بودند و لحظات خوبی برای ما رقم خورد.

فارس: بدترین روز یادت می‌آید... 

(فکر می‌کند...)حذف 5 سال پیش استقلال در لیگ قهرمانان آسیا در آخرین سالی که کنار مظلومی بودم تلخ‌ترین خاطره‌ام بود. ما با یک تیم عربستانی بازی داشتیم و باید این تیم را با اختلاف دو گل می‌بردیم که نتیجه 2 بر یک شد و نتوانستیم به مرحله بعد برویم. من در آنجا خیلی ناراحت شدم و خودم را جای هواداران گذاشتم چون شرمنده آنها شدیم. تماشاگران در آن مسابقه در تهران خیلی ناراحت بودند و من هم از ناراحتی آنها ناراحت بودم.

فارس: قبول داری که یک خصوصیت رفتاری داری که بهتر است نام آن را (غرور) بگذاریم؟ شاید اگر کسی صادقی را نشناسد می‌گوید او غرور دارد و مغرور است.

من غرورم را دوست دارم و اگر کسی فکر می‌کند من غرور دارم نشان‌دهنده این است که فکر بازی دارد. هرکسی برای خودش غروری دارد هم در شخصیت اجتماعی و هم در رفتار خانوادگی خود. از بچگی پدرم به من یاد داده که زمانی که زحمت می‌کشی باید با غرور و تلاش این کار را انجام دهیم. او به من می‌گفت تلاش و غرور خالی باعث پیشرفت یک مرد نخواهد شد. غرور و تلاش بیانگر شخصیت انسان‌ها است شاید خیلی از آدم‌ها دست به هزاران کار بزنند تا نتیجه آن را ببینند ولی به جایی نرسند. ولی من به غرورم افتخار می‌کنم شاید خیلی‌ها من را نشناسند اما امیدوارم برداشت بدی نسبت به من نداشته باشند. غرور من غرور شخصیتی است و غرور اسمی و اینکه امیرحسین صادقی هستم نیست. خیلی‌ها کنار من بوده‌اند و شخصیت من را می‌شناسند. آنها می‌دانند که من چقدر با همه صمیمی و گرم هستم و خاطرات خوبم را با آنها هرگز از یاد نمی‌برم. دوست ندارم اصلاً به این غروری که دارم خدشه وارد شود البته به آنهایی که از من ناراحت می‌شوند می‌گویم که غرورم هرگز پائین نمی‌آید. ولی اصلاً موافق این نیستم که کسی فکر کند من به خاطر اسم و رسمی که دارم مغرور هستم.

فارس: امیرحسین صادقی در کدام منطقه تهران بزرگ شده است؟

متولد محله میدان نامجو هستم. در منطقه هفت تهران.

فارس: در حال حاضر هم همانجا زندگی می‌کنی؟

من در سال اول ازدواجم نزدیکی پدر و مادرم زندگی می‌کردم ولی بعد از آن به منطقه نیروی هوایی تهران آمدم و 9 سال است که در آنجا زندگی می‌کنم.

فارس: چرا مثل خیلی از فوتبالیست‌ها در شمال شهر زندگی نمی‌کنی؟

باید دید نگرش انسان‌ها نسبت به شمال شهر چیست؟ اگر دنبال فرهنگ، امکانات و راحتی هستید در تمام مناطق تهران می‌توانید این چیزها را پیدا کنید. در منطقه ما بزرگراه امام علی و صیاد شیرازی است و شهرداری همه گونه امکانات را فراهم کرده است. چون در تهران بزرگ شده‌ام و در اینجا چیزی کم و کسر ندارم دلیلی نمی‌بینم که بخواهم به شمال شهر بروم. زندگی شمال شهر تهران خوب است به شرطی که ادامه داشته باشد. من به محله خودم و پدرم علاقه‌مند هستم و به همین دلیل در اینجا زندگی می‌کنم.

فارس: تو جزو آن دسته از بازیکنانی هستی که از استقلال رفتی و دوباره برگشتی و این اتفاق نیز دو بار رخ داد. این رفت و آمد به ضرر تو بود یا به نفعت؟

حتماً می‌دانید که من تنها بازیکنی هستم که دوبار از استقلال رفتم و هر دو بار هم وقتی برگشتم خوب کار کردم. جالب است بدانید تنها بازیکنی هستم که هر دو باری که به تیم‌های شهرستانی رفتم تیم‌هایم (مس و تراکتور) سهمیه آسیا گرفتند و عنوان نایب‌قهرمانی به دست آوردند. فکر می‌کنم کمتر بازیکنی در استقلال وجود داشته باشد که برود و با این شرایط برگردد. خیلی‌ها هم از استقلال رفتند و نتوانستند برگردند و حالا درست نمی‌بینم اسمی از آنها ببرند. من با تلاش و کوشش رفتم و اتفاقاً با تلاش و کوشش بیشتر برگشتم. در زندگی فوتبالی یکسری اتفاقات می‌افتد و این جابه‌جایی‌ها برخی مواقع باعث ایجاد تجربه می‌شود. من از استقلال به دو تیم خوب رفتم و فکر می‌کنم تجربیات خوبی نصیبم شد.

فارس: در این سال‌هایی که برای استقلال بازی کردی در کنار کدام مدافع راحت‌تر بودی؟‌ دوست دارم به این سؤال فنی جواب بدهی و رفاقت را کنار بگذاری.

من با استقلال چندین بار عنوان بهترین خط دفاعی لیگ را به دست آوردم. من در کنار بزرگترین دفاع وسط‌های ایران در استقلال بازی کردم اما به نظر خودم و گواه خیلی از هواداران زوج من و پیروز قربانی بهترین زوج خط دفاعی استقلال طی سالیان گذشته بوده است. فکر می‌کنم در این دو دهه ما خوب کار کردیم و شاید سال‌ها چنین زوجی نتوانند کنار هم بازی کنند البته من در کنار حنیف عمران‌زاده که چندین سال است کنار هم بازی می‌کنیم روزهای خوبی داشتم یا حتی پژمان منتظری و یا از آن سال‌های اولی که آمدم نفراتی چون محمد خرمگاه مهدی پاشازاده، مهدی هاشمی‌نسب، سهراب بختیاری‌زاده، محمود فکری، ستار همدانی،‌ هادی شکوری و خیلی‌های دیگر که اعتقاد دارم در کنارشان بزرگ شده‌ام نفرات دیگری مثل بیژن کوشکی، مجتبی انصافی و ... با من همبازی بودند اما فکر می‌کنم طلایی‌ترین سال‌های فوتبالم در کنار برادر گلم پیروز قربانی شکل گرفت و از طریق شما می‌گویم مثل برادر او را دوست دارم.

فارس: هنوز هم با او ارتباط داری‌؟

من پیروز را از ته دلم دوست دارم و در اوج جوانی 6-7 سال کنار یک نفر بازی کنی خیلی است. ما با استقلال با هم بزرگ شدیم و تمام خصوصیات اخلاقی همدیگر را هم بلد هستیم و البته چندین مورد هم بین من و قربانی پیش آمد که شیطنت بعضی از دوستان بود و باز هم می‌گویم او به عنوان کسی که یکی دو سال از من بزرگتر است تجربیات خوبی را به من منتقل کرد. قربانی بچه جوادیه است و ممکن است یک وقت‌هایی قاطی کند اما انصافاً پسر خوب و دوست داشتنی است و من هم خیلی قبولش دارم.

فارس: در سال جدید فکر می‌کنی به چه تحول رفتاری نیاز داری آیا اخلاق و رفتاری داری که بخواهی آن را تغییر دهی و در خودت تحول ایجاد کنی؟

هر انسانی در هر صنفی چه با شهرت و چه بی‌شهرت ضعف‌هایی دارد. شما از من ساده تا نماینده مجلس و رئیس‌جمهور محترم بگیر تا خیلی از مردم عادی ایراداتی داریم و هیچکس نمی‌تواند از عیب و ایراد عاری باشد. من هم یکسری ضعف‌ها دارم که تلاش می‌کنم آن را بپوشان و بهترش کنم. نمی‌توانم بگویم 100درصد تغییر رفتار می‌دهم چون برخی رفتارها در انسان جا افتاده است. ولی جدا شدن از برخی رفتارها احتیاج به زمان دارد و من هم تلاش می‌کنم نقاط ضعفم را برطرف کنم.

فارس: امسال را به شوق جام جهانی آغاز کردی و دوست داری با چه شوقی به پایان ببری؟

من باز هم امسال را به شوق جام جهانی تمام می‌کنم.

فارس: واقعاً؟

مگر تعجب دارد؟‌ من در دو جام جهانی حضور دارم و هدف دیگر من ان‌شالله حضور در جام جهانی 2018 روسیه است. شک نکنید که به این موضوع فکر می‌کنم. البته من یک جام ملت‌ها را به خاطر مصدومیت از دست دادم ولی دوست دارم این 6ماهی که مصدوم بودم را در آینده جبران کنم.

فارس: تو که سال‌هاست در لیگ برتر بازی می‌کنی در کدام بخش از فوتبالت خیالت راحت بوده و نفس راحت کشیده‌ای؟ (البته خودت مدعی شدی که امسال سال پرچالشی داشتی)

همانطور که در ابتدای صحبت‌هایم گفتم مصدوم بودم و همانطور که اشاره کردم بعد از مصدومیت نتوانستم خوب تمرین کنم و علاوه بر اینها شما ناکامی تیم ما را هم در نیم‌فصل اول در نظر بگیرید چون من کاپیتان تیم بودم و اتفاقاً بیشتر از همه اینجا فشار به ما وارد می‌شود که برخی اشتباهات از سوی خودم بوده است. مثلاً در بازی با ذوب‌آهن من اشتباه کردم و جام حذفی را از دست دادیم و در بازی اولی که بعد از مصدومیت به زمین آمدم مقابل نفت تهران هم اشتباه کردم. همه این مسائل من را از لحاظ روحی و روانی تحت تأثیر قرار داد.

فارس: در مورد آن مصدومیت توضیح بده و بگو که چه زمانی اتفاق افتاد؟

من هر دو طرف فتق ورزشی‌ام دچار آسیب‌دیدگی شد و شاید به این دلیل بود که از لحاظ بدنی در شرایط خوبی نبودم که به اردوی تیم ملی اضافه شدم. شما تصور کنید از زمانی که در تیم تراکتورسازی آمده‌ام و در این سه سال که مرتب دارم تمرین و بازی می‌کنم فکر نمی‌کنم به اندازه دو ماه استراحت کرده باشم. مرتب در اردوهای استقلال، لیگ قهرمانان آسیا، لیگ برتر، جام حذفی، جام جهانی و جام ملت‌های آسیا بودم، ببینید که چه برنامه‌های پرفشاری را پشت سر گذاشتم من هم به صورت مرتب در این سال‌ها بازی می‌کردم و آخر امسال فکر می‌کنم حوالی اردیبهشت‌ماه بود که با تیم ملی به آفریقای جنوبی رفتم. بعد از بازی مقابل شیرهای خفته آفریقا در جام جهانی آرژانتین و بوسنی متأسفانه در آن تمرینات پرفشار کمی دچار مصدومیت شدم و بعد از آن طبق تجویز پزشکان عمل کردم. من می‌توانستم جراحی نکنم ولی گفتم شاید در آینده ضرر این مصدومیت خیلی بیشتر شود و پیش خودم گفتم یک ماه دوری از مسابقات خیلی بهتر از آن است که مثلاً چندین ماه در خانه بنشینم. باز هم می‌گویم متأسفانه بعد از مصدومیت تمرینات خوبی نداشتم و فکر می‌کنم شاید به همین دلیل بود که اکثر خبرنگاران و رسانه‌ها روی من زوم کرده بودند چون بازی‌های من در جام جهانی کجا و بازی‌هایی که بعد از مصدومیت انجام می‌دادم کجا به نظرم فاصله این بازی‌ها یک تا صد بود و در آن روزها افت شدیدی داشتم و خودم این موضوع را می‌پذیرم ولی خدا شاهد است که تلاش می‌کردم و مربیان تیم هم می‌دیدند که من در حال تلاش بودم تا به شرایط آرمانی برگردم.

فارس: و به نظر روزهای خیلی سختی را گذراندی؟

سخت بود ولی مثل یک چشم بر هم زدن برای من گذشت حالا هم امیدوار هستم در ادامه بتوانم بیشترین خدمت را به باشگاه استقلال کنم.

فارس: به امیر قلعه‌نویی حق می‌دهی که در آن مقطع از تو انتقاد کند؟‌

من نمی‌خواهم که به این سؤالتان جواب بدهم اما می‌دهم. امیر قلعه نویی مربی است که 8-9سال برای امیرحسین صادقی زحمت کشید. حتی در تراکتورسازی هم من شاگرد او بودم و زحماتش را از یاد نمی‌برم. در خانواده‌ام یاد گرفته‌ام قدرشناس کسی باشم که حتی اگر یک دقیقه برایم زحمت کشیده حالا هر سه جامی که در کارنامه‌ام وجود دارد در کنار این مربی بوده است. امیر قلعه‌نویی به عنوان سرمربی تیم و پدر یک خانواده فوتبالی وقتی به جا انتقاد می‌کند ما دل و جان آن را می‌پذیریم. آیا شما دیدید که آقای قلعه‌نویی مصاحبه کند و بگوید من بد بودم و من روی حرف او حرف بزنم و بگویم نه؟ اگر او از من انتقادی کرده حرفی نزدم و انتقادات او باعث شد تا من پیشرفت بهتری کنم. اگر یک مربی اشتباه یک بازیکن را به او گوشزد نکند این کار کاملاً اشتباه است. من هم تلاش کردم از این اتفاقی که امسال در فوتبالم رخ داده عبور کنم. شما در سال‌های گذشته خیلی به ندرت می‌دیدید که قلعه‌نویی از من انتقاد کند حتی مربیان دیگر مثل آقای مظلومی، پورحیدری، صمد مرفاوی و مرحوم حجازی خیلی کم از من انتقاد می‌کردند و فوتبالم در این سال‌ها افت آنچنانی نداشت.

فارس: شاید به خاطر همین بوده که افتت به چشم آمد و همه در این مورد صحبت می‌کردند، قبول داری؟

شک نکنید این انتقاداتی که از من شد پدرانه بوده و مطمئن باشید اگر احساس می‌کردم این انتقادات پدرانه نیست و به شکل دیگری بود به مشکل می‌خوردیم. چون هم من آقای قلعه‌نویی را می‌شناسم و هم او امیرحسین صادقی را. ما در این چند سال از خلق و خو اخلاق هم باخبریم.

فارس: حتماً می‌دانی که سال آینده (94) سال حیوان بز است، تا به حال با این مسائل آشنایی داشته‌ای؟

باور کنید به تنها چیزی که اهمیت نمی‌دهم اینجور مسائل است و اعتقادی به طالع و این حرفها ندارم. اصلاً نمی‌فهمم طالع یعنی چه؟ طالع در مخیلات من نمی‌گنجد و هر کاری می‌کنم نمی‌توانم آن را بپذیرم.

فارس: برای تو در سال جدید سقف قرارداد مهم است یا اینکه اصلاً دوست داری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس خصوصی شوند؟

باشگاه دولتی شرایط خاص خودش را دارد ولی بدانید اگر فوتبال دنیا پیشرفت می‌کند به خاطر این است که باشگاه‌هایشان خصوصی است. ببخشید که این حرف را می‌زنم اما در هیچ کجای دنیا مدیران عامل باشگاه‌ها مصاحبه نمی‌کنند و بگویند فلان جا پول من را نداد یا دولت هزینه‌های من را پرداخت نکرد. وقتی باشگاه شخصی باشد متعلق به یک نفر است کسی به کسی کاری ندارد و اگر یک مدیرعامل توانایی تیم‌داری داشته باشد انجام می‌دهد و اگر نداشته باشد می‌رود. اعتقاد شخصی من این است اگر استقلال و پرسپولیس خصوصی شوند که مطمئن هستم این موضوع امکان ندارد فوتبال ایران با یک تحول بسیار عظیم مواجه خواهد شد و شک نکنید اگر استقلال و پرسپولیس خصوصی شوند کره، ژاپن و حتی کشورهای عربی به گرد فوتبال ما هم نخواهند رسید. تجربه ثابت کرده اگر استقلال و پرسپولیس در بهترین شرایط باشند بهترین موقعیت‌ها در اختیار فوتبال ملی ما است. مطمئن باشید اگر این باشگاه خصوصی شود تمام جایگاه‌های AFC در اختیار ایران خواهد بود. شما شرکت فولاد سپاهان را ببینید که 10-12 سال است سپاهان را زیر بال و پر گرفته و خودتان شاهدید که این تیم چقدر پیشرفت کرده است. چون این تیم زیرمجموعه شرکتی است که توانایی اداره آن را دارند. سپاهان در این سا‌ل‌ها بهترین بازیکنان خارجی را آورده است این را آمار می‌گوید من که نمی‌گویم، چرا، چون دستشان در جیب خودشان است. تمام فکرشان این است که بودجه‌ای برای خودشان تهیه کنند و روی آن بودجه هم کار و برنامه‌ریزی می‌کنند. شما باشگاه‌های دولتی را ببینید که چقدر شکایت پشت سرش است و شاهکار آخر آن هم رودریگو توزی است. البته اگر کمیته انضباطی ما هم چنین کاری را انجام دهد خیلی عالی است.

فارس: چطور؟

مثلاً یک بازیکن سه سال است که از یک تیم طلب دارد و نمی‌تواند پولش را بگیرد آیا آن بازیکن گناه کرده که در آن تیم بوده؟ من بر سر همین حرف پول و طلب منتظر هستم تا در یک برنامه تلویزیونی حرفم را بزنم. که با حرف‌هایم فوتبال ایران را تکان دهم آنها باید بدانند که برای 30 میلیون تومان حکم توبیخ اموال گرفته شده است مگر می‌شود چنین اتفاقی رخ دهد؟ چرا باید چنین اتفاقی رخ دهد من امیرحسین صادقی سه سال است از یک تیم طلب دارم به من حکم هم داده‌اند ام نمی‌توانم پولم را بگیرم ولی از سوی دیگر یک بازیکن می‌رود به فیفا شکایت می‌کند و خیلی راحت پولش را می‌گیرد. این ضعف فوتبال ما است اگر پول آن بازیکن را ندهند خیلی راحت از تیم امتیاز کسر می‌شود چطور کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال برای جریمه بازیکنان خیلی سخت می‌گیرد و سریع آنها را اعمال می‌کند اما به حق بازیکنان که می‌رسد نمی‌تواند کاری انجام دهد؟ یک بازیکن 500 میلیون از یک باشگاه طلب دارد. 5 سال است به دنبال پولش است این برای فوتبال ما یک فاجعه است. اگر این دو باشگاه خصوصی شوند یا باشگاه‌های دیگر هم چنین شرایطی پیدا کنند دیگر از این اتفاقات نمی‌افتد. اگر این حرف را می‌زنم دلم خیلی پر است.

فارس: کمی شرایط را باز کن و بگو که از چه تیم‌های طلب داری؟

من در مس کرمان یک سال بازی کرده‌ام و به گواه خود مردم کرمان بعد از استقلال که قهرمان شد بهترین خط دفاع لیگ بودیم. آن هم با یک گل خورده بیشتر که حتی تیم آسیایی شد. در آن تیم من بودم و ادینهو و مهاجممان فراز فاطمی بود. در آن سال 50میلیون پول را به باشگاه بخشیدم و جالب اینجاست که کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال حکم داد که باشگاه مس محکوم به پرداخت طلب من است و حتی به اداره مالیات هم نامه نوشتند که مالیات من پرداخت شود اما به خاطر آن موضوع تا به حال سه بار ممنوع‌الخروج شده‌ام. شما باور می‌کنید به خاطر 30 میلیون تومان حکم توقیف اموال من را گرفته باشند؟ شما شخصیت بازیکن تیم ملی را کنار بگذارید و به ضعف فوتبال ما پی ببرید. من دو بار جام جهانی رفتم و 4 جام در ایران دارم اما این برخورد آقایان با من است هرکسی در این مورد صحبت کرد تمام مدارکش را در اختیارتان قرار می‌دهم.

فارس: ظاهراً از تراکتورسازی هم طلب‌کاری؟

بله، من سه سال است که حکم دارم این باشگاه محکوم است اما نمی‌دانم پولم را باید از چه کسی بگیرم. هر روز با مدیرعامل و سازمان لیگ در ارتباط هستم اما دستم به جایی بند نیست. آیا کسی این وسط به اداره مالیات می‌گوید که حداقل 10 میلیون از مالیات ما را کسر کنند چون پولمان را نگرفته‌ایم؟ باید تا ریال آخر را هم پرداخت کنیم. به نظر شما این چه فوتبالی است و ما به کجا می‌رویم. من از دو تیم طلبکار هستم، نمی‌توانم پولم را بگیرم چه برسد به کسانی که فوتبالشان تمام شده و انصافاً دست آنها به هیچ جا بند نیست. آیا درست است مثلاً من این حرف را در برنامه عادل فردوسی‌پور بزنم و بگویم که به خاطر 30 میلیون حکم توقیف اموال گرفته‌اند؟ آقایان کمیته انضباطی خواهشاً تکلیف مطالبات بازیکنان را روشن کنید. این احکامی که از کمیته انضباطی گرفته‌ایم هرکه می‌بیند می‌گوید یک کاغذ است و آن را دور بیندازید بهتر است درد فوتبال ما این است. البته این را در نظر بگیرید که چه سختی‌هایی در کرمان و تبریز کشیدم. باید بگویم که تبریز را خیلی دوست دارم و انصافاً از زندگی در آنجا لذت بردم اما اگر با این تیم نایب‌قهرمان لیگ شدیم و تیم به آسیا رفت آیا گناه کردیم که پولمان را نمی‌دهند؟ به نظر شما با حکم کمیته انضباطی نباید پولمان را بگیریم؟

فارس:‌ با تاج در این زمینه صحبت کردی؟‌

من با آقای بهروان و کاظمی صحبت کردم آنها گفتند باید نامه‌نگاری شود و حرف‌هایی زدند که آدم پشیمان می‌شود کارش را پییگری کنیم. ظاهراً ما گناه کردیم در آن سرما فوتبال بازی کردیم. هنوز بحث مالیاتم با تراکتورسازی روشن نشده و در حالیکه از آنها نامه دارم که باید مالیاتم را پرداخت کنند زیر آن هم زده‌اند. من هنگامی که با تیم ملی برگشتم پاسپورت من را گرفتند و ممنوع‌الخروجم کردند. رفتم برای ممنوع‌الخروجی اقدام کردم و از این مسئله خلاص شدم اما دیدم توقیف اموالم را گرفته‌اند! مگر من ورزشکار مملکت کلاهبردار هستم؟ در فوتبال دنیا اگر یک نفر سبقه ورزشی داشته باشد او را روی تخم چشمهایشان می‌گذارند اما نمی‌دانم اینجا چرا اینگونه برخورد می‌شود؟

فارس: بگذریم، چرا تو با وجود اینکه در دو جام جهانی بودی لژیونر نشدی؟‌

100درصد یکی از نقاط ضعف فوتبال من همین مسئله بود. مطمئن باشید فرصت‌هایی که نصیب من شد گیر یک دهم بازیکنان ایرانی هم نمی‌آمد. من بعد از جام جهانی 2006 از تیم اف سی زوریخ سوئیس پیشنهاد خوبی داشتم و حتی آن زمان پسرم به دنیا نیامده بود و بهترین فرصت لژیونر شدن را از دست دادم. همه را هم گردن خودم می‌اندازم و هیچکس را مقصر نمی‌دانم که اسمشان نیاید، حتی امسال هم می‌توانید از دوستان بپرسید که پیشنهاد 4میلیاردی از قطر داشتند. دو پیشنهاد خوب از قطر داشتم که هنوز هم برگه‌هایش دستم است. هرکس در مورد این حرف من شک داشت بگوید تا آن را در اختیارتان بگذارم ولی اگر امسال در استقلال ماندم به عشق هواداران این تیم ماندم. می‌دانید چرا؟

فارس:‌ چرا؟

به خاطر اینکه امسال دست تیم ما از بازیکن کوتاه بود و من آدمی نیستم که تیمم را در شرایط سخت رها کنم، همانطور که سال گذشته هم تیم را رها نکردم. جالب اینجا است به من می‌گفتند اگر تو از استقلال به مس کرمان رفتی به خاطر پول بود اما این حرف‌ها تهمت بود. حتی اگر به تراکتورسازی رفتم آقایان دلیلش را بهتر می‌دانند که چرا از تیم محبوبم جدا شدم. من همیشه تلاش کردم در فوتبالم سربلند باشم و متکی به شخص خاصی نباشم.

فارس: تا چه زمانی می‌خواهی به فوتبالت ادامه بدهی؟‌

ان شالله تا دو سال بعد از جام جهانی آینده. اگر خدا قسمت من کند 5 سال دیگر فوتبالم را تمام می‌کنم، البته اگر سلامت باشم.

فارس: دوست داری مربی شوی؟

(مکث می‌کند) از ته قلبم نه!

فارس: چرا؟

چون اصلاً علاقه‌ای ندارم به خصوص در این شرایط فوتبال ایران اصلاً به مربیگری علاقه ندارم مگر اینکه شرایط فوتبال ما عوض شود.

فارس: امسال جای چه کسی در فوتبال ما خالی خواهد بود؟‌

امسال مصیبت عظیمی به استقلال وارد شد و غلامحسین مظلومی عزیز از جمع ما رفت. او به گردن من حق داشت و در پایه‌های استقلال به من خیلی کمک کرد. من حتی مصاحبه‌های مرحوم مظلومی را دارم که تلاش می‌کرد من را به تیم بزرگسالان معرفی کند. آن زمان شرایط اینگونه نبود که خیلی راحت امیدها با بزرگسالان تمرین کنند، اگر به ما اجازه می‌دادند فقط باید دور زمین می‌دویدیم. افتخار ما این بود که جوراب آنها را بپوشیم و اگر قرار بود بازی کنیم سکته می‌کردیم و یک شب تا صبح نمی‌خوابیدیم! حاضر بودیم شدیدترین تمرین‌ها را انجام دهیم تا یک مسابقه با بزرگسالان بازی کنیم. امسال سفره هفت سین ما غلامحسین مظلومی را کم دارد و فکر می‌کنم او کنار بزرگانی مثل ناصر حجازی و خیلی‌ها که به استقلال خدمت کردند رفته است.

فارس: معمولاً بعد از اینکه گل می‌زنی عکس‌های زیر پیراهنت را به تماشاگران نشان می‌دهی، ماجرای این قضیه چیست؟

اگر این کار را می‌کنم به خاطر معارفه آن عزیزان به مردم است. این حرف، حرف دلم است. اگر کاری انجام می‌دهم برای دلم است و برای اعتقاداتم. من نه وابسته به ارگانی هستم و نه با این کارها به چیزی می‌رسم. خدا جوابم را بدهد اگر این کارها را به خاطر چیزی انجام دهم. اگر عکس سیدجواد ذاکر را که به او خیلی‌ها کم‌لطفی کردند روی پیراهنم منتشر می‌کنم به خاطر دلم است. شاید باور نکنید اما متأسفانه من موفق نشدم آن مرحوم را حتی یک بار از نزدیک ببینم. بهتر است دوستان در مورد من قضاوت نکنند ولی من این عزیزان را دوست دارم و عکس شهدایی را هم که زیر پیراهنم می‌گذارم کسانی هستند که برای وطنم تلاش کردند. اگر کسی فکر می‌کند این کار ریاست اشکالی ندارد اما کارنامه من مشخص است و به هیچ ارگانی وصل نیستم که این کارها را می‌کنم. این علاقه شخصی‌ام است و پای آن می‌ایستم.

فارس: آرزوی سال 94 تو چیست؟

(فکر می‌کند)...دوست دارم سال 94 بیشتر در کنار خانواده‌ام باشم و انصافاً در این چند سال اصلاً‌ کنار آنها نبودم. عید امسال هم که گذشت 12 روز با تیم ملی در اردو بودم. به نظرم خانواده فوتبالیست‌ها خیلی سختی می‌کشند. فقط امیدوارم سال آینده سال خلوتی داشته باشم چون پسرم در حال بزرگ شدن است و در سنی است که از لحاظ فرهنگی و اجتماعی باید کنترل شود.

فارس: دوست داری او فوتبالیست شود؟

فوتبالیست‌ شدن او دست خودش است، اگر تلاشی که پدر من برایم انجام داد من برای او انجام دهم بهترین بازیکن ایران می‌شود. البته او باید از فوتبالش خواسته داشته باشد ولی باید دید اجتماع ما چه رویه‌ای را در پیش خواهد داشت. خط اجتماعی آن زمان ما درس خواندن و تلاش کردن بود. شاید آن زمان همه دوست داشتند دکتر، مهندس، خلبان و خیلی چیزهای دیگر شوند اما الآن ماشاءالله فقط همه می‌خواهند فوتبالیست شوند. متأسفانه فقط مردم ما چیزهایی را می‌بینند که فوتبالیست‌ها دارند و سختی‌های آن را نمی‌بینند.

فارس: تو از محل سکونتت گفتی ولی آیا دوست داری مثل خیلی از فوتبالیست‌ها مثلاً به آمریکا سفر کنی یا در کشوری دیگر زندگی کنی؟

در خارج از ایران زندگی کردن بحث طول و درازی دارد. اصلاً نمی‌توانم دروغ بگویم که علاقه‌ای به زندگی کردن در جای دیگری ندارم. مثلاً من به استرالیا سفر کردم و محیط آنجا محیط خوبی بود. دوست دارم به آنجا بروم ولی نه برای زندگی کردن. من دوست دارم با خانواده‌ام به کشورهایی که با تیم به آنجا رفته‌ام سفر کنم تا آنها هم با شرایط این کشورها آشنا شوند.

فارس: در خصوص استقلال امسال صحبت کن و از شرایط تیم بگو؟

فکر می‌کنم امسال سخت‌ترین سال فوتبالی‌ از لحاظ مدیریتی و مسائل دیگر را تجربه کرد. تیم ما به آسیا نرفت و از خیلی از امکانات محروم شد. خیلی‌ها هم از اسم تیم ما راحت گذشتند اما در این بین افشارزاده خیلی به ما کمک کرد و تیم را خوب بست و امکاناتی که در اختیار ما گذاشتند خوب بود و البته کارشان بسیار سخت بود. امسال خوشبختانه کمپ حجازی تجهیزتر شد و مهره‌های جوان‌تری به تیم اضافه شد. ما تا حالا شرایط را به سلامت گذراندیم و به جز مسائل مالی همه چیز را رفع و رجوع کرده‌ایم.

فارس: فکر نمی‌کنی این مسائل مالی که همه از آن صحبت می‌کنند کمی روی تیم شما اثر می‌گذارد؟

فوتبالیست به جز فوتبال شغل دیگری ندارد و به جز آن درآمدی ندارد. شما ببینید فوتبالیست سالم نمی‌تواند پولش را به راحتی بگیرد حتی با حکم کمیته انضباطی، مثال می‌زنم امید روانخواه که امید رفت و برگشت لقب گرفته بود چگونه زندگی می‌کند. فکر می‌کنم او الآن 27 ساله باشد ولی چقدر از باشگاه‌ها طلبکار است. دیدید با یک عمل اشتباه فوتبالش تمام شد؟ او به هیچکدام از آرزوهایش نرسید. ما که سالم هستیم و در حال بازی نمی‌توانیم پولمان را بگیریم چه برسد به آن بنده خدا. تا زمانی که فوتبال ما اینگونه است به جایی نمی‌رسیم. مثلاً فکر می‌کنید در فوتبال ازبکستان چنین مسائلی وجود دارد؟ مثلاً من تمرینات رونالدو را تماشا می‌کنم ولی وقتی به او دقت می‌کنم می‌فهمم او اصلاً وقت فکر کردن به پول را ندارد، می‌دانید چرا؟ چون مدیری دارد که او را تأمین کرده است اما در ایران بازیکن اینجا مدام باید به دنبال مدیرعامل باشد تا پولش را بگیرد. فوتبالیستی‌ که تمام زندگی‌اش به فوتبال بازی کردن است وقتی نمی‌تواند پولش را بگیرد چه باید بکند؟ اینها درد فوتبال ما است. قطری‌ها که می‌خواهند جام جهانی را میزبانی کنند همه کار انجام دادند اما ما حتی میزبانی جام ملت‌ها را هم نمی‌توانیم بگیریم. شما ببینید حالا پول به کشتی و والیبال آمده و ببینید چقدر احکام کمیته انضباطی از همین والیبال می‌آید. چون ما نمی‌خواهیم پس نمی‌توانیم. اگر باشگاه استقلال خصوصی شود همه مشکلات حل می‌شود. مگر باشگاه پرسپولیس کشتی‌گیرانش از آنها شکایت نکردند؟ اینها درد ما است.

فارس: استقلال به مرزی رسیده که تمام بازی‌هایش فینال است. به نظرت مشکلات مالی در این فینال‌های باقیمانده تأثیر نمی‌گذارد؟

راستش را بگویم یا دروغ؟‌

فارس: مردم دوست دارند همیشه راست را بشنوند.

راستش را مردم بهتر می‌دانند. وقتی بازیکن 500میلیون قرارداد می‌بندد و 100میلیون می‌گیرد وسط فصل باید 150میلیون مالیات بدهد آیا می‌تواند تمرکزی برای فوتبال داشته باشد؟ مثلاً همین چند سال پیش فدراسیون سقف قرارداد را باب کرد و بازیکن 50 میلیونی قیمتش شد 350میلیون. بازیکنی هم که ارزشش خیلی بالا بود به خاطر سقف قرارداد در گوشه رینگ گیر کرد. من زبانم کمی تلخ است خیلی‌ها هم از حرف‌های من ناراحت می‌شوند اما من این اخلاقم را دوست دارم حالا هم می‌گویم که با این رویه به خودمان پشت پا می‌زنیم. انصافاً این مشکلات برای استقلال زخم است. فقط روی غیرت بازیکنان و امیر قلعه‌نویی تلاش می‌کنیم. وقتی من با فلان مدیرم صحبت می‌کنم و او می‌گوید که پولی نیست آیا باید چه کار کنم؟ آیا باید به فرزندم بگویم که پسرم پول ندارم؟ همین امروز با پسرم حرف می‌زدم و به او گفتم دوست داری فوتبالیست‌ شوی؟ او گفت دوست دارم اما اگر پول داشته باشد. ما که هر وقت از تو خواستیم گفتی از باشگاه پول نگرفته‌ام؟ همسرم می‌گوید مگر فوتبال پول دارد؟ ما که مدام به دنبال مطالباتمان هستیم. من هنوز طلب 5سال پیشم از استقلال نگرفته‌ام و مدام این مطالبات روی هم آمده است. حرف هم نمی‌توانم بزنم چون اگر حرف بزنم من را مقابل هواداران قرار می‌دهند.

فارس: کاری می‌توان انجام داد؟

من حقیقت را گفتم و بالاخره باید طلبم را بگیرم. شکایت هم نکردم ولی خاک استقلال را خورده‌ام ولی اگر این کار را انجام نمی‌دادم شاید در خیلی از تیم‌های بزرگ آسیایی بازی می‌کردم. اگر حرف من را بر غرور برندارید مطمئن باشید می‌توانستم در خارج از کشور در تیم‌های خوبی بازی کنم.

فارس: امسال استقلال می‌تواند قهرمان شود؟

نظر شخصی من این است که سال گذشته هم همین رویه را داشتیم، پارسال گفتم مشکلات مالی را حل کنید چون برای تیم ما زخم است. اگر مشابه اتفاقاتی که سال گذشته در بازی با ملوان و چند بازی که باختیم رخ بدهد نمی‌شود آن را جمع کرد. الان هم می‌گویم این استقلال زخم مالی دارد و باید مراقبش بود. امیدوارم مسائل مالی استقلال که زخم بزرگی است مثل سال گذشته سر باز نکند. فقط خدا کند همه چیز آرام پیش برود چون نه جام حذفی داریم و نه آسیا و امید ما به لیگ برتر است.

فارس: دوست داریم به این سوال شفاف جواب بدهی. چرا امیرحسین صادقی با وجود آنکه کاپیتان نیم‌فصل اول استقلال بود حالا با این موضوع که بازوبند بر بازویش نیست کنار آمده است؟

من به تیمی که در آن بازی می‌کنم عشق می‌ورزم. من اعتقادی به گرفتن بازوبند با زور ندارم. من استقلال را با قشنگی‌هایش دوست دارم نه بازوبند. بستن بازوبند کاپیتانی افتخار بزرگی است که امثال حجازی‌ها، علی جباری‌ها و خیلی‌های دیگر به آن رسیده‌اند. من به خاطر بازوبند تیمم را خراب نمی‌کنم و افتخار بستن بازوبند کاپیتانی را در دفتر خاطراتم می‌گذارم. بدون رودربایستی حرفم را می‌زنم اگر به جز رضا عنایتی هر شخص دیگری می‌آمد بازوبند را به او نمی‌دادم. عنایتی سن و سالش از من بیشتر است و آقای گل لیگ هم شده اما برایتان مثالی می‌زنم تا بدانید. وقتی ما به اوکراین رفتیم تا با دیناموکیف بازی کنیم علیرضا نیکبخت واحدی کنار من بود به آقای قلعه‌نویی و ماجدی گفتم نیکبخت بازوبند را ببندد چون من خجالت می‌کشم مقابل او بازوبند را ببندم. بازوبند خیلی بزرگ است و در حال حاضر آرش برهانی، عنایتی، حیدری و خیلی‌های دیگر می‌توانند بازوبند را ببندند. در قرارداد من هم بازوبند کاپیتانی نیامده است. باز هم اینجا تأکید می‌کنم که در قرارداد من بازوبند کاپیتانی نیامده و خیال خیلی‌ها راحت باشد که همینجا در رسانه شما این حرف را زده‌ام.

فارس: به کارلوس کی‌روش برسیم، چرا از او حمایت کردید؟ حتی چند بازی پیش هم این کار را انجام دادی؟

چرا نباید حمایت کنم، چون در جام ملت‌ها بازی نکردم؟ مثلاً خیلی از مربیان به من بازی ندادند. مرحوم حجازی 5 بازی پشت سر هم به من بازی نداد مگر من مصاحبه‌ای علیه او کردم؟ حتی آقایان قلعه‌نویی، مرفاوی و مظلومی هم به من در مقاطعی بازی ندادند آیا باید علیه آنها حرفی بزنم؟ من اصلاً‌ در این بازی‌ها نیستم. اگر اعتقاد قلبی دارم که کی‌روش می‌تواند به فوتبال ما کمک کند اعتقادم شدید است. او می‌تواند به تیم ملی کمک کند و چم و خم کار دستش آمده است. او یک مربی پرتغالی است که در فوتبال ایران با این شرایط شاهکار کرده است. شما ببینید در آخرین اردوی تیم ملی به خاطر اینکه ما در ورزشگاه آزادی تمرین نکنیم زمینش را چنگال زدند! این شاهکار فوتبال ما است. ما با این شرایط به جام ملت‌های آسیا رفتیم و در سالن تمرین می‌کردیم. کی‌روش برای ما زحمت کشیده و همه آن کسانی که با او کار کردند روی حمایت از کی‌روش پافشار هستند. اگر بین او و مربیان ایرانی تعامل ایجاد شود مطمئن باشید فوتبال ما از این شرایط بد خارج می‌شود به خصوص که ما هیچ پشتوانه‌ای در آسیا نداریم. توانایی فوتبال ایران خیلی بالا است و حتی اگر به 10درصد خواسته‌های او رسیدگی کنند ما حرف اول را در آسیا می‌زنیم.

فارس: آیا ایران توانایی قهرمانی در آسیا را دارد؟

(می‌خندد) این سؤال شما مثل آن می‌ماند که بپرسید کی‌ می‌شود در جامعه ما دروغگویی نباشد و اعتیاد از بین برود. شاید یکسری اتفاقات بتواند ما را قهرمان آسیا کند و یکی از آنها ماندن کی‌روش است. مثلاً تا زمانی که عامل اصلی اعتیاد را در کشورمان پیدا نکنیم این مشکل حل نمی‌شود. ما توانایی قهرمانی داریم اما زیرساخت و پشت کار آن را نداریم. ما اگر همین فردا بخواهیم که قهرمان شویم می‌توانیم اما فقط بلدیم شعار بدهیم و عمل نمی‌کنیم. شما ببینید برای آنکه ما در ورزشگاه آزادی تمرین نکنیم زمین را شخم زدند این همان خواستن‌ها است که توضیح دادم. این حکایت شخصی است که می‌خواهد رژیم بگیرد و مدام می‌گوید از فردا! مثلاً نسل طلایی بسکتبال ما در حال افت است و آیا شما می‌توانید جایگزینی برای صمد نیکخواه و حدادی پیدا کنید؟‌ افت هشت ساله فوتبال ما هم از سال 2006 به این طرف آغاز شد و ما به دنبال چراهای آن نبودیم. با چرا چرا کردن چیزی درست نمی‌شود. کار غلط، غلط است و باید به فکر حل آن بود. کشورهایی مثل امارات و قطر زمانی که ما به جام جهانی 1998 رفتیم کجا بودند قطر یک فوتبالیست به نام سالم العنزی داشت و تمام. حالا کار به جایی رسیده که ما باید تنمان بلرزد که با سه تیم عربی همگروه هستیم. همین کشور قطر در حال ساخت دو ورزشگاه است که بعدها آن را به صورت پیچ و مهره در بیاورد و به آفریقا بفرستد اما ما هنوز در کمیته انضباطی به دنبال پولمان هستیم. شاید خیلی‌ها این صحبت‌ها را بشنوند، بخندند. اما من از جنس فوتبال هستم که این حرف‌ها را می‌زنم. ما عکس‌هایمان را انداخته‌ایم و تمام شد و رفت اما اینگونه حرف می‌زنم که اگر ایرانی بخواهد در سخت‌ترین شرایط می‌تواند کارهای بزرگی انجام دهد. ما هشت سال دفاع مقدس را پشت سر گذاشتیم آیا این کم است؟ این نشان‌دهنده نژاد آریایی ایران است. امیدوارم از این قدرت‌هایی که داریم استفاده کنیم. من دلم می‌سوزد که مهندس علم و صنعت ما با تاکسی کار می‌کند.

فارس: صحبت خاصی باقی مانده؟

حرف خاصی ندارم و فقط امیدوارم امسال بتوانم با استقلال جام را بالای سر ببرم. این را هم بگویم اگر در این مصاحبه حرفی زدم و صحبت کنایه‌آمیزی انجام دادم فقط به این خاطر است که خاک فوتبال ایران را خورده‌ام و سختی‌هایی دیدم که صدایم در نیامده است. فقط امیدوارم حرف‌هایم مخصوصاً به کمیته انضباطی تلنگر باشد آن هم به صورت دلسوزانه. مطمئن باشید فوتبال از حالت ورزش درآمده و به صنعت و سیاست تبدیل شده است. من خیلی‌ها را می‌شناسم که به خاطر برد تیمشان با وجود اینکه یک ریال پول ته جیبشان نیست خوشحال هستند. امیدوارم بتوانیم همه به فوتبال کمک کنیم و همه متوجه شوند که فوتبالیست زحمت می‌کشد. اگر دکتر پول می‌گیرد همه می‌گویند دکتر است ولی نمی‌گویند فوتبالیست هم مثل یک دکتر زحمت کشیده و ما هم فقط می‌توانیم 10-15 سال درآمد فوتبالی داشته باشیم و بعد از آن باید دردهای در وجودمان را تحمل کنیم. امیدوارم آینده‌نگر باشیم و اگر اینگونه باشد مملکتمان پیشرفت خواهد کرد.

انتهای پیام/