همراه اول
21. ارديبهشت 1394 - 12:13   |   کد مطلب: 23593
«عشق فوتبال» خوب است یا بد؟
به گزارش روابط عمومی و پایگاه اطلاع رسانی سازمان ورزش بسیج، "من عاشق فوتبال هستم" جمله‌ای که اکثر هواداران و طرفداران سینه چاک فوتبال با آن زندگی می‌کنند و آنقدر به جلو می‌روند که تخلیه هیجان به هر شکلی در ورزشگاه‌ها را حق خود می‌دانند و این سیستم اشتباه تخلیه هیجان را ادامه داده و حتی به فرزندان خود نیز منتقل می‌کنند.

در این میان هستند کسانی که با یک ضربه پنالتی یا تساوی تیمشان مرگ را در آغوش می‌کشند که اگر نگوییم هیجان عامل این امر بوده، اما می‌توان یکی از عوامل تسهیل کننده را هیجان دانست. البته در این روزهای فوتبالی ایران هیجان کم رنگ‌تر از قبل شده و حتی تعداد طرفداران در ورزشگاه‌ها نیز تقلیل یافته ‌است، اما هنوز هم مشکل هیجان و تخلیه آن در ورزشگاه‌ها پابرجاست و با وجود ورود کمیته انضباطی و تعیین جریمه‌هایی برای باشگاه‌ها به سبب رفتار هواداران و برخوردشان حتی این امر هم نتوانسته چاره‌ای برای بهتر شدن فضای ورزشگاه‌ها باشد.
گرچه هیجان و بروز آن به خودی خود امر بدی نیست، اما اینکه تخلیه هیجان باعث بی‌حرمتی به عقاید و حتی رنگ مخالف تیم محبوب ما باشد مورد پسند هیچ فردی نیست و مهم است تا افراد مرز هیجان و تخلیه آن را به خوبی بشناسند و پا را فراتر نگذارند.
هیجان و فوتبال را می‌توان دو واژه جدایی ناپذیر از هم دانست که از برخی جنبه‌های مفید، اما در برخی موارد این هیجان سبب ضربه زدن به فرد یا به طور وسیع‌تر به اخلاق موجود در فوتبال می‌شود.
مرتضی پدریان، آسیب شناس اجتماعی در خصوص سیستم تخلیه هیجان در فوتبال، به خبرنگار ورزشی ایسنا، منطقه اصفهان، گفت: سیستم تخلیه هیجان برای جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی بسیار اهمیت دارد و اگر به خوبی تخلیه نشود عامل بروز رفتارهای نامناسبی از طرف افراد می‌شود.
وی با اشاره به مفهوم تخلیه هیجان در فوتبال، تصریح کرد: تخلیه در فوتبال نوعی احساس تعلق و وابستگی به گروهی خاص است و به دلیل اینکه طرفدارانش احساس تعلق به این ورزش دارند با یک موفقیت یا شکست هیجانی شده و به سبب آن رفتارهایی از خود به نمایش می‌گذارند.
این آسیب شناس اجتماعی با بیان اینکه هیجان سبب بروز عکس العمل‌هایی از افراد می‌شود، ادامه داد: وقتی فرد احساس تعلق به تیمی داشته باشد که باعث نوعی غرور و سربلندی برایش شود دچار هیجان می‌شود که اصلا هم بد نیست.
وی با بیان اینکه زمانی این هیجان بد است که سبب "شر اجتماعی" شود، تصریح کرد: وقتی هیجان از قالب صحیح خودش خارج شود از رقابت به سمت ستیز رفته به گونه‌ای که به جای اینکه هواداران رقابتی عمل و تلاش کنند تا موفقیت‌ها و داشته هایشان را به رخ حریفان بکشند به سمت ستیز رفته و کاستی‌های رقیب را به رخش می‌کشند که نتیجه آن شعارها و توهین‌هایی است که در ورزشگاه شاهد هستیم.
آموزش ستیز به جای رقابت!
پدریان با بیان اینکه ما در سیستم تخلیه هیجان به جای آموزش رقابت، ستیز را آموزش دادیم، خاطرنشان کرد: در کشورهای صاحب فوتبال، توهینی دیده نمی‌شود یا اگر هم باشد با تنبیه اجتماعی روبرو می‌شود، اما در کشور ما اینگونه مسائل بازتولید می‌شود.
وی با اشاره به مفهوم باز تولید در ورزش افزود: یک فرهنگ زمانی می‌تواند تبدیل به رفتار نهادی فرهنگی شود که بازتولید داشته باشد. به طور مثال در حوزه ورزش اگر برای تخلیه هیجان سیستم توهین را داشته باشیم این توهین را به نسل‌های بعدی نیز منتقل می‌کنیم و به نوعی این سیستم بازتولید می‌شود.
پدریان ادامه داد: باید برای تخلیه هیجان شیوه‌ای صحیح ایجاد کرده و آن را بازتولید کنیم.

برچسب‌ها: 

دیدگاه شما

آخرین اخبار