_{به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دقیانوس   پیشرفت‌های بشری به مرحله‌ای رسیده است که امروزه می‌توان در ژن‌ها و هسته‌های سلولی موجودات، تغییر و تحولاتی را ایجاد نموده و پدیده‌ها و موجوداتی جدید اعم از گیاهی و جانوری را ایجاد نمود، حتی اخیراً در کشور خودمان نیز تلاش‌هایی صورت گرفته تا در حوزه علوم ژنتیکی و نیز تولید محصولات اصلاح شده به توانایی‌هایی علمی جدید دست یافته شود، اما سوالی که در این میان بدون پاسخ و مبهم مانده این است که آیا پدیده‌ دستکاری در ماهیت و عناصر متشکله‌ موجودات و مخلوقات خداوند، امری بی‌خطر و فاقد عوارض زیست‌محیطی و بهداشتی است؟
مروری بر تاریخچه پیدایش محصولات ژنتیکی
دانشمندان برای اولین بار در سال ۱۹۴۶ متوجه شدند که می‌توانند DNA را بین ارگانیسم‌ها منتقل نماید.[۱] در سال ۱۹۹۵ یک شرکت بیوشیمیایی به نام مونتسانو (Monsanto)، یکی از بزرگترین غول‌های کنونی عرصه محصولات ژنتیکی، یک دانه سویای مقاوم در برابر علف هرزه را معرفی نمود.
در سال ۱۹۹۵«آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا» گوجه فرنگی‌های تولید شده به روش ژنتیکی را تأیید نمود و بدین ترتیب آنها تبدیل به اولین محصولات ژنتیکی دارای مجوز در آمریکا شدند. اولین محصول ژنتیکی و تجاری گوجه‌فرنگی‌هایی بودند که در اوایل دهه ۱۹۹۰ در ایالت کالیفرنیای آمریکا تولید شده و به بازار عرضه گشتند. این، محصول که با نام FlavrSavr خوانده می‌شد به صورت ژنتیکی متحمل تغییراتی شده بود تا پس از چیده شدن مدتی طولانی سالم مانده و فاسد نشود.[۲] گوجه‌فرنگی اولین محصول غذایی بود که با اصلاحات ژنتیکی روانه بازار گشت.
در سال ۱۹۹۶ اولین نمونه از دانه روغنی ژنتیکی کانولا نیز به بازار آمد. در سال ۲۰۰۰، دانشمندان اعلام نمودند که می‌توانند محصولات غذایی را به منظور افزایش مواد مقوی آنها تحت اصلاحات ژنتیکی قرار دهند. در سال ۲۰۰۵، یونجه اصلاح‌شده در بازارهای آمریکا مورد داد و ستد قرار گرفت. در سال ۲۰۱۲، آمریکا رتبه اول را در میان تعداد زیاد کشورهایی که محصولات اصلاح شده ژنتیکی تولید می‌کنند به خود اختصاص داد.[۳]
رشد سریع بازار محصولات ژنتیکی
بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۱۱، مجموع کل زمین‌های تحت کشت محصولات ژنتیکی ۹۴ برابر شده و از ۱۷ هزار کیلومتر مربع به  یک میلیون و ششصد هزار متر مربع رسید.[۴] در سال ۲۰۱۰، ده درصد از کل زمین‌های کشاورزی جهان زیر کشت محصولات ژنتیکی قرار داشتند.[۵]}

<sub>دانشمندان سعی نموده‌اند که برای افزایش محصولات تولیدی از حیوانات، در آنها نیز تغییرات ژنتیکی انجام دهند. چند سال پیش‌تر، دانشمندان چینی ۳۰۰ گاو تغییر ژن یافته را پرورش دادند که شیر آنها شباهت زیادی به شیر انسان‌ داشت. در تولید این گاو‌ها از ژن‌های انسانی استفاده شده بود.[۸] در ژاپن، محققین یک موش تغییر ژن یافته تولید نمودند که مانند قناری آواز می‌خواند.[۹] یک شرکت آمریکایی توانسته است ماهی‌های سالمون بسیار بزرگ و عضلانی تولید نماید که با سرعتی سه برابر یک ماهی سالمون معمولی رشد می‌کنند.[۱۰]
اما موارد فوق تنها نمونه‌هایی هستند که در سطح رسانه‌ها مطرح می‌گردد. تولید فزاینده مواد غذایی، سودهای سرشار مالی متعاقب آن و یا انجام آزمایش‌های اصلاح ژنتیکی به منظور کسب معلومات علمی جدید تنها گوشه‌ای از کوه یخی بزرگی هستند که بخش اعظمی از آن در زیر آب و دور از دیده‌ها قرار دارد. تکنولوژی مهندسی ژنتیک به مانند سایر علوم می‌تواند کاربری‌های مخرب و کشنده‌ای نیز داشته باشد. در حقیقت زمانی که نوبت به مهندسی ژنتیک انسانی می‌رسد سؤالات زیادی در مورد آینده آن و مسائل پشت پرده پدید می‌آیند.
تولد اولین نوزادان ژنتیکی در آمریکا
در ژوئن ۲۰۱۲ رسانه‌ها اخباری را منتشر نمودند مبنی بر این که دانشمندان آمریکایی توانسته‌اند پس از آزمایش‌های‌مربوطه، ۳۰ کودک را که تحت تغییرات ژنتیکی قرار گرفته بودند به دنیا آورند. بنا بر این گزارش‌ها، سه کودکی که آزمایش شده‌اند ژن‌های سه نفر را به ارث برده‌اند. ۱۵ نفر از این نوزادان طی ۱۰ سال گذشته و در نتیجه یک برنامه آزمایشی در «مؤسسه علوم و پزشکی باروری» در نیوجرسی به دنیا آمدند.کودکان از زنانی به دنیا آمدند که دچار مشکلات ناباروری بودند. ژن‌های یک زن دیگر قبل از باروری به تخمک‌های زنان نابارور تزریق شدند تا آنها بتوانند بارور گردند. آزمایشهای ژنتیکی بر روی دو کودک یک ساله نشان می‌دهند که آنها DNA سه فرد را به ارث برده‌اند – دو زن و یک مرد.[۱۱] این امر نشان می‌دهد که آگاهی دانشمندان در مورد علوم ژنتیک و DNA افزایش بسیاری یافته است. در حقیقت طی دهه‌های گذشته تلاش بسیاری صورت گرفته تا ساختار DNA انسان کشف گردد و البته این امر تبعات خاص خود را در حوزه طراحی و تولید تسلیحات جدید خواهد داشت،‌ تسلیحاتی که قرار است یک نژاد یا قوم خاص را مورد هدف قرار دهند.
پروژه ژنوم انسانی
طرح نقشه‌برداری و تعیین توالی کل ژنوم انسان اولین بار در سال ۱۹۸۴ در کنفرانسی در «آلتایوتا» (Alta Uta) عنوان شد. تأمین قسمتی از بودجه این پروژه را وزارت انرژی آمریکا به عهده گرفت و در سال ۱۹۸۸ کنگره آمریکا رسماً اجرای پروژه ژنوم انسانی را از سال ۱۹۹۱ به مدت ۱۵ سال تصویب کرد. در این سال مؤسسه بهداشت ملی آمریکا (NIH) نیز برای اجرای این طرح اعلام آمادگی کرد. به زودی کشورهای انگلیس، فرانسه، آلمان و ژاپن نیز به این پروژه پیوستند. در سال ۱۹۹۸ سازمان ژنوم انسانی (HUGO) ایجاد شد. اهداف اولیه پروژه ژنوم انسانی که از سوی سازمان ژنوم انسانی دنبال می‌شد چنین است:
* تعیین نقشه دقیق ژنتیکی کروموزوم‌ها
* تهیه نقشه فیزیکی کروموزوم‌های
* ارگانیسم‌هایی که به‌عنوان مدل انتخاب شده‌اند
*تعیین توالی کل ژنوم انسان
* ایجاد شبکه‌های ارتباطی و بانک‌های اطلاعاتی</sub>

_{تعیین توالی بیش از ۹۰ ٪ ژنوم انسان در فوریه سال ۲۰۰۱ به پایان رسید. اما هنوز بسیاری از ژن‌های انسان شناسایی نشده‌اند. البته این پروژه نیز مجادلات خاص خود را در پی داشته است. در ادامه مطلب حاضر خواهیم دید که چگونه موضوع تعیین ژنوم انسانی علاوه بر مصارف پزشکی و علمی صلح‌آمیز می‌تواند به عنوان سنگ بنای مخوف‌ترین تسلیحاتی که می‌تواند به دست بشر ساخته شود به کار رود، سلاحی که نه ساختمان‌ها و تأسیسات بلکه فقط انسان‌ها را هدف قرار خواهد داد، آن هم نه همه انسان‌ها بلکه یک نژاد یا قومیت خاص!
بیوتسلیحات قومی و نژادی
هدف از ساخت یک بیوسلاح قومی (سلاح بیوژنتیک) هدف قرار دادن اعضای اصلی یک قوم یا نوع ژنی خاص می‌باشد. در سال ۱۹۹۷، ویلیام کوهن، وزیر دفاع آمریکا، به این موضوع به عنوان یک خطر بالقوه اشاره نمود.[۱۲] در سال ۱۹۹۸، متخصصین تسلیحات بیولوژیکی اعلام داشتند که «سلاح ژنتیک» قابل طراحی و تولید است و حتی ادعا نمودند که دانشمندان شوروی سابق برخی آزمایشات را برای شناسایی تأثیر مواد مختلف بر روی ژن‌های انسانی انجام داده‌اند.[۱۳] البته سازمان سیا نیز از قبل برنامه خود در مورد ژن‌ها را آغاز کرده بود. پروژه سوسمار (Chameleon‌Project) یک مرکز تحت کنترل سازمان سیا است که در ایالت نوادا واقع بوده و در آن آزمایش‌های محرمانه انسانی با موضوع DNA انجام می‌گیرد. فعالیت این مرکز بسیار محرمانه بوده و اطلاعات چندانی در مورد آن در دسترس نمی‌باشد.
امکان ساخت یک «بمب ژنتیکی» در کتاب پرفسور وینسنت ساریش (Vincent Sarich) و فرانک میلی (Frank‌Miele) با عنوان «نژاد: واقعیت تفاوت‌های انسانی» که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد، مورد تأیید قرار گرفت. مؤلفین معتقد بودند که اطلاعات کسب شده از پروژه ژنوم انسانی در همین راستا مورد استفاده قرار خواهند گرفت. وینسنت ساریش دانشمندی که معتقد به وجود «بمب ژنتیکی» است در سال ۲۰۰۵، در کمیته بین‌المللی صلیب سرخ چنین اعلام کرد: «احتمال اینکه یک گروه قومی خاص مورد هدف یک عامل بیولوژیکی قرار گیرد چندان دور نیست. این سناریوها زائیده تخیلات کمیته نیستند بلکه توسط تعداد زیادی از متخصصین مستقل و دولتی مورد تأیید قرار گرفته‌اند.”[۱۴]
«بمب قومی» اسرائیل
در نوامبر سال ۱۹۹۸، «روزنامه «ساندی تایمز» (The Sunday Times) گزارش داد که اسرائیل در تلاش است تا یک «بمب قومی» شامل یک عامل بیولوژیکی که می‌تواند ویژگی‌های ژنتیکی خاص در اعراب را مورد هدف قرار دهد، طراحی و تولید نماید.[۱۵] وب‌سایت «وایرد نیوز» (Wired‌News) و همچینین «فارن ریپورت» (Foreign‌Report) نیز این گزارش را تأیید نمودند.[۱۶]
متعاقب این ماجرا، روزنامه‌هایی به مانند «نیویورک‌پست» و سایر رسانه‌ها با حمله به این گزارش‌های آنها را کاملا بی‌پایه و اساس دانسته و در کل وجود چنین بمب‌هایی را غیرقابل امکان توصیف نمودند. این در حالی است که همان‌گونه که در بالا نیز اشاره شد، وزیر دفاع پیشین آمریکا و کمیته صلیب سرخ بین‌المللی وجود چنین تهدیداتی را کاملا محتمل و قابل امکان توصیف کرده بودند. با این وجود، موضوع «بمب نژادی» اسرائیل نیز به مانند سایر برنامه‌های تسلیحاتی این کشور بدون هیچ گونه بررسی و مداقه دیگری رها شده و از آن پس سخنی در مورد تسلیحات نژادی این رژیم گفته نشد. قسمت دوم مقاله هیچ‌گاه ارائه نشد و هیچ‌یک از منابع مورد استفاده در این گزارش شناسایی نشدند. مؤلفین گزارش «ساندی تایمز» یعنی اوزی ماهنائیمی (Uzi Mahnaimi) و ماری کالوین
(Marie Colvin) دیگر هیچ‌گاه به صورت علنی در مورد این موضوع سخنی نگفتند.
ممنوعیت صادرات نمونه‌های بیولوژیکی توسط روسیه
روزنامه روسی «کومرسانت» (Kommersant) در ماه می ۲۰۰۷ با انتشار گزارشی اعلام نمود که دولت روسیه صادرات هر نوع نمونه بیولوژیکی انسانی به خارج از کشور را ممنوع اعلام نموده است.[۱۷] بر اساس این گزارش، دلیل ممنوعیت فوق ارائه یک گزارش محرمانه از جانب سرویس مخفی امنیتی روسیه بود که بیان می‌داشت سازمان‌های غربی در حال انجام آزمایش هایی بر روی «بیوتسلیحات ژنتیکی» هستند که می‌تواند مردم روسیه را مورد هدف قرار دهد. در گزارش مذکور سازمان‌های دخیل در این آزمایش ها عبارت بودند از: «دانشکده بهداشت عمومی هاروارد»، «اتحاد بین‌المللی بهداشت آمریکایی»، «اداره محیط زیست و منایع طبیعی وزارت دادگستری آمریکا»، «مؤسسه کارولینیسکا» (Karolinska Institutet) و آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا.
علی‌رغم همه این موارد هنوز در کشور ما قانون پیشرفته و متقنی در خصوص حفاظت ویژه از بانک‌های ملی ثبت و ضبط نمونه‌های بیولوژیکی همچون ذخایر خونی و بند ناف وجود ندارد و هر چند وقت یک‌بار مواردی همچون تبلیغ برای به اشتراک‌گذاری نمونه‌های خونی و بیولوژیکی با همکاری برخی مراکز نگهداری از نمونه‌های مغز استخوان در داخل کشور با بانک‌های جهانی با کمک گرفتن از ناآگاهی جدی مشاهیری اجتماعی همچون بازیگران و خوانندهای وطنی به چشم می‌خورد.
علاوه بر آن واردات محصولات تراریخته به کشور رونقی عجیب و غریب دارد! در حالی که واردات محصولات تراریخته در بسیاری از کشور‌های دنیا ممنوع است و در برخی دیگر مسئولان با برچسب‌گذاری بر روی این محصولات مصرف یا عدم مصرف آن را به عهده خود مردم قرار می‌دهند. در حقیقت علی رغم گسترش دستکاری ژنتیکی محصولات هیچ کشوری حاضر به اعتماد به حاکمیت دیگر کشورها نیست و واردات چنین محصولاتی را به علت محدودیت در شناسایی آزمایشگاهی مخاطرات به صلاح نمی‌داند.
سرطان‌زایی محصولات تراریخته
در رسانه‌های جهانی و محافل علمی علاوه بر بحث درخصوص خطرات حملات بیوتروریسمی احتمالی با دستکاری ژنتیکی گیاهان و دام و طیور، گمانه‌های بسیاری درخصوص احتمال سرطان‌زایی این محصولات نیز مطرح است.   حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در این خصوص می‌گوید: «در خصوص محصولات تراریختی کارهای تحقیقاتی و مستندات علمی زیادی جهت اثرات مثبت و منفی انجام نشده است و در حال حاضر این موضوع در ایران در حال کار است. از آنجایی که در این محصولات تغییرات ژنتیکی داده می‌شود معلوم نیست این تغییرات روی انسان‌ها چه تاثیراتی می‌گذارد؛ به همین دلیل یک کار تحقیقاتی طولانی مدتی باید روی این محصول انجام شود تا اثرات این محصولات ارزیابی شود.
قطعا ورود و توزیع این محصولات بی‌حساب و کتاب پذیرفته نیست و باید در این زمینه ملاحظات و مراقبت‌هایی در نظر گرفته شود.» به این ترتیب ما با بازاری مواجهیم که در غیاب یک قانون جامع و کامل مملو از محصولات تراریخته وارداتی با عوارضی نامعلوم و مشکوک است و از طرف دیگر ذخایر زیستی ما نیز به علت عدم صیانت حاکمیتی در معرض تحقیقات بیوتروریسمی دشمنان قرار دارد. آیا وقت هوشیاری فرا نرسیده است؟!}