به گزارش همدان ورزش به نقل از خبرگزاری "دی اسپورت"، بازی روز گذشته مربیان فوتبال همدان را که مشاهده کردیم، سرشار از خلاقیت، موقعیت سازی و هنر گلزنی بود.

وقتی حسین الماس پسر سرطلایی سال های دور فوتبال همدان، همچنان در سن 50 – 60 سالگی با پرش بلند و تماشایی، گلی زیبا به ثمر می رساند تا جمعیت حاضر در استادیوم شهدای قدس همدان ایستاده او را تشویق کنند.

دفاع جانانه نفراتی همچون منوچهر بیگم جانی، علی ضمیری کامل، محمد نباتی،خروج های به موقع و واکنش های زیبای هادی گل محمدی در چهارچوب دروازه، بازیگری و بازیخوانی عالی بابک صمدیان، رضا طلایی منش و محمد بهگندم در میانه میدان با خلق موقعیت های گلزنی برای نفراتی نظیر رضا نوری، حسین سلیمانی سالمند، نفوذهای تند و تیز سیدمحمد عیوقیان و حمید شانه ای و در کنار این ستاره ها، ذخیره هایی طلایی نظیر مقدادی پور، سبزیان، فرخی، امینی، کیانی، حجتی و ... که هر یک با کوله باری از تجربه، همچنان در سنین بالا درخشیدند.

فراموش نکردیم مصطفی کاشی در درون دروازه چه واکنش هایی داشت، صمدیان و طلایی منش با حرکات تماشایی چگونه میانه میدان را از آن خود کرده بودند، سایرین چطور گذشت کردند و ...

آنها یک تیم بودند، تیمی یکدست و یک رنگ، بدون ادعا و مملو از هنر.

ای کاش پاس هم این روزها این چنین بود. این چنین با صلابت و با طراوات بازی می کرد و گل می زد...

این چنین تماشاگران را با حرکات زیبا و استارت های انفجاری به هیجان وا می داشت. ای کاش این ها بازهم توان بازی در لیگ را داشتند. ای کاش تجربه این نفرات خلاء های پاس را جبران می کرد.

جای خالی بابک خان صمدیان، رضا طلایی منش و خیلی ها احساس می شود. ای بزرگان فوتبال همدان دست مریزاد که شما بهترین هستید و گهر گرانبها در میان کاستی های امروز فوتبال استان که نادیده گرفته شده اید.