باشگاه پاس همدان با صدور بیانیه ای ضمن قدردانی ویژه از حمایت های بی دریغ تمامی دلسوزان واقعی بویژه هواداران عزیز، مسوولان ورزش دوست و رسانه های همسو، از اینکه دست تقدیر اینگونه رقم زد که در هفته پایانی بواسطه برخی مسایل و اتفاقات فوتبالی پاس پیروز، بازنده بزرگ لیگ یک لقب بگیرد ، مراتب عذرخواهی از هواداران ارجمند را اعلام میدارد.
اعضای باشگاه پاس تمام تلاش خود را بکار گرفتند تا کسب پیروزی در دیدار پایانی موجبات ماندگاری در لیگ دسته یک را رقم بزند اما بازهم اسیر اتفاقات ناخوشایند فوتبالی در دقایق پایانی سایر بازی ها شدیم.
با این حال زندگی همچنان برای پاس و هوادارانش در جریان خواهد بود کما اینکه بسیاری از تیم های مطرح طی سال های اخیر در جداول لیگ های فوتبال ایران بالا و پایین شدند و آنهایی که فعل خواستن را صرف کردند، مرگ را تبدیل به تولدی دوباره کرده و ثابت کردند که در سایه وحدت، همدلی و حمایت می توان از تجربه شکست، پیروزی و سربلندی یافت.
احساسات شما سرمایه های اصلی باشگاه پاس را درک می کنیم، انتقادها، گلایه ها و حتی کنایه های برخی بزرگواران را با جان و دل می پذیریم. دست مریزاد می گوییم به این همه احساس، تعصب و درک عمیقی که از تیم محبوب خود دارید.
و بدانید که همچنان حیات پاس در جریان است و می توان زندگی دوباره را برای این تیم ایجاد کرد. پاس یک تیم نیست بلکه مکتبی فراموش نشدنی است و باید با وحدت، همدلی و شروع دوباره در کنار یکدیگر، قامتی دوباره به پاس داد.
... و چند خطی برای دلواپسان بهاری پاس!
امتیاز پاس در خردادماه 86 به همدان انتقال یافت. تیمی که مسوولان وقت آن در تهران به این دلیل که بودجه کلان صرف تیمداری می شود و بهتر است این بودجه برای تقویت ورزش در بین کارکنان نیروی انتظامی که حافظان اصلی امنیت کشور هستند، هزینه شود، تصمیم به انحلالش گرفتند.
در واقع همدانی ها خدمت بزرگی به تداوم حیات دوباره پاس کردند و بجای اینکه پاس بزرگ منحل شود، با اجرایی کردن پروسه انتقالش به همدان، 9 سال با هزینه های میلیاردی این تیم را اداره کردند تا مبادا نام پاس به تاریخ بپیوندد.
ضمن اینکه در همان سال انتقال، از تمامی پیشکسوتان پاس تهران برای حضور در همدان و کمک به تیم پاس دعوت رسمی شد و آنها به این خواسته پشت کردند.
اگر آقایان دلسوزان پاس بودند چرا در این 9 سال حاضر به کمک نشدند. مگر ایران عزیزمان مرز جغرافیایی دارد که پیشکسوتان پاس، همدان را بیگانه فرض کردند و پاس را در همدان غریبه دانستند.
پاسی که در تهران و در بهترین حالت 50 الی 100 هوادار داشت، در همدان یک جمعیت بزرگ هوادار و هواخواهش بوده و هستند.
اگر هم قرار بر مرز بندی جغرافیایی باشد، در این صورت تیم های تهرانی حق ندارند در جای جای میهن پهناور هوادار داشته باشد.
پاس تهران نیز با همان نام پاس به همدان منتقل شد و با همان مکتب چندین ساله اش و البته صرف هزینه های میلیاردی و برخورداری از حمایت هواداران دلسوز و همیشگی تا به امروز پایدار مانده است.
با ورود پاس بهترین زیرساخت ها برای این تیم فراهم شد و اگر تهرانی ها یک مجموعه ورزشی را در اختیار این تیم قرار دادند، در اینجا چندین مجموعه ورزشی در خدمت تیم است.
حتی این انتقال بازهم شرایط را برای حضور افراد صاحب نام در راس امور فراهم ساخت. شخصیت هایی نظیر سیدکاظم اولیایی، منصور پورحیدری، سردار ملاحی، اصغر مدیر روستا، علیرضا منصوریان، فراز کمالوند، محمود یاوری، وینکو بگوویچ، محسن عاشوری و ... در این سال ها در پاس بودند و همدانی ها کمترین سهم را در اداره این تیم داشتند.
برای همدانی ها و هواداران پاس روزهای بهاری اردیبهشت ماه و خرداد عادت همیشگی شده و می دانند پس از پایان هر فصل، دلواپسان سر می رسند و هر یک به نحوی همان اظهارنظرهای گذشته را بین خود تقسیم کرده و تکرار می کنند.
ضمن احترام به پیشکسوتان پاس، ذکر این جمله ضروریست که اگر پاس را پاس همیشگی نمی دانید و مدعی هستید این پاس، پاس همدان است، سخن بیهوده گزاف است و اگر هم پاس را همان پاس همیشگی می دانید، بنابراین از اینکه طی سال های اخیر به تیم دوست داشتنی خود کمک نکردید، خیانتی بزرگ را برجای گذاشته اید.
در پایان لازم می دانیم قدردان زحمات تمامی مسوولان بخصوص استانداران این استان طی سال های اخیر باشیم که در حد توان برای پایدار ماندن پاس حمایت داشتند.
باشد که با اتحاد و همدلی مسوولان، هواداران و رسانه ها، در سال جاری شروع دوباره برای موفقیت پاس داشته باشیم و ثابت کنیم پاس بزرگ همدان نیازی به دلسوزی آقایان ندارد و پاکی، استقامت و سرافرازی شعار همیشگی اش است.