خب شما یک شیک پروتئین به رژیم تان اضافه کرده اید، بعنوان سوخت پس از تمرین یا یک وعده سرپایی برای وقتهایی که عجله دارید. ایده خوبی است، درست است؟ شاید همه چیز به نوع پودری که انتخاب می کنید، بستگی دارد. یک پودر پروتئین درست می تواند به معنی تفاوت بین یک نوشیدنی سالم یا یک شیک تجملی با تعداد زیادی افزودنی های ترسناک باشد.

مگان ویر، RDN، مالک Nutrition Awareness در اورلاندو می گوید: مردم پودرهای پروتئین را انتخاب می کنند، چون می خواهند چیز سالم و مفیدی وارد بدنشان کنند. بنابراین شما باید از پودرهایی که مواد تشکیل دهنده ناسالم به این مخلوط اضافه می کنند، اجتناب کنید. قبل از خرید، از ۶ نوع پودر پروتئینی که باید از آنها اجتناب کنید، بعلاوه نکاتی برای انتخاب پودر درست برای خودتان مطلع شوید.

پودر پروتئین هایی که شیرین کننده های مصنوعی دارند

شما پودرهای پروتئین بسیاری را می بینید که طعم شان را با شیرین کننده های مصنوعی مانند سوکرالوز پنهان می کنند. اما قندهای مصنوعی، یک علامت خطر هستند. ویر توضیح می دهد «آنها بدن شما را برای شکست آماده می کنند. شما طعم شیرین را حس می کنید که باعث می شود بدنتان انتظار داشته باشد که به زودی کالریها یا کربوهیدراتها را دریافت خواهد کرد. هنگامیکه این اتفاق رخ نمی دهد، شما شروع به هوس کردن چیزهای شیرین بیشتر می کنید. بنابراین در حالیکه ممکن است نیت خوبی از نوشین یک شیک پروتئین داشته باشید، اما حوالی عصر ممکن است تعجب کنید که چرا چند عدد کوکی در دست تان دارید.»

اگر یک پودر پروتئین شیرین شده می خواهید، ویر توصیه می کند بدنبال پودر پروتئینی باشید که حاوی عصاره استویا (یک شیرین کننده گیاهی با کالری صفر) است.

آنهایی که حاوی کاراگینان هستند

کاراگینان که از جلبک دریایی مشتق می شود، بی ضرر بنظر می رسد اما هیچ دلیلی وجود ندارد که باید در پودر پروتئین شما باشد. ویر می گوید «آن فقط یک فیلر ارزان است. وجود این ماده را یک اخطار در نظر بگیرید که نشان می دهد محصول مورد نظر، کیفیت بالایی ندارد و بسراغ پودر دیگر بروید.

اگر به دنبال یک پودر گیاهی هستید (پودر وی از حیوانات بدست می آید)، گزینه های زیادی دارید که می توانید از بین آنها انتخاب کنید: از نارگیل گرفته تا برنج، نخود، کنف و سویا.

آنهایی که حاوی مواد جامد شربت ذرت هستند

نامهای بسیار مختلفی برای قند وجود دارد و این، یکی از آنهاست. مشکل آن است که این نامهای آب زیرکاه، در هنگامیکه لیست مواد تشکیل دهنده رامی خوانید، باعث نوعی کژ انگاری می شوند چون اسمی از شکر برده نمی شود، چندان بد بنظر نمی رسد. ویر خاطر نشان می کند که حتی پودرهای پروتئینی را دیده که حاوی فروکتوز هستند، که مشتریان فکر می کنند بهتر از شکر است  چون از میوه است. اما اصلا یک میوه نیست. شما در حالت ایده آل به پودر پروتئینی نیاز دارید که حاوی هیچ قند افزوده ای نباشد.

آنهایی که حاوی طعم دهنده های مصنوعی هستند

مسئله در اینجا این است که “طعم دهنده مصنوعی” می تواند به معنای هر چیزی باشد. Center for Science in the Public Interest  خاطرنشان می کند، شرکتها هویت طعم دهنده های مصنوعی (و طبیعی) را مانند یک راز حفظ می کنند و مجبور نیستند آنها را روی برچسب مواد غذایی، لیست کنند. همچنین آنها در مواد غذایی بدرد نخور بکار می روند، بنابراین طعم دهنده های مصنوعی می توانند نشانه آن باشند که پودر پروتئین شما بیشتر شبیه یک میلک شیک است تا پودر پروتئین.

آنهایی که حاوی تعداد زیادی افزودنی های غیر قابل تلفظ هستند

شما باید قادر باشید از ابتدا تا انتهای لیست مواد تشکیل دهنده را بخوانید و بدانید هر کدام چه هستند. ویر می گوید «اگر از خودتان بپرسید این چیست؟» نباید آن را بخورید.

یک نکته: برخی پودرها حاوی ویتامین ها و مواد معدنی هستند، بنابراین اگر چیزهایی مانند «توکوفرول های مختلط» که فقط ویتامین E است را مشاهده کردید، شوکه نشوید. رمزگشایی از آن فقط به کمی جستجو در اینترنت نیاز دارد.

آنهایی که پروتئین کافی ندارند

ویر توصیه می کند هنگامیکه یک شیک پروتئین پس از تمرین می نوشید، به پودری نیاز دارید که ۲۵ تا ۳۰ گرم پروتئین فراهم خواهد کرد (چون عضلات شما قادر نخواهند بود بیشتر از این مقدار را جذب کنند). پودرهای پروتئین گیاهی، اغلب پروتئین کافی ندارند (۱۵ تا ۲۰ گرم پروتئین دارند) اگر چنین است، مشکلی نیست، آن را با شیر سویا، شیر معمولی یا یک کره آجیلی مخلوط کنید تا پروتئین مورد نیازتان را دریافت نمایید.