به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،به گفته قدیمی ها :در همدان با نزدیک شدن به بهار حدودا 10 روز مانده به عید کوسه گلین (مردی که وضع مالی جالبی نداشته ، لباس زنانه ی بلند به رنگ های شاد میپوشیده) و با زدن تنبک فرا رسیدن عید را اطلاع میداده است .

 مردم به پاس اطلاع رسانی او کیسه های از حبوبات را به او هدیه می کردند و از آن روز به بعد به دوده گرفتن و آماده کردن وسایل عید که از جمله پختن سمنو نیز بوده می پرداختند .

نقل است که مادر ها در آن زمان به فرزندان در طول سال قول می دادند که برای عید آن ها لولنگ شوتنگ بخرند آنها به انتهای خیابان لعلینی ها رفته برای خود کاسه و پشقاب خریده و برای فرزندان نیز لولنگ شوتنگ(سوت ) می خریدند.

آن ها که وضع مالی مناسب تری داشتند اتاق ها را با چیدن پشتی تزیین کرده و در یک سمت اتاق ظرف های سفالی و گلی از میز و گرد و شانی . تخم مرغ های رنگ شده (که برای عیدی دادند از آنها استفاده میکردند)را در گوشه ای از اتاق می چیدند.

شیر شیره نیز که از خوراکی های مرسوم آن زمان بوده را نیز در قدح می گذاشتند و با ملاقه در کاسه ریخته ومی خوردند و در چهارشنبه ی آخر سال به نقلی لباس های کهنه و وسایل کهنه می سوزاندند .

از روی آتش پریده و جمله معروف :( زردی من از تو سرخی تو از من ) را می گفتند همچنین به نقل دیگری در طی سال قبل هر چه جارو پوشی می خریدند و خراب می شده در مکانی انبار می کردند و در آن شب یک مجسمه درست می کردند به اسم عمر و جارو ها را با آن مجسمه یک جا آتش می زدند .

 این رسم به اسم عمر کشون معروف است عده ای از مردم میان سال و با ذوق کاسه ی مسی و قاشق به دست گرفته صورت خود را می پوشاندند و به درب منازل رفته زنگ آنها را می زدند.

و صاحب خانه شیرینی یا شکلات به او می داد و اما در 13به در که مادر بزرگ ها کوفته می پختند و کوچک ترها را دعوت می گرفتند و هم چنان در شب سیزده هر کسی مهره ای (گیره سر یا هرچیزی که نشانه خاصی برای آن فرد داشته باشد) به داخل کوزه ای میریزند به هر نیتی که در آن سال دارند ازدواج ، بچه دار شدن ، خرید خانه و..... وقتی همه مهره ها جمع شد فردی از بزرگان به طور شانسی مهره ای را در می آورد.

کسی که اصولا طبع شاعری در بین اقوام دارد درب کتابی از حافظ یا مولانا باز می کند وفالی می گیرد اگر مضمون فال با نیت فردی که مهره انداخته یکی باشد به اصطلاح می گویند حاجت فرد برآورده می شود و عده ای نیز سبزه خود را به بیرون انداخته واصطلاحا درد وبلا رو از خانواده دور می کنند وگره زدن سبزه که دختران جوان برای رفتن به خانه بخت انجام می دهند ومی گویند "سیزده بدر سیزده دیه خونه ی شوهر "

وَخی واهَم بریم صحرا ، باهاره                                         شده پُرگُل دِروبَخجِه دوواره

حالا که نِونِوارت کرده نِوروز                                            خوبه اَدل دِراری کینه هاره

باهاروعَیدِه وتَویلِ ساله                                                  سِرِ دوده بیگیران ،قِل مِقالِه

تُونَم حالی به حالی شو ، نِوادا ...                                      بِرِه اَ کیسِ تو،ئی شور وحاله

وَخی بِنداز صحرا ، جُلّ وجاتِه                                          بده بادِ باهاری ، بادِ پاتِه

برو سینزِه به در تو ، مِثدِهر سال                                     اَ خانه دور بُکُن دردو بِلاتِه