به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، عید نوروز فرصتی شد تا با اولین دانش‌آموز المپیکی استان گپی بزنیم تا ماحصل گفتگوی جذاب و خواندنی ما را در زیر بخوانید.

 آرزو حکیمی سرشناس‌ترین قایقران استان همدان نشان داد که به راحتی می‌تواند در استانی که دریا ندارد، از آب طلا بگیرد؛ اولین دانش‌آموز المپیکی کشورمان که در 2012 لندن خوش درخشید تا نشان دهد آینده قایقرانی کشور را او رقم خواهد زد.

هر چند مصدومیت نگذاشت تا دومین المپیک خود را تجربه کند، اما ایستاد و با اراده‌ای قوی‌ترین تلاش کرد تا علاوه بر گرفتن بلیت المییک 2020 توکیو، مدالی با ارزش را برای کشورش به ارمغان آورد.

حال گفت‌وگوی عیدانه ما را به این قایقران جوان و آتیه‌دار استان و کشورمان را بخوانید.

فارس: خودتان را بیشتر معرفی کنید.

آرزو حکیمی‌مقدم، متولد 29 فروردین 1374 هستم. در خانواده‌ای کاملاً ورزشی به دنیا آمدم و در حال حاضر دانشجوی رشته تربیت‌بدنی نیز هستم.

فارس: گفتی خانواده‌ای ورزشی داری؟

بله پدر، مادر، خواهرم و عموهایم ورزشکار هستند. پدرم فوتبال بازی می‌کند او در سن 19 سالگی عضو تیم فوتبال استقلال تهران بوده و حالا هم عضو تیم فوتبال پیشکسوتان همدان است.

فارس: چه جالب، بقیه خانواده چه ورزشی می‌کنند؟

خواهرم نیز بسکتبالیست است و در این ورزش فعالیت می‌کند.

فارس: پس چطور شد از یک خانواده‌ای که ورزشکار رشته‌های توپی بودند، به آب زدی و قایقران شدی؟

من ابتدا شنا کار می‌کردم و از کودکی تا 12 سالگی این رشته ادامه دادم ولی، با توجه به محدودیتی که در این ورزش برای بانوان هست، تصمیم گرفتم که مسیر ورزشی خود را عوض کنم.

فارس: چرا قایقرانی را برای مسیر حرفه‌ای خودت انتخاب کردی؟

همدان در آن زمان قایقرانی نداشت، اما یک روز یک مربی از شمال برای راه‌اندازی این رشته به همدان آمد و در استخر‌های شنا چند نفر را انتخاب کرد تا آموزش دهد که با توجه به فراگیرتر بودن این رشته و تنوع مدالی آن در سطوح ملی و بین‌المللی، تصمیم گرفتم پارو به دست بگیرم.

فارس: پس یک‌ساله در این رشته ملی‌پوش شدید.

من درست یک سال بعد از آن که تمرینات خود را زیر نظر نسرین عابدین‌فیروز شروع کردم، راهی تیم ملی شدم و از همان سال 88 تا به الان در ادروهای ملی حضور دارم.

 فارس: قایقرانی چند رشته و چندین ماده دارد، شما در کدام تخصصی کار می‌کنید؟

رشته کایاک رشته تخصصی من است و در مواد 200 متر،500 متر و 1000 متر پارو می‌زنم.

فارس: نقش خانواده در رشد و شکوفایی شما در این ورزش چگونه بود؟

پدر و مادرم مرا در این زمینه بسیار کمک کردند، روزهایی که تمرین داشتم من را به سد می‌بردند و حتی روزهایی که سد همدان سانس تمرین بانوان نداشت مادرم مرا برای تمرین به ملایر می‌برد.

فارس: از سوالات عیدانه به دور شدیم، برویم سر اصل مطلب. سال 1395 چطور سالی بود؟

سال خوبی برای من بود، هر چند مسابقه خاصی در آن نداشتم ولی در کل سال خوبی برای شخص من بود.

فارس: تلخ‌ترین اتفاق سال 95 از نگاه شما چه چیزی بود؟

به نظر من حادثه پلاسکو و شهادت آتش‌نشانان فداکار، یکی از تلخ‌ترین اتفاقات 95 بود که امیدوارم دیگر تکرار نشود.

فارس: از تلخی که بگذریم، شیرین‌ترین اتفاق 95 برای شما چه بود؟

همه روزهای سال 95 بسیار خوب بودند، اما اینکه توانستم از مصدومتی بهبود یابم و عملکردم بهتر شود، بسیار شیرین بود.

فارس: به نظر شما چهره شاخص ورزش استان در سال 95 چه کسی بود؟

میثم مصطفی جوکار

فارس: در سال 96 دوست دارید به چه آرزوهای خود برسید؟

به طور حتم در وهله نخست، سلامتی است. اما در سال 96 دو رویداد آسیایی و جهانی در مسابقات زیر 23 سال دارم که امیدوارم با کسب طلا در این دو رویداد افتخارات ورزش استان را دوچندان کنم.

فارس: بهترین عیدی که تا به حال گرفته‌اید، کدام سال و چه چیزی بود؟

در سال 1391 بود که توانستن در اوایل فروردین ماه در رقابت با آرزو معتمدی، سهمیه المپیک را از آن خود کنم و این عیدی بسار شیرینی در طول زندگی من بوده است.

فارس: حرف از کسب سهمیه المپیک زدی، چی شد که مصدومیت بد موقعی به سراغت آمد.

متأسفانه 12 روز قبل از برگزاری مسابقات سهمیه المپیک در لهستان از ناحیه کتف دچار مصدومیت شدم و همین باعث شد المپیک 2016 ریو را از دست بدهم.

فارس: پس سال 94 برایت خوب نبود؟

اصلاً سال خوبی برای من نبود، بدترین و تلخ‌ترین روزهای زندگی خودم را سپری کردم، حتی فکر کردن به آن هم مرا آزار می‌دهد.

فارس: مصدومیت چقدر بر روی کار شما تأثیر داشت؟

به شدت افت کردم و حتی در روزهای نخست مصدومیت پزشکان به من گفتند که باید جراحی کنید تا بهبود یابم، اما با مشاوره چند نفر از این کار سر باز زدم و با انجام تمرینات فیزیوتراپی خودم را آماده کردم.

فارس: دوست نداریم تداعی‌کننده خاطرات بدت باشیم. سال 95 روزهای خوبی سپری کردی، چقدر تلاش کردی تا دوباره همان آرزو حکیمی باشی که همه انتظارت را داشتند چون یک سال و نیم دوری از تمرینات سخت است.

دقیقاً سخت است. از اوایل خردادماه سال گذشته بود که تمرینات خودم را در تهران شروع کردم تا حداقل در مسابقات کشوری جبران کنم.

فارس: و مسابقات کشوری هم که دوباره مصدومیت گریبانگیرت شد و شایعات قهر از مسابقات هم برای ساخته شد.

خبر قهر من از مسابقات کذب محض بود زیرا من با قهر محل رقابت‌ها را ترک نکردم و تنها به دلیل آسیب‌دیدگی دستم و دردی که داشتم مجبور به ترک رقابت‌ها شدم و ربطی به شرایط برگزاری رقابت‌ها نداشت.

فارس: چطور شد که این شرایط پیش آمد؟

من واقعاً نمی‌توانستم ادامه دهم و به همین دلیل با اجازه از حضور در ادامه مسابقات سر باز زدم. اما نمی‌دانم چرا برایم چنین شایعاتی را ساختند.

فارس: شاید خیلی‌ها سوال کنند که چرا آرزو حکیمی در بیشتر اوقات تهران را برای تمرینات روزانه خود انتخاب می‌کند؟

من دانشجوی رشته تربیت‎بدنی در تهران هستم و به همین دلیل مجبور در شهر تهران تمرین کنم و هم درس بخوانم.

فارس: شنیده‌ایم که در دانشگاه تغییر رشته ورزشی داده‌ای؟

من عضو تیم دو و میدانی دانشگاه هستم و حتی در سال 95 نیز در ماده دو 800 متر مدال طلا المپیاد دختران دانشجو را کسب کردم و حسابی در این رشته قهار هستم (می‌خندد).

فارس：آرزو حکیمی پرسپولیس است یا استقلالی؟

(می‌خندد) من به شدت استقلالی‌ام، از بچگی عاشق این تیم بودم و از رنگ آبی خوشم می‌آید. از رنگ قرمز بدم می‌آید و همه وسایل شخصی خودم از قایق و لباس گرفته تا ملزوماتم همه آبی هستند.

فارس: از همان کودکی فکر می‎کردی روزی مدال آور مسابقات آسیایی باشی و حتی درالمپیک حضور پیدا کنی؟

من همواره فعل خواستن را در ذهن خودم صرف کرده‌ام و با ذهنیت پیروزی هر کاری را آغاز می‌کنم و شکست برای من معنی ندارد، و حتی در ذهن خودم رسیدن به طلای المپیک را پرورش می‌دهم.

بگذارید مثالی بزنم، روزی که برای اولین بار به اردوی تیم ملی دعوت شدم، از 30 ورزشکار حاضر در اردو، 15 پارو‌زن از انزلی و شمال کشور و 14 قایقران از استان هرمزگان حضور داشتند که هر کدام سالها تجربه قایقرانی را داشتند و در اردو من به عنوان نفر آخر اردو بودم.

روزهای سختی را در سن 14 سالگی تحمل کردم و رسیدم به نفر اول اردو، برای این مهم تلاش و تمرین کردم و قطعاً دوباره تلاش خواهم کرد تا قله‎های قایقرانی دنیا برسم.

فارس: آرزو؛ سال 96 چه آرزویی دارد؟

امیدوارم سال خوب و شاد توأم با خوشحالی برای مردم ایران عزیز باشد و همه ورزشکاران نیز در این سال موفق باشند و خوش‎رنگ‌ترین مدال‌های عمر خود را کسب کنند.

فارس: حرف پایانی؟

تشکر می‌کنم از مدیرکل ورزش و جوانان استان و رئیس هیأت قایقرانی که از این رشته حمایت می‌کنند؛ همچنین تشکر ویژه‌ای از پدر و مادرم که همیشه حامی من در این رشته بودند. امیدوارم که دوباره به سکو برگردم.

خبرگزاری فارس نیز برای این جوان خوش آتیه ورزش همدان آرزوی سلامتی و موفقیت در سال 96 را دارد.

به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،