به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،محمود فارسی کوهنورد همدانی در سفر خود به استان کردستان_ شهرستان قروه بیان داشت :  در 18 کیلومتری شمال شرقی قروه روستایی به باباگرگر وجود دارد که از دیر باز میان مردم زبانزد بوده و از راه دور و نزدیک به آنجا سفر میکنند(فاصله از شهر همدان حدود 1چ7 کیلومتر میباشد).

در شرق روستای باباگرگر بنای امامزاده جلیل القدری بنام سید جلال‌الدین ابن سید معزالدین وجود دارد که در خصوص  کرامات ایشان در آن منطقه زیاد شنیده میشود. تاریخ دقیق احداث ساختمان امامزاده به درستی مشخص نیست, اما با توجه به معماری بنا به نظر میرسد بنای اولیه در دوره صفویه احداث شده است. 

در حال حاضر به دلیل حضور انبوه زائران; اتاقهایی تحت عنوان زائرسرا ساخته شده و زوار و گردشگران مذهبی میتوانند برای استراحت یا شب مانی در منطقه از آن اتاقها استفاده نمایند.

روستای باباگرگر منطقه ای با جاذبه های فراوان است که امامزاده سید جلال الدین یکی از آنها است. 

در کنار امامزاده چشمه آب معدنی با املاح مختلف از جمله گوگرد میجوشد و مردم برای درمان بیماریهای پوستی در آنجا شنا کرده و یا آب آن را با خود میبرند.

چشمه آب معدنی باباگرگر یک چشمه‌ گازدار طبیعی که دارای استخر عمیق و مدور به محیط 200 مترمربع و همچنین دارای آبی آجری رنگ مایل به سرخ و در برخی مواقع به رنگ زرد مایل به لیمویی است. رنگ آب این چشمه که احتمالاً از دهانه یک آتشفشان خاموش بیرون می‌آید، به علت وجود املاح معدنی از جمله فسفات، کلر، منیزیم، کلسیم و به ویژه گوگرد است و به همین دلیل برای امراض سودایی، پوستی و... مؤثر است.

در گذشته نه چندان دور اطراف چشمه بدون حفاظ بود و مسافرین نابلد بی گدار به آب میزدند و متاسفانه تعدادی نیز در آنجا غرق شده اند و حال چند سالی است دور دریاچه کوچک این چشمه گوگردی را نرده کشی کرده اند.

به نظر میرسد تاکنون کاوش های دقیق زمین شناسی در این منطقه انجام نشده باشد اما از علائم موجود میتوان دریافت چشمه مذکور از دهانه یک آتش فشان خاموش میجوشد. با کمی گشت و گذار در اطراف میتوان سنگ های آتشفشانی از جمله آذرین بیرونی را مشاهده کرد.

علاوه بر چشمه اصلی, چندین چشمه کوچک نیز وجود دارد که تعدادی از آنها خشک شده و تنها آثار ناشی از رسوب گذاری قابل مشاهده است و تعدادی ازچشمه ها نیز هم اکنون در حال جوشیدن هستند.

حفره ای کوچک در قسمت غربی ساختمان امامزاده وجود دارد که گاز گوگرد با فشار و صدای زیاد از آن خارج میشود و مردم محلی اعتقاد دارند اگر کنار این حفره ایستاده و دعا یا آرزو کنی, سپس سکه ای را داخل حفره انداخته و منتظر میمانی; اگر سکه از حفره خارج شد آن فرد به حاجت خود میرسد و اگرخارج نشد وی به مراد دلش نخواهد رسید. گروه ایرانگردی نیز سکه ای را داخل حفره انداختیم و منتظر شدیم اما سکه از حفره خارج نشد.

در قسمت شرقی امامزاده توده عظیم اتشفشانی از جنس سنگ تراورتن به شکل اژدها وجود دارد که طول آن حدود 300 متر, عرض 6 تا 7 متر و ارتفتع آن 5 متر میباشد. در داستانهای محلی این منطقه گفته میشود که این توده سنگی اژدها بوده و به دستور امامزاده به سنگ تبدیل شده است.

از آثار موجود بر روی این عارضه آتشفشانی میتوان دریافت چشمه هایی در این قسمت وجود داشته که محل جوشیدن و رسوب گذاری در مسیر جریان آب به وضوح قابل مشاهده است.

واژه "گر" به زبان کردی به معنای آتش است، به همین دلیل ترجمه "باباگرگر" را شاید بتوان، پدر چشمه گرم و آتشی بیان کرد. لازم به ذکر است، نام چشمه باباگرگر برای اهالی ترک‌نشین تعریف دیگری دارد؛ "گر" در زبان ترکی معنای نگاه‌کردن می‌دهد، گرگر یعنی نگاه‌کن ‌نگاه‌کن!

بین امامزاده تا روستای باباگرگر حدود یک کیلومتر فاصله بوده و رودخانه از سمت روستا به طرف غرب جاری است و در میانه راه و در کنار چشمه اصلی تغییر مسیر داده و به سمت شمال میرود. در مسیر این رودخانه میتوان لاک پشتها را مشاهده کرد که بازیگوشی میکنند. رودخانه را ادامه دهی کمی جلوتر (حدود 500 متر) در سمت غرب رودخانه تپه ای صخره ای شکل وجود دارد که به تخت دیو معروف است. سنگهای عظیم کنار تپه و همچنین مسیل عمیق (شبیه کال جنی در خراسان جنوبی البته با ابعاد کوچکتر) و پیچ درپیچ رودخانه پشت این تپه منظره ای شگرف به وجود آورده است.

با توجه به شرایط زمین شناسی باباگرگر و همچنین وجود امامزاده سید جلال الدین باید بیش از پیش گردشگری مذهبی و ژئوتوریسم را در این منطقه گسترش داد.

ایرانگردی پیشنهاد میکند این منطقه به ژئوپارک باباگرگر تبدیل گردد.