به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،تیوب سواری روی برف، یکی از تفریحات پرهیجان و پرطرفدار عموم مردم در دامنه کوه ها و تپه های شیب دار اطراف شهرها و یا حاشیه پیست های اسکی است که به اذعان خود طرفداران این تفریح یا بازی مهیج، چندان هم بی خطر نیست و زمستان هر سال، افراد مختلفی را بنا به جراحات و صدمات مختلف، روانه بیمارستان ها می کند.

دامنه کوهها و ارتفاعات شهرهای واقع در مناطق کوهستانی در روزهای زمستانی پایان هفته، میزبان و میعادگاه تفریح و بازی بسیاری از مردمی است که در گروه های سنی مختلف با همراه داشتن تیوب های باد کرده بزرگ و کوچک و بدون توجه به خطرات احتمالی سرخوردن روی شیبهای برفی، به سوی حوادث ناخوشایند میشتابند.

مسیرهای تیوب سواری در نتیجه تکرر آمد و شد افراد و سرخوردن تیوبها ، کاملا کوبیده و لغزنده شده و امکان سرخوردن از مرتفع ترین قسمت مسیر به سمت پائین را بسهولت فراهم می نمایند. بدیهی است مسیرهای ایجاد شده ، فاقد هرگونه حصار یا گارد ریل مناسب بوده و هیچ آلت کنترلی نیز بمنظور تعیین و تغییر جهت مسیر یا محدود کننده سرعت در تیوب سواری، قابل تأمین نیست.

پیشینه سرخوردن از شیب برفی، ریشه در ایام دوران کودکی همه ما دارد ! هیچ یادمان نمیرودکه در دوران خردسالی و دانش آموزی ، با یخ بستن برف معابر و پیاده روها و الالخصوص در کوچه های شیب دار ، با دویدن سرعت گرفته و بروی کفشهای خود مسافتی یخ زده را سرمیخوردیم و از این تفریح خدادادی لذت میبردیم.

از همان دوران نیز ، تیوب سواری سرگرمی و تفریح عده ای از مردمی بودکه از خودرو شخصی برخوردار بوده و در روزهای زمستانی و برفی به حاشیه پربرف شهرها رفته و با استفاده از تیوب های سایز کوچک خودرو، تیوب سواری را مایه سرگرمی و تفریح زمستانی خود قرار میدادند.

با گذشت زمان سه عامل مهم ، این سرگرمی یا تفریح زمستانی را دستخوش تغییر و تحول قرار داد. اولین عامل که باعث رواج تیوب سواری گردید، رایگان بودن این تفریح و سرگرمی زمستانی برای عموم افراد جامعه است که برای سپری نمودن ساعاتی مفرح، هیچ هزینه ای را به افراد خانواده تحمیل نمی کند. بدیهی است در شرایط کنونی، استفاده از هر امکانات یا محیط ورزشی و تفریحی تابع پرداخت هزینه هائی است که در مجموع میتواند بودجه قابل توجهی را برای این منظور تشکیل دهد. از سوی دیگر تأمین لوازم یک ورزش یا تفریح خاص نیز مستلزم صرف هزینه ای است که آنهم در مجموع برای همه اعضای خانواده شاید امکان پذیر نباشد.

بنابراین، تیوب سواری گروهی و خانوادگی، تفریحی زمستانی و در مجموع رایگان بوده و شاید بتوان همردیف با این سرگرمی، شنا و آبتنی گروهی و تابستانی در دریا، را تصور نمود.

دومین عامل موثر در رواج تیوب سواری، افزایش خودروهای شخصی خانواده های ایرانی است! بدیهی است با صاحب خودرو شدن هر خانواده ایرانی، دسترسی و سفر افراد خانواده به حاشیه شهر یا مسیرهای منتهی به پیستهای اسکی و یا دیگر مناطق پربرف، سهل تر شده و به مرور به تعداد علاقه مندان تیوب سواری افزوده شد! در شرایط کنونی، در برخی مناطق حاشیه ای شهرها و در روزهای تعطیلی آخر هفته تعداد تیوب سواران به چندین هزار نفر هم می رسد.

بدیهی است کنترل این همه جمعیت که هریک بنا به ذوق و سلیقه خود از شیب ارتفاعات به سمت پائین تیوب سواری میکنند، غیر ممکن بوده و از هیچ نظم و انظباط خاصی نیز پیروی نمی کند.

سومین عامل موثر در رواج تیوب سواری و عمومی شدن این سرگرمی و تفریح، استفاده دسته جمعی از یک تیوب با سایز و قطر بزرگتر است . بدین ترتیب، با در اختیار گرفتن یک تیوب با قطر بزرگتر ، تیوب سواری از حالت انفرادی به حالت گروهی و خانوادگی، تغییر ماهیت و هویت داده است!

در شرایط کنونی، تیوب سواران بندرت از تیوب های سایز کوچک خودروهای سواری استفاده کرده و برای ایجاد هیجان هرچه بیشتر این سرگرمی ، از تیوب های هرچه بزرگتری استفاده میکنندکه امکان سواری ۳ تا ۴ نفر را براحتی فراهم نماید.

ارمغان رواج بی رویه و غیر اصولی این تفریح و سرگرمی عمومی رایگان، زمینه وارد آمدن بسیاری از جراحات ، صدمات سطحی و عمقی و خصوصاً ایجاد شکستگی ها ی مختلف در اعضاء بدن تیوب سواران می باشد.

بدیهی است، کلیه تیوب سواران با عدم استفاده از لوازم ایمنی و حفاظتی موثر نظیر کلاه ایمنی، زانو و ساعد بند و پوشاک مناسب و … ، در تقابل و رویاروئی مستقیم با انواع صدمات و آسیبهای جسمی قرار گرفته و سلامتی و یا آسیب دیدگی آنان کاملا به شانس و تقدیر آنان بستگی دارد.