به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،تقویم را که ورق می زنم 13 اردیبهشت از راه می رسد روز آسمانی شدنت را به خاطر می آورم، روزی که مهمان ویژه خدا شدی و اکسیر عند رب یرزقون پاداش مهمانی خدا برای شما بود، گر چه درباغ شهادت را بسته اند ولی نگهبانی به نام لیاقت شهادت بر آن نهاده اند تا که دوستان را با دم ولایی خود از روزنه سعادت به پیش یاران سلام گو راهنمایی کنند.
سربرگ زندگیم حسرتی است ازدوربودن ازشما و خاطرات آن روزهای باشما بودن بار سنگینی بر وجودم گذاشته است وجداشدن ازراه شما مرا از دیدن حقیقت محروم ساخته ودل رادلبسته دنیا کرده؛ عمرم به نیم گذشت و تازه فهمیدم که عشق هم وجود دارد، و برای زندگی کردن باید عاشق باشی..
حاج علی عزیز شما بی تردید درخت تنومندی بودی که سایه ات را بی منت بر ســر مردم و جوانان همدانی گسترانیده بود اما ارزش و اهمیت حضور و وجودت تا اعلام خبر شــهادتت برای برخی از افــراد قابل درک نبود و حالا ما ماندیم و جای خالی شما که هیچ کس را یارای پر کردنش نیست....
درشهادت سری است که فقط شهیدان از آن آگاهند و ما چه می دانیم که شما چگونه به مرحله ای از عرفان رسیدی..
شهیدانی چون شما کارشان فقط برای رضای حق بود، نمازشان بوی بندگی می داد، دعایشان بوی دلتنگی کوچه های کربلا می داد، وهنگام شهادت ذکر یا زهرا (س) به لب داشتند.
دنیادیگر در دیدگان امثال شما کوچک تر از آن بود که خود را دلبسته به آن کنید، آخر شما معنی عشق را فهمیدید و جاذبه زمین قدرت آن را نداشت که به سالکان عشق قانون های مادی را دیکته کند، و ما آدمیان با اینکه هزاران کتاب در وصف عشق نگاشته ایم هنوز نمی دانیم عشق چیست.
آری مقام شهادت در گستره ولایت رقم می خورد و شهید علیرضا شمسی پور پیش ازاینکه به شهادت برسد،شهید بود، او دیگر تاب دنیارا نداشت و می خواست با تسکین دل مادران شهدا و تقدیم استخوان های قطعه قطعه شده فرزندانشان منور نور شود؛ 
آری او به آرزویش رسید و در سحرگاه 13 اردیبهشت 94 نورانی و آسمانی شد و رخت سفر بست سفری که شاید باید چهارم آذر ۱۳۶۶با علی آقا چیت ساز آغاز می شد اما خداوند او را برای هم نسل های من نگاه داشت تا بدانیم شهید کیست و چه راز و رمزی بین عاشق و معشوق وجود دارد.
من نمی توانم شما را وصف کنم چرا که شهید را باید شهید وصف کند نه آن کسی که هنوز در کلاس آغازین بندگی درمانده و هر آینه با تبصره توبه قبول می شود؛ شهیدان عاشق خدا شدند و عشق را نردبانی برای رسیدن به او ساختند و خونشان بهای پروازشان بود،
در آخر باید اعتراف کنم امروز پس از دو سال حسابی دلتنگتیم فرمانده و ما تا روزی که ندای زلزال بر کوهها افکنده می شود ، شرمنده خون شما و همه شهیدان خواهیم بود،