به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،ورزش قهرمانی بلندی ها و سرازیری های بسیاری دارد ، وقتی در این مسیر قرار می گیری .کم هستند آدم هایی که بتوانند در این مسیر طاقت بیاورند و تنگناها و مسیرهای پرپیچ و خم  ورزش قهرمانی را سپری کنند و به قله های مرتفع آن دست یابند . وقتی سخن از ورزش نابینایان و کم بینایان به میان می آید  ، آدم های موفق  این عرصه انگشت شمار می شوند .جنس آدم هایی که  با این ورزشکاران کم بینا یا نابینا  کار می کنند و امید را به آنها هدیه می کنند  ، بی شک از طلاست . آدم هایی که معنای عشق را می فهمند و بلدند آن را به آدم هایی که با محدودیت های جدی در زندگی شان مواجه هستند ، هدیه کنند.

اینک می خواهیم  با یکی از این آدم ها که خود از جنس عشق و موفقیتند  و بلدند امید و برنده شدن را به شاگردانشان هدیه کنند ، مصاحبه ای داشته  باشیم .

خود را معرفی نمایید   و  دارای چه تحصیلاتی هستید ؟؟؟

اینجانب سهیلا مرادی هستم  .متولد سال 1370  ، و دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی  از دانشگاه بوعلی سینا همدان .

ممکن است عناوین و افتخاراتی که تا به حال بدست آورده اید را ، بازگو کنید ؟؟؟

بنده در سال های 1391 تا 1394 عضو تیم ملی دو و میدانی و نجات غریق کشورمان بوده ام .در این سال ها توانستم به لطف خداوند منان و حمایت های همه جانبه خانواده و فدراسیون دو میدانی و نجات غریق ، مقام اول آسیایی  4 در 90 متر امدادی  در سال 2011 که در کشور چین برگزار می شد را به دست بیاورم . همچنین در همان کشور مدال نقره 90 متر انفرادی را به دست آوردم . مدال  طلای 60 متر سرعت مسابقات بین المللی کشورهای اسلامی ، طلای  4 در 400 متر امدادی  سال 2015 ، طلای 90 متر سرعت   در سال 2013  از مهمترین افتخاراتی است که در عرصه ورزش قهرمانی توانستم کسب کنم .

هم اکنون  نیز  عضو مجمع هیئت ورزشی کم بینایان و نابینایان استان همدان  می باشم .

چرا به  مربیگری   ، آن هم در ورزش نابینایان و کم بینایان پرداختید ؟؟؟

باید یاد آوری کنم که ورزش دو و میدانی برای من یک عشق است . من با ورزش بزرگ  شده ام و به ورزش دو و میدانی  مدیونم . بعد از اینکه  با آسیب دیدگی جدی در بخش عضله همسترینگم مواجه شدم ، تصمیم گرفتم  در عرصه مربیگری فعالیت کنم .

باید اشاره کنم که از علل و انگیزه هایی که باعث شد جدی تر به مربیگری نگاه کنم  سرکار خانم سهیلی ، رئیس هیئت نابینایان و کم بینایان استان همدان بود که  مشوق و یاری کننده من در این مسیر بودند .

چه مسیری را طی کردید تا با تیم تان در مسابقات لیگ باشگاه های کشور ، آن هم بعد از چندین سال انتظار ، تیم همدان را مفتخر به دریافت  مقام سومی  نمایید  ؟؟؟

در روزهای اول  تیم ما سه نفر بود . تصمیم گرفتم تا با یک استعداد یابی در شهرستان های اطراف همدان از کم بینایان و نابینایان مستعد در تیمم استفاده کنم . تعداد ده نفر را شناسایی کردم و با آنها با وجود مشکلات زیادی که داشتیم  شروع به انجام تمرینات ، کردیم .بازیکنان من  تمرینات سختی را پشت سر گذاشتند ؛ در سرمای زمستان در سربالایی های سخت جاده گنجنامه و عباس آباد و در روزهای بهاری زیر باران های شدید ، می دویدیم و فقط به کسب موفقیت فکر می کردیم . روزهای سختی  بود  ولی  با تلاش و توکل رضایت بخش شد که تمام این موفقیت  رامدیون  اتحاد و یکدلی  می دانم که در فضای تیم مان وجود داشت.

از مشکلات و کمبودها برایمان بگویید ؟؟؟

هنوز در جامعه ما آن طور که باید به ورزش بانوان اهمیت داده نمی شود . مشکل زمانی سخت می شود که این بانوان دچار محدودیت بینایی یا حرکتی هم باشند . فکر و رفتار حرفه ای برای کم کردن مشکلات این قبیل ورزشکاران  وجود ندارد .اگر بتوانیم  دخترانی که یک گوشه منزوی شده اند بخاطر محدودیت در بینایی که هم با مشکلات عدیده ای مواجه هستند ، در ورزش جذبشان کنیم  و به آنها تحرک برای زیستن و افتخار آفرینی دهیم ، کار اشتباهی کرده ایم ؟؟؟؟؟!!!!

کمبودها  بسیار است مانند نبود تخته استارت ، مانع برای پرش ، نبود پیست در طول هفته که بتوانیم در آن با آرامش تمرین کنیم و .... همه و همه محدودیت ها و کمبودهای ما هستند که امیدوارم در بهترین و سریعترین زمان مرتفع  شود .

رویای تان در ورزش تا کجا ادامه  دارد ؟؟؟

خدا را شاکرم که به من این استعداد را داده که برای خواسته هایم  با نهایت قدرت بجنگم . رویایی که برای آن بسیار خواهم جنگید  حضور خودم و شاگردانم  در مسابقات آسیایی ، جهانی و المپیک خواهد بود . این توانایی هم در من و هم  در شاگردانم هست که در میادین بین المللی پرچم  کشورمان را به اهتزاز در بیاوریم .

حرف پایانی ؟؟؟

تشکر می کنم از دکتر نادر فرهپور  استاد تمام عیار  رشته  تربیت بدنی دانشگاه بوعلی سینا همدان که مانند یک پدر و بزرگتر پشتوانه من  بودند و به من انگیزه می دادند . تشکر خاص تر از سرکار خانم  سهیلی و جناب اقای سوریان مسئولین محترم هیئت ورزشی نابینایان و کم بینایان و هیئت نجات غریق که به جوانان اعتماد می کنند و میدان می دهند . این بزرگواران با تمام قوا برای ما تلاش کردند و می کنند و امیدوارم در اینده هم بتوانیم جواب اعتمادشان را بدهیم .در پایان هم  از جناب  اقای مسعود بنوان   و دکتر یعقوب مهری الوار که با مشاوره های دلسوزانه شان مسیر را برای ما روشن می نمودند ؛ تشکر و قدردانی دارم .

مصاحبه از  مجید دیبافر