به گزارش همدان ورزش به نقل از ایسنا، متولد سال 1363 در شهرستان ملایر است. همان دیاری که پیشتر و نه در سال‌های خیلی دور بزرگانی چون مسعود مصطفی‌جوکار، صادق گودرزی، جلال لطیفی و علیرضا رضایی‌منش را به دنیای بی مرز دایره طلایی معرفی کرده بود.

شاید خیلی‌ها بیش از عناوین متعددی که در ویترین افتخارات خود جا داده جوکار را با اخلاق خوبش بشناسند. او آنقدر بی حاشیه و دوست داشتنی است که محمدناصر نیکبخت استاندار همدان را چندی پیش در شورای برنامه‌ریزی استان وادار به تمجید وصف‌ناپذیر از او کرد! نیکبخت در آن جلسه پس از بازی‌های آسیایی اینچئون کره‌جنوبی از میثم مصطفی‌جوکار به عنوان نماد اخلاق و الگو برای جوانان نام برد اما کمتر کسی این علامت سوال را به ذهن خود راه داد که چرا از میان این همه ورزشکار و قهرمان چرا میثم جوکار از سوی استاندار شایسته این عنوان شده است؟

مصطفی‌جوکار برخلاف بسیاری از ورزشکاران که وقتی به سد محکم ناکامی بر می‌خورند دست به حاشیه‌سازی زده و علیه بقیه با کلمات بازی می‌کنند و مصاحبه‌های خود را روی خروجی رسانه‌ها قرار می‌دهند چنین اخلاقی ندارد. آرشیو رسانه‌ها را که زیر و رو کنیم شاید هیچ مصاحبه‌ای از میثم جوکار دستگیر ما نشود که در آن علیه فرد یا افرادی سخن به میان آورده باشد.

او بعد از المپیک پکن در سال 2008 به سبب عدم دعوت به اردوهای تیم ملی به شدت دوران نزول و افت خود را تجربه کرد اما هیچگاه شاکی نشد و چندین سال بدون حرف و حدیث برای بدست آوردن دوباره دوبنده تیم ملی تلاش کرد. یادمان می‌آید مسعود مصطفی‌جوکار سال گذشته درخصوص او گفته بود که «تمام خواب و خوراک میثم به خانه کشتی معطوف شده است»!

شاید این حرف نگارنده تعجب خیلی‌ها را به همراه داشته باشد اما بد نیست بدانید در روزهایی که سوپراستارهای سینما، قهرمانان نامی رشته‌های مختلف ورزشی و هنرمندان در دنیای مجازی برای خود برو و بیایی دارند و صفحات شخصی‌شان روزانه پر می‌شود از لایک‌های بی شمار عموم مردم، میثم جوکار فعالیت خاصی در دنیای مجازی ندارد و این اقدام او می‌تواند این برداشت را در ذهن تداعی کند که عضو تیم ملی کشتی آزاد تمام تمرکز خود را به تمرینات و زندگی ورزشی معطوف کرده است.

زحمات چند ساله قهرمان بازی‌های آسیایی اینچئون کره‌جنوبی و کسب موفقیت بعد از دوران نزول المپیک 2008 پکن و دوری از تیم ملی مصداق بارز مثل «نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود» است.

به جرأت می‌توان گفت بعد از بزرگترین رویداد ورزشی دنیا در سال 2008 که جوکار با کمترین تجربه گام به آن گذاشت و ناکام بود کمتر کسی فکر می‌کرد دیگر او بتواند یک کشتی‌گیر 6 دانگ شود و در سطح اول آسیا و جهان بدرخشد اما او باهمتی مثال‌زدنی سلامی دوباره به دوبنده تیم ملی کرد و با پشت سرگذاشتن رقبای سرسختی چون احسان لشگری، کار نیمه تمام خود در سال‌های نه چندان دور را امسال یکسره کرد.

عضو تیم ملی در وزن 86 کیلوگرم امسال جدا از کسب عنوان قهرمانی در بازی‌های آسیای اینچئون به افتخارات مهمی چون قهرمانی مسابقات جام تختی و بدست آوردن مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا در قزاقستان نائل آمد و دست آخر هم به عنوان بهترین کشتی‌گیر سال ایران در وزن خود معرفی شد.

در دو سه سال گذشته سریال ناکامی یا بدبیاری های میثم جوکار هواداران و علاقمندان به او را کلافه کرده بود. یک بار بیمار می‌شد و به رقابت‌های مهم نمی‌رسید، یک بار با بی مهری مواجه می‌شد و چمدان به دست در کشور باقی می‌ماند و یک بار هم که فرصت درخشش داشت با نهایت بدشانسی کشتی را واگذار می‌کرد.

برای این قهرمان ارزنده استان اما امسال روزهای متفاوتی در دفترچه خاطراتش به ثبت رسید. او ابتدا در اردیبهشت ماه کار خود را با قهرمانی در مسابقات قهرمانی آسیا در قزاقستان آغاز کرد. در آلماتی او حتی به دارنده مدال برنز بازی‌های جهانی هم رحم نکرد تا نشان دهد حق او در کشتی بیش از این‌هاست.

اگرچه برای کشتی‌گیری که در المپیک روی تشک رفته، در رقابت‌هایی چون جام تختی دو بار قهرمان شده و عناوینی چون فنی‌ترین کشتی گیر لیگ برتر را بدست آورده، کسب مدال طلای آسیا خیلی نمی‌توانست راضی‌کننده باشد اما به قول خود جوکار این مدال آغازی بود برای کسب موفقیت‌های بیشتر.

جنس آن قهرمانی در نخستین روزهای سال جدید خیلی فرق می‌کرد. مصطفی‌جوکار دو سه سالی بود که برای رسیدن به دوبنده تیم ملی تلاش مضاعفی داشت، اما رقیب سرسختی به نام احسان لشگری تمام رشته‌های او را پنبه کرده بود.

آن مدال بازگشتی بود به روزهای اوج در تیم ملی. همان مدال در کنار همت بالای جوکار در تمرینات بود که اعضای کادر فنی تیم ملی را مجاب کرد تا بعد از آن و در آوردگاه‌های مهم‌تری چون اینچئون کره‌جنوبی و بازی‌های جهانی روی میثم جوکار حساب ویژه و البته بیشتری باز کنند.

مصطفی‌جوکار درخصوص این مدال باارزش به خبرنگار ورزشی ایسنا گفت: اعضای کادرفنی تیم ملی به من اعتماد کرده بودند و من به خوبی می‌دانستم اگر در مسابقات قهرمانی آسیا مدال طلا را به گردن بیاویزم آغازی خواهد بود برای کسب موفقیت‌های بیشتر.

وی در همین‌باره ادامه داد: به همین دلیل قدر فرصت را دانسته و با تمام تلاش روی تشک حاضر شدم. سطح مسابقات به هیچ وجه پایین نبود، در نیمه نهایی با نفر چهارم دنیا روبرو شدم که او را شکست دادم اگرچه در آن رقابت خیلی خود را به زحمت ننداخته و انرژی‌‎ام را برای دیدار فینال گذاشتم.

جوکار چگونه به کشتی بازگشت؟

مصطفی‌جوکار در المپیک 2008 پکن همراه با تیم ملی حاضر بود، اگرچه میثم در آن بازی‌ها روی سکو نرفت اما قطع به یقین همین حضور در بزرگترین رویداد ورزشی دنیا در ویترین افتخاراتش می‌درخشد. واقعیت این است که بعد از المپیک جوکار به موفقیت آنچنانی دست نیافت و خیلی‌ها معتقد بودند که او همیشه در باد آن حضور خوابیده است!

رقیب جدی او یعنی احسان لشگری در این وزن بعد از المپیک 2012 لندن افت شدیدی پیدا کرد و هیچوقت کشتی‌گیری نشد که خادم و رفقایش انتظارش را داشتند. او در لیگ برتر هم مغلوب میثم جوکار شد تا چشم اعضای کادرفنی بیشتر از گذشته کشتی‌گیر همدانی را بگیرد.

البته مصدومیت ناگهانی لشگری خود میهمان ناخوانده‌ای شد که مسیر رسیدن جوکار به دوبنده تیم ملی را فراهم‌تر کرد. تمامی این اتفاقات دست به دست هم داد تا دلاورمرد ملایری تیم ملی پس از قهرمانی در مسابقات قهرمانی آسیا در قزاقستان از حضور در تیم ملی و کسب عنوان در میادین مختلف پاپس نکشیده و دوباره حضوری مقتدرانه را در دنیای کشتی تجربه کند.

او در این خصوص می‌گوید: شاید باور این حرف سخت باشد اما من با احسان لشگری رفاقت بالایی دارم و هیچگاه برایم مهم نبوده که رقیبم در تیم ملی کدام کشتی‌گیر است. تمامی ورزشکاران برای موفقیت کشور عزیزمان تلاش می‌کنند و فرقی نمی‌کند به اهتزاز درآوردن پرچم مقدس کشورمان توسط من صورت پذیرد یا احسان لشگری یا هرکشتی‌گیر دیگری. بی شک اعضای کادرفنی همیشه بهترین و آماده‌ترین کشتی‌گیر را گرم حضور در میادین مختلف می‌کند.

اما بهترین اتفاق برای میثم جوکار در اوایل مهر ماه 93 رقم خورد. جایی که او بر بام آسیا ایستاد و قهرمان وزن 86 کیلوگرم کشتی در بزرگترین رویداد ورزشی قاره کهن شد.

مصطفی‌جوکار از اهمیت این مدال سخن به میان آورد و افزود: یک سال سخت تمرین کرده بودم و تمام مشکلات را به جان خریدم تا در اینچئون موفق شوم. آن زمان فرزندم دو ماهه بود و همسرم یک سال تمام دوری‌ها و مشکلات را تحمل کرده بود. بخاطر این مشکلات و سختی‌هایی که کشیده بودم این قهرمانی برایم خیلی مهم بود و مهم‌تر از همه اینکه آن روز از ته دل خوشحال بودم که شرمنده مردم نشدم.

بهترین کشتی‌گیر ایران در وزن 86 کیلوگرم تاکید کرد: روزی که من در بازی‌های آسیایی اینچئون مسابقه داشتم پدر و مادرم به قم رفته بودند تا برای موفقیت من دعا کنند. همان زمان گفتم و امروز هم دوباره تاکید می‌کنم که آن مدال با ارزش هدیه ناقابل من به پدر، مادر، همسرم و تک تک مردم عزیز ایران بود.

وی در پایان درخصوص آینده ورزشی خود نیز اظهار کرد: تمام تلاشم را خواهم کرد تا در المپیک برزیل روی تشک بروم. می‌خواهم آمادگی فعلی خود را حفظ کرده و کادرفنی را مجاب به حضور در رویدادهای بزرگ کنم. دوبنده تیم ملی امانتی خواهد بود پیش من تا المپیک ریودوژانیرو!

به افتخاراتی که مصطفی‌جوکار کسب کرده و در این پرونده ویژه به آن‌ها اشاره شد باید دو نایب قهرمانی آسیا را هم اضافه کرد.

طلاي مسابقات بين‌المللي روسيه، تركيه و آذربايجان نیز در ویترین افتخاراتش گنجانده شده و حضور در المپیک 2008 پکن همراه با تیم ملی در وزن 74 کیلوگرم نقطه عطفی در زندگی ورزشی او محسوب می‌شود.

قهرمان ارزنده تیم ملی هم امسال و هم سال 92 در جام تختی بهترین عملکرد را از خود به نمایش گذاشت و با پشت سر گذاشتن تمامی رقبا مدال طلای این بازی‌های بین‌المللی را دو دوره متوالی به گردن آویخت.

حالا او باید سر بالا باشد و به این مدال‌ها که با سختی‌های زیادی بدست آمده ببالد. او باید به این عناوین افتخار کند و مهم‌تر اینکه به روزهای آتی امیدوارانه نگاه کند.

انتهای پیام/