به گزارش همدان ورزش به نقل از آوای سیدجمال، ورزش پهلوانی یکی از میراث‌های فرهنگی ما ایرانیان است که صفاتی چون پاکی، صمیمیت، ایثار، فداکاری، ازخودگذشتگی و پهلوان‌منشی در آن موج می‌زند.

این رشته ورزشی باید همراه با فضائل انسانی و ارزش‌های اخلاقی باشد چرا که نشأت گرفته از  واقعه جنگ خندق و حرکت جوانمردانه و پهلوانانه حضرت علی(ع) در نبرد با عمروبن عبدود است.

در واقع اقدام حضرت علی(ع) بیانگر  رضایت الهی بوده نه هوای نفس؛ و آنچنان که می‌فرماید: «شجاعترین مردم کسی است که بر هوای نفس خود غلبه کند».
یکی از این پهلوانان نامی در اسدآباد شهید ابراهیم شعبانی است که خاک گود عاشقی را طوطیای چشم کرد و با لبیک به فرمان امامش خود را پرآوازه عالم کرد و نامش برای همیشه در تاریخ ماندگار شد.

شهید ابراهیم شعبانی در سال 1333 شمسی چشم به جهان گشود و ایام طفولیت را در محفل ساده و بی‌آلایش و صمیمی خانواده‌اش سپری کرد؛ سپس وارد مدرسه شد و تحصیلات خود را تا سال اول راهنمایی گذراند و به دلیل مشکلات مادی که بر سرراه خود و خانواده اش بود، به حرفه رانندگی روی آورد.

در کنار حرفه رانندگی با قامتی بلند با وضو در گود مقدس زورخانه حاضر می‌شد و  هرچه برآمده از نفس شیطانی را خاک می‌کرد به جزء آنچه از حق است.

او با صدا و آهنگ ضرب مرشد با تمسک به مولای متقیان امام علی(ع) قدرت جسمانی خود را به رخ می‌کشید و اینبار با دیدن آوارگی و ویرانی مردم وطن خود در سال 1365 راهی میدان جنگ شد.

این شهید والامقام از جمله پهلوانانی هستند که نامشان در یادها و خاطره‌ها زنده است؛ همچون مولایش بر هوای نفس غلبه کرده و شخصیتی بی نظیر در تاریخ قلمداد می‌شود.
او که در دوران نوجوانی داغ پدرش بر زندگیش چیره شده بود و طعم تلخ فراق او را بر دوش می‌کشید، با نهضت روح الله خمینی(ره) و آغاز جنگ تحمیلی داوطلبانه وارد عرصه جهاد شد و با گفتن یک یاعلی(ع) باز هم  بر هوای نفس غلبه کرده و در دفاع از انقلاب و میهنش به پا خاست.

بدون وقفه به عنوان نیروی مردمی در قسمت سنگرسازان بی سنگر به عنوان راننده لدر در اولین روز زمستان 65 عازم جزیره عاشقان ، جزیره مجنون شد.

و دیری نپائید که بعد از دو هفته در 15 دی ماه سال 1365 به مقام رفیع شهادت نائل شد.

فرزند شهید ابراهیم شعبانی در گفت‌وگویی با ما از علاقه پدرش به ورزش باستانی و پهلوانی می‌گوید: در دوران کودکی همپای پدرم در زورخانه حاضر می‌شدم و به یاد دارم که با چه شوقی وارد  زورخانه می‌شد و یک ورزش منظم در گود زورخانه اجرا می‌کرد.

مهدی شعبانی یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد پدرش را در مهمان‌نوازی می‌داند و می‌گوید: پدرم  با سفر به دیگر شهرها با ورزشکاران بسیاری آشنا می‌شد و آن‌ها را به دیار خود دعوت می‌کرد.

او ادامه می‌دهد: پدرم در رشته پهلوانی بی‌نظیر بود و با هزینه شخصی موجب اشاعه و ترویج این ورزش مقدس در بین جوانان آن زمان اسدآباد شده است.

این فرزند شهید از پرداختن به ورزش پهلوانی  و ادامه دادن راه پدرش می‌گوید: از زمانی که بر دوش پدرم قرار گرفته و وارد گود مقدس زورخانه شدم، علاقه‌ام به این رشته آغاز شد و راه پدرم را ادامه دادم.

او ادامه می‌دهد: امروز علی رغم مشکلات زندگی تنها هدف و انگیزه ام در انجام ورزش پهلوانی زنده نگه‌داشتن نام پدرم است.

مهدی شعبانی با اشاره به وضعیت ورزش زورخانه در اسدآباد، می‌گوید: متأسفانه چند دستگی بین ورزشکاران این رشته مقدس لطمه بزرگی را به این ورزش و جامعه ورزشکار زده است که نیاز به ایجاد وحدت و همدلی و همبستگی بین آنان است.

وی با بیان اینکه  داشتن مرام و اخلاق انسانی در ورزش پهلوانی از اولویت‌های این رشته ورزشی است، گفت: متأسفانه سیاسی‌کاری و وجود اختلافات این ورزش و ورزشکاران این رشته موجب میشود که نتوان به هدف اصلی این رشته پرداخت.

این فرزند شهید در ادامه سخنان خود به مشکلات مالی زورخانه اشاره می‌کند و می‌گوید: متأسفانه مسئولان اداره ورزش و جوانان این رشته را جدای از دیگر رشته ها می‌بینند و تاکنون به آن اهمیتی ندادند.

وی به مظللومیت رشته پهلوانی و ورزشکاران این رشته در اسدآباد اشاره کرد و گفت: با وجود کسب موفقیت‌ها و مقام های قهرمانی مختلف در این رشته، متأسفانه بهایی به ما ورزشکاران اسدآبادی داده نشده است.

شعبانی با اشاره به وجود بسیاری از آسیب‌های اجتماعی از جمله اعتیاد که در جامعه بیداد می‌کند، می‌گوید: یکی از راهکارهای مبارزه با این معضلات توجه به ورزش است که متأسفانه در اسدآباد به ورزش آن گونه که باید پرداخته نشده است.

وی در ادامه سخنان خود به عدم توجه بنیاد شهید و امور ایثارگران به مقام  پدر شهیدش اشاره کرد و گفت: این بنیاد تاکنون برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره پدر شهیدم گامی بر نداشته است، دریغ از برگزاری یک یادواره.

این فرزند شهید ادامه داد: تاکنون سه یادواره با هزینه خودمان برگزار کردیم و حدود دو سال است که برگزاری این یادواره هم مغفول مانده است.