مجید دیبافر کارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی در یادداشتی نوشت: یکی از ابزار توانمندی که امروزه می تواند نقش بسیار مهمی در سلامت روح و جسم جامعه داشته باشد ، ورزش است . ورزش و تحرک  بدنی آثار بسیار مثبتی برای رده های سنی مختلف دارد و می تواند جامعه را از بیماری هایی مانند چاقی ، دیابت ، درد های مفصلی و عضلانی  ایمن نگه دارد . ورزش در درمان بیماری های نظیر افسردگی و نیز بر حافظه تآثیر می گذارد . امروزه  از ورزش به عنوان کلیدی راهگشا  برای کاهش آسیب  های اجتماعی  بخصوص در سنین نوجوانی و جوانی استفاده می گردد. توسعه ورزش در یک جامعه مانند شریان های حیاتی برای دوام و بقا  و حفظ سلامتی روحی و جسمی در یک جامعه است . ورزش و حرکات منظم بدنی  در سازگاری فرد در جامعه و شخصیت فرد تاثیر می گذارد. ورزش برای جوانان و نوجوانان به عنوان پشتوانه ای ایمن محسوب می شود  تا در پناه آن به نهایت رشد و کمال مطلوب انسانی دست یابند . تربیت بدنی در کاهش ناسازگاری های فردی و اجتماعی وکاهش فشارهای روانی موثر بوده وتعادل روانی ارگانیزم را برقرار می سازد. افراد از طریق شرکت در فعالیت های حرکتی از نظر ذهنی ، جسمی وروانی تعادل لازم را کسب می نمایند و توانایی مقابله با مشکلات وفشار های ناشی از زندگی مدرن را به دست خواهند آورد و همان طور که مشخص شده است ،جرم نتیجه جمع جبری عوامل موثر در بزهکاری است که تحت تاثیرتعارضات گوناگون و مناقشات روانی و فشار برنقاط ضعف شخصیت افراد و عدم توانایی مقاومت در برابر فشارهای مزبور و به هم خوردن موازنه روانی ارگانیزم، در شرایط خاص اتفاق میفتد. ونهایتا نتیجه می گیریم که ورزش نقش کلیدی و اساسی در پیشگیری از وقوع جرایم و آسیب های اجتماعی دارد . اما سوال اساسی اینجاست که برای توسعه ورزش در مناطق جرم خیز و مستعد آسیب های اجتماعی مسئولین ما چه قدم هایی برداشته اند و آیا این موضوع فقط در حد شعار باقی مانده است یا در عمل  اتفاقاتی هم افتاده است ؟

گاهی اوقات دیده شده است در مناطق کم بضاعت به دلیل اینکه افرادی که در آن منطقه به ورزش مشغول هستند ، از تمکن مالی مناسبی برخوردار نیستند توان پرداخت شهریه ماهیانه آن باشگاه را ندارند و در مجموع ورزش برای صاحب و مالک آن مجموعه ورزشی  نفع مالی مساعدی ندارد و ناگزیر مجبور به تعطیلی آن باشگاه می گردد. تعطیل شدن باشگاه ها در این مناطق خطرناک ترین تصمیمی است که یک مدیر می تواند اتخاذ کند . دور شدن مردم آن منطقه از ورزش یعنی بیشتر شدن بیماری های اسکلتی و حرکتی ، یعنی افزایش آسیب های اجتماعی  و روشن کردن آتش اعتیاد و هزاران اتفاق بدی که می تواند  رخ دهد .

در این بین وظیفه مدیران بالادستی بسیار مهم است چراکه با انتخاب یک مدیر بصیر و آگاه می توانند از همه اتفاقاتی که بر اثر تعطیلی این مجموعه های ورزشی در مناطق کم بضاعت رخ دهد جلوگیری نمایند .همچنین با معطوف کردن نگاه خیرین به این بخش می توان جامعه ای سالم تر را انتظار داشت که اکثر  جوانان و نوجوانان  در شرایط بهتری رشد خواهند کرد .

یادمان باشد پول همه چیز نیست و همه چیز پول نیست . بیاییم با گذشتن از منافع مالی خویش منافع روحی و عاطفی دیگران را مهیا نماییم  و از درد های یکدیگر کم نماییم  تا همه ما در جامعه ای سالم تر و فردایی بهتر نفس بکشیم .