به گزارش ورزش همدان ، مجید دیبافر کارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی در یادداشتی نوشت : وقتی به تماشای بازی فوتبال می­نشینی ، درس های زیادی را میتوانی از آن یاد بگیری.چه بهتر که فوتبال تیم ملی کشورت را بنگری و از صحنه های بی نظیری که هم وطنانت  خلق کرده اند  لذت ببری. فوتبال عین یک فیلم جذاب می تواند ساعت ها تورا میخکوب تلویزیون  کند بی آنکه بتوانی پایانش را پیشگویی کنی .

صحنه اول – بازی اول : مراکش تیمی قلدر ، با سبکی اروپایی و بازیکنانی با تجارب بسیار بالا در فوتبال اروپا در مصاف با جوانان ایرانی ؛ لحظات اول بازی فشار وحشتناک بر روی دروازه ایران و مقاومت جانانه بچه ها ی ایران برای گل نخوردن؛ بیرون آمدن از فشار بازی و ایجاد موقعیت تک با تک با دروازه بان مراکش و گل زدن در دقایق پایانی بازی و کسب اولین برد در گروه .

صحنه دوم–بازی دوم : غول فوتبال جهان یعنی اسپانیا و تیکی تاکای معروف لاروخا و حبس شدن ایرانی ها در یک سوم خطوط دفاعی و ساخت سنگری بتنی مقابل فوتبال فوتسالی اسپانیایی ها .دریافت یک نیمچه گل از کاستا در نیمه دوم؛ زدن گل آفساید به اسپانیا توسط عزت اللهی ؛ زدن لایی توسط امیری به پیکه و باخت خفیف یک بر صفر  مقابل قهرمان 2010جهان.  

صحنه سوم –بازی سوم : پیروزی مقابل پرتغال یعنی امضا شدن حکم صعود به مرحله بعد برای اولین بار در تاریخ فوتبال ایران ؛دریافت یک گل در نیمه اول توسط کوارشما ؛ درگیری لفظی عزت اللهی و بیرانوند ؛ دریافت های با نقص بیرانوند در نیمه اول؛ سوار بودن پرتغال  بر بازی در نیمه اول؛ مهار پنالتی کریستیانو رونالدو توسط بیرانوند ؛ضربه آرنج رونالدو به صورت پورعلی گنجی و دریافت کارت زرد؛ خلق موقعیت هایی جدی تر بر روی دروازه پرتغال ؛ زدن یک گل از روی نقطه پنالتی توسط ضربه استادانه کریم انصاری فرد؛ و از دست دادن یک موقعیت عالی توسط مهدی طارمی و حذف ایران با 4 امتیاز از جام جهانی و صعود قهرمان جان و قهرمان اروپا به مرحله بعدی با 5 امتیاز .

صحنه چهارم –برداشت اول ؛ چقدر این فوتبال جذاب است و چقدر ایرانی ها باهوش و قدردان که با وجود حذف ایران از جام جهانی در خیابان ها به جشن و پایکوبی می پردازند .چقدر لذت بخش است که مقابل بهترین های فوتبال جهان که به لحاظ زیر ساخت و علم ورزش با تیم کشورمان قابل قیاس هم نیستند، می توانیم بخوبی بجنگیم و شجاعانه قد علم کنیم.

صحنه چهارم- برداشت دوم : حضور متحد و پرشورخانواده های ایرانی  در کنار یکدیگر بر اتمسفر عشق و محبت در ورزش و بین ایرانیان می افزود و همه از اینکه سربازان ورزشی شان در خاک روسیه به بهترین شکل نبرد می کنند، احساس رضایت و خوشنودی داشتند .

صحنه پنجم –برداشت اول ؛ گریه های بازیکنان و دلداری پپه پرتغالی به مرتضی پورعلی گنجی ، از هوش رفتن مهدی طارمی بر اثر گریه فراوان ، گریه های سردار آزمون و تماشا چیانی که صورتشان را با با رنگ به شکل پرچم ایران درآورده بودند همه و همه یک چیز را می گفتند : وقتی با قلبت بازی می کنی با هر زبان و نژادی که باشی ،کل دنیا به تو احترام خواهد گذاشت هرچند که ببازی و گونه هایت غرق در اشک  . این موضوع را  می توان از توئیت رودگولیت بازیکن افسانه ای تیم ملی هلند و فدراسیون بین المللی فوتبال فهمید که جام جهانی یکی از تیم های شجاع و جسور را از دست داده است.

صحنه ششم- برداشت اول : فوتبال ایران در واقعیت دچار ضعف های جدی در زیرساخت های خود است. شاید عملکرد خوب کیروش و شاگردانش مسئولان فوتبال ما را در خواب غفلت فرو ببرد ولی نباید از این نکته غافل شویم که به لحاظ زیر ساخت و برنامه ریزی دچار مشکلات عدیده ای هستیم .نبود مربیان و بازیکنان آکادمیک به معنای واقعی و نه شعاری در سطوح مختلف تیم ملی ، نبود سخت افزارهای مناسب همچون ورزشگاه های استاندارد و لباس و کفش مناسب  ، نبود فوتبال پایه متناسب با استانداردهای روز جهان ، حضور سیاسیون در ورزش و تصمیمات غیر فوتبالی  و ... همه و همه از مشکلاتی است که تا رفع نشود نمی توانیم به موفقیت های پایدار در فوتبال برسیم .

صحنه هفتم - برداشت آخر : اگر  اتفاق خوبی برای فوتبال ما در جام جهانی افتاد ؛ دلیل آن وجود مردی به نام کارلوس کیروش بود. کیروشی که بلد است  به بازیکنانش یاد بدهد چطور با قلبشان بازی کنند.چطور از دروازه شان ، قلعه ای نفوذناپذیر بسازند. مردی که می داند چطور  راموس و رونالدو را عصبی کند که میزان عملکردشان در بازی افت کند و چطور روی داوران با مصاحبه هایش تاثیر بگذارد که با ترس بیشتری علیه تیم ملی کشورمان سوت بزنند. کیروشی که به پیراهن تیم ملی ارزش می دهد و اجازه نمی دهد کسی برای پوشیدن پیراهن تیم ملی کشورش  لحظه ای درنگ کند .

او یک مربی  روانشناس است که با  بازیکنانش با چشمانش ارتباط می گیرد و او به ما آموخت که : وقتی با روح و قلبمان بازی می کنیم ، وقتی یک دل و متحد می شویم می توانیم هر کوهی را جابجا کنیم و مقابل ابرقدرت ها  مقاومت کنیم و به آن ها یاد دهیم که ما شایسته احترام هستیم  .