به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش،اگرچه شرايط اين روزهاي ورزش ايران با گذشته تفاوت بسياري كرده اما نبايد از ياد برد كه در آن بحبوحه جنگ نيز ورزشكاران كشورمان از ورزش غافل نبودند.

وضعيت خاصي بر جامعه حاكم بود و تحركات دشمن و دلاوري‌هاي رزمندگان ايراني در كانون توجهات قرار داشت.

 با اين حال آنها كه علاقه ويژه‌اي به ورزش داشتند دست از تلاش نكشيدند و كوشيدند تا با حضور فعال در اين عرصه دين خود را به كشور ادا كنند.

 هرچند كه در آن دوران امكان اعزام به برخي مسابقات بين‌المللي وجود نداشت اما در همان شرايط سخت نيز مسابقات زيادي برگزار شد و افتخارات زيادي به دست آمد.

 از همه مهم‌تر اينكه رزمندگان اسلام در جبهه‌ها و درحالي كه دشمن تصور تضعيف روحيه ايراني‌ها را در ذهن داشت، ورزش را كنار نگذاشتند.

 بسياري از سربازان وطن در جبهه نيز دست از ورزش كردن برنداشتند. علاوه بر اين بسياري پس از انقلاب شكوهمند اسلامي نيز تصور مي‌كردند ورزش ايران ديگر در مسير رشد و پيشرفت قرار نخواهد گرفت و رسانه‌هاي بيگانه سعي در تزريق نااميدي به ورزشكاران كشورمان داشتند.

 اما با اينكه انقلاب اسلامي هنوز نوپا بود و جنگ تحميلي نيز آغاز شده بود ورزش در مسير درست خود قرار گرفت و تيم‌ها و قهرمانان ملي يك به يك افتخارآفريني مي‌كردند.

 مسئولان در شرايطي كه كشور با جنگ تحميلي روبه ‌رو بود، ورزش را به حال خود رها نكردند و در حقيقت زمينه‌ساز اوج گرفتن آن شدند.

 از طرفي ورزشكاران كشورمان هم كه پتانسيل زيادي در اين عرصه داشتند نيز تمام سختي‌ها را تحمل كرده و سكوهاي قهرماني را فتح مي‌كردند.

 در جنگ هشت ساله علاوه براينكه بسياري از اهالي ورزش اجازه نفس كشيدن به دشمن متجاوز را ندادند، بسياري نيز براي شاد كردن دل مردم در جبهه قهرماني تمام توان خود را به كار گرفتند.

نقش بی بدیل رزمندگان در ترویج منش پهلوانی در بین جوانان

مهدی بابایی فر رئیس بسیج ورزشکاران همدان در خصوص رزمندگان و شهدای ورزشکار این استان گفت: شهدای ورزشکار نیز به همراه شهیدان و رزمندگان در جنگ هشت ساله دفاع مقدس جانانه در مقابل رژیم بعث عراق جنگیدند و نگذاشتند که حتی یک وجب از خاک کشورمان در تصرف دشمن قرار گیرد.

وی با بیان اینکه روح ورزش پهلوانی و قهرمانی در جبهه های جنگ فراموش نشد گفت: بیش از پنج هزار شهید ورزشکار در جبهه های حق علیه باطل حضور داشتند که با رشادت و شجاعت های خود حماسه آفرینی کردند.

بابایی با بیان اینکه در زمان جنگ تحمیلی هیچ کشوری ادوات نظامی و حتی سیم خاردار نیز به کشور ما نمی فروخت خاطر نشان کرد: با شجاعت و رشادت رزمندگان اسلام بیش از دو هزار تانک و نفربر توسط همین روحیه پهلوانی که طنین انداز جبهه ها بود برای کشورمان به غنیمت گرفته شد چراکه این بزرگان برای رضای خدا و دفاع از تمامیت ارضی کشور تا پای جان قهرمانانه ایستادند.

رئیس سازمان بسیج ورزشکاران همدان با اشاره به اینکه 200 شهید از پنج هزار شهید ورزشکار کشور همدانی هستند ، گفت : یاد شهدا و بیان خاطرات رزمندگان اثربخشی خوبی در جامعه ورزشی کشور دارد ، زیرا شهدا الگوهای بارز عرصه ایثار و پهلوانی هستند .
 

بابایی با اشاره به تعدد رشته های ورزشی اظهارداشت؛ رزمندگان در دوران دفاع مقدس بیشتر در رشته های فوتبال کشتی و رشته های رزمی فعالیت داشتند.

با شروع هفته دفاع مقدس و بازگویی خاطرات رزمندگان ورزشکار همدانی سعی بر تزریق روحیه و منش پهلوانی در بین جوانان داریم .

آقایان محمد چراغی، باقر سیلواری که در رشته ورزشی رزمی دردوران  اسارت و در زندان های رژیم بعثی عراق، آزادگان زیادی را با ورزش آشنا کرده  و خود نیز  صاحب عناوین  برتر  بوده  و  هم اکنون نیز به عنوان مربی فعالیت دارند، در ادامه گزارش گفتگو می شود .

محمد چراغی آزاده همدانی در گفتگو با همدان ورزش

محمد چراغی متولد 1346 در همدان که در زمان جنگ نوجوان 14 ساله ای بوده است در بیان خاطراتش گفت: درآن زمان سن زیادی نداشتم و به همین دلیل برای اعزام با مشکل مواجه بودم اما هر طور بود با اتوبوس راهی مناطق می شدم، شور و اشتیاق جوانان جنگ برای جبهه ها شگفت آور بود .

وی در خصوص لحظه اسارت خود گفت: یاد دارم که در عملیات ثارالله بود که در یک پاتک اسیر شدیم و از زمان اسارت خاطرات تلخ و شیرین زیادی برایم باقی مانده است .

در بیان یکی از خاطرات اظهارداشت: در دوران اسارت نیروهای بعثی روزنامه ای با نام حقیقت در بین اردوگاه ها پخش می کردند که در آن اسامی رزمندگانی که زیر شکنجه ها شهید می شدند منتشر می شد و در حقیقت برای تضعیف روحیه اسیران بود ، در حالیکه رزمندگان با دیدن نام شهدا برای آن ها مراسم های هفتم و چهلم می گرفتند و در حقیقت باعث همبستگی و همدلی اسرا می شد .

وی از دوستان اسیر خود از ایرج نوروزی و ناصر نوری نام برد .

آزاده همدانی که حالا استادی در رشته های رزمی است گفت: روحیه و منش پهلوانی باید در بین جوانان ما گشتر یابد چرا که همین روحیه بود که توانست در دوران جنگ به کمک جوانان ما بیاید .

محمد چراغی در بیان یکی دیگر از خاطرات دفاع مقدس اظهارداشت:بنده در سال 61 اسیر شدم وتقریبا 8 سال اسیر بودم خاطرات خوب و تلخی این دوران را برای ما رقم زد که در بیان یکی از خاطرات مزاح خود می توانم بگویم .

در آسایشگاهی که در دوران جنگ حضور داشتیم این مکان فاقد کانا فاضلاب بود و رزمندگان سعی کرده بودند با ایجاد شیاری در آن محوطه برای آن کانال ایجاد کنند ، و هر کسی از این مکان می خواست عبور کند می پرید و این کار برای همه به یک عادت تبدیل شده بود که در این سالهای آخر روی آن را پوشانده بودند و کاملا تخت شده بود اما رزمندگان زمانی که می خواستند از آن محل عبور کنند ناخودآگاه می پریدند. 

آزاده خوش ذوق همدانی با بیان اینکه دارای سه فرزند است و یکی از فرزندانش در رشته دندانپزشکی قبول شده است ابراز خوشحالی کرد و آرزوی موفقیت برای تمام جوانان این مرز و بوم

باقر سیلواری رزمنده ورزشکار همدانی در گفتگو با همدان ورزش اظهارداشت: متولد 1339 هستم و در زمان انقلاب در دادگستری همدان مشغول فعالیت بودم و داوطلبانه به مناطق اعزام می شدم و اولین بار 31/6/59 به جنوب اعزام شدم و بعد از آن سر پل ذهاب رفتم و بعد از دوماه خدمت برگشتم و از ادامه فعالیتهایم را در سپاه همدان انجام دادم .

وی ادامه داد: در ارتفاعات قراویز در خدمت سردار شهید همدانی و شهید حبیب مظاهری و سایر دوستان بودم ، در آن زمان بصورت داوطلبانه به جبهه ها اعزام می شدیم و هر دوماه یکبار برمی گشتیم .

تا جایی که حضور ذهن دارم در عملیات های مطلع الفجرکه آذرماه 60 در شیاکوه و بعد فتح المبین در جنوب و بیت المقدس و در نهایت در آزاد سازی خرمشهر حضور داشتم .

در سال 61 همراه اکیپی که شهید همت و شهید متوسلیان نیز حضور داشتند به لبنان رفتیم و 20 مهرماه 61 بود که به پیشنهاد سردار شهید همدانی به عنوان مسئول اطلاعات لشگر 32 انصار الحسین ع استان همدان مشغول شدم .

در 30 مهرماه سال 61 در حال گشت زنی ارتفاعات قصر شیرین بودکه که صبح جمعه مورد حمله قرار گرفتیم واز ناحیه دست و گردن مجروح شدم و به اسارت رفتم و مدت 8 سال در اردوگاه موصل 1 تا 4 بودم و در نهایت در مردادماه سال 69 آزاد شدیم .

آموزش فنون و اصول رزمی به اسرا در زمان اسارات

وی در خصوص خاطرات ورزشی دوران اسارت گفت: با توجه به اینکه رزمی کار بودم و در رشته های کاراته و بعد کونگ فو فعالیت داشتم مثل تمام اسرای دیگر که هر کدام در هر رشته ای که تبحر داشتند فعالیت داشتند من نیز به آموزش اسرا پرداختم ، هر چند نیروهای بعثی به شدت با این کار مخالف بودند و دو بار به خاطر این فعالیت ها به مدت 45 روز در سلول انفرای نموری حبس شدم و شرایط واقعا دشواری را داشتم .

اما بعد از 45 روز که از انفرادی در آمدم دوباره به فعالیت خودم ادامه دادم و این بار نیز مرا به اردوگاه دیگری منتقل کردند که همچنان در آنجا هم مشغول آموزش بودم و خوشبختانه رزمی کاران با تجربه ای رشد کردند و خیلی از آن ها به از اسارت توانستند در ایران آزمون ها را بدهند و مربیان خوبی برای نسل جوان باشند .

به راحتی می توان گفت که در اردوگاه موصل 4  آسایشگاه وجود داشت که هر کدام از آن ها حدود 150 تا 180 نفر اسیر داشتند و از این آمار در هر آسایشگاه 140 نفر در تمرینات شرکت می کردند و کسانی که توان جسمی پایینی داشتند و نمی توانستند شرکت کنند به نرمش می پرداختند .

انتهای پیام/