پایان پارالمپیک 2016 ریو برای ورزش ایران تلخ بود. هر قدر مسابقات با موفقیت همراه بود و شاهد صحنه های زیبایی بودیم، یک پایان غم انگیز با درگذشت دوچرخه سوار جانباز کشورمان رقم خورد. در این شرایط، ورزش کشور نیز همراه با حواشی و اخباری بود که کمتر بدان توجه شد.

* برخی بازیکنان یک تیم پرطرفدار تهرانی، اخیرا شب های خود را به قلیان کشی در یک قهوه خانه در ولنجک اختصاص داده اند. این قهوه خانه در شرایطی پاتوق این بازیکنان شده که اختلاط در آن و حضور دختران نیز بر حواشی حضور آنها افزوده و عملا به بحرانی برای این تیم تبدیل شده است. مدیر این قهوه خانه فرد بدنامی است که با یک بدهکار بانکی نیز که زیاد در فوتبال دیده می شود، ارتباط داشته و این تلاقی با یک تیم محبوب تهرانی، شائبه ایجاد حاشیه و فعالیت هایی برای ضربه زدن به این تیم است! این پاتوق محل حضور دلال های رسانه ای نیز شده که به نظر می رسد باید دستگاه انتظامی در این زمینه با حساسیت بیشتری اوضاع را رصد کند. مشرق در آینده اطلاعات بیشتری درباره جزئیات این محل و افراد مرتبط با آن منتشر خواهد کرد.

* وقتی اعلام شد که شورای المپیک آسیا دفاتر منطقه ای را برای خود راه اندازی خواهد کرد و نامی نیز از ایران دیده نشد، این پرسش ایجاد شد که به راستی، دستگاه عریض و طویل ورزش چه می کند که در عرصه بین الملل، نه تنها دستاوردی به چشم نمی خورد که مدام شاهد تنزل نفوذ و اثرگذاری خود هستیم. مدیران کمیته المپیک که عازم اجلاس شورای المپیک آسیا شده بودند، اساسا در جریان این اتفاق نبودند که بخواهند اقدامی انجام دهند و نتیجه ای به دست آید که به جایگاه کشورمان در ورزش قاره کهن کمک کند؟ این اجلاس و اتفاقات تاسف برانگیزی که در فوتبال روی می دهد، بار دیگر نشان داد که سطح موضوع بین الملل در کمیته و وزارت ورزش به قدری پایین و ضعیف است که عملا موجب حذف ما در معادلات منطقه ای و فرامنطقه ای شده است.

* برگزاری المپیک و پارالمپیک اگرچه با فراز و فرودهایی همراه شد؛ اما حضور شماری از نمایندگان مجلس حواشی زیادی را میان افکار عمومی موجب شد. اینکه این نمایندگان با چه هدفی به مسابقات اعزام می شوند و این هدفگذاری محقق می شود، خود جداگانه قابل بحث است؛ اما پرسش این است که چرا افرادی که قرار است نماینده ملت باشند، با تشریفات ویژه اعزام می شوند. به طور مثال، در کاروان پارالمپیک، شمار قابل توجهی از ورزشکاران که با مشکلات جسمی نیز مواجه بودند، با پروازی عادی به ریو رفتند و برگشتند؛ ولی این نمایندگان از خدمات ویژه بهره بردند که تمامی آن نیز از جیب ملت پرداخت شد. این موضوع به انتقادی جدی میان مردم تبدیل شده که چرا باید این هزینه های گزاف برای کسانی انجام شد که قرار است مشکلات مردم را حل کنند.

* المپیک ریو در شرایطی برگزار شد که انتقادات گسترده ای به عملکرد فرهنگی و انضباطی کاروان ورزشکاران وجود داشت و مطالباتی که تا کنون پاسخی نداشته؛ اما پارالمپیکی ها با حرکت ارزشمند خود در افتتاحیه که با عنایت مقام معظم رهبری نیز همراه شد، نمره قبولی در این زمینه دریافت کردند. در کنار این موضوع که در جای خود قابل بررسی است، برگزاری یک نمایشگاه فرهنگی از سوی سفارت ایران بود که به قدری در سطح پایین و به دور از شان نظام برگزار شد که حتی تلاش شد تا تصاویری نیز از آن منتشر نشود. برگزاری این نمایشگاه بیشتر مناسب آژانس ها و تورهای گردشگری بود تا معرفی کشوری که این روزها تفکر جهانی دارد. البته، در حاشیه آن چند بشقاب و تصویر نیز وجود داشت که اگر قرار نمی گرفت، به مراتب بهتر بود! متاسفانه، این به ظاهر نمایشگاه فرهنگی در حالی برگزار شد که رژیم اشغالگر قدس، انگلیس، ژاپن و ...، نمایشگاه هایی کم نظیر از نظر کمیت و کیفیت را برگزار کردند.

* هنوز چند هفته ای از آغاز لیگ دسته اول نگذشته که دامنه اعتراضات به نحوه داوری ها افزایش یافته است. این موضوع تا بدانجاست که برخی اعلام داشته اند که ادامه این روند می تواند منجر به کناره گیری آنها از این دیدارها شود. افزایش شمار این اشتباهات که حتی تاثیرگذار در جدول نیز شده، نگرانی بسیاری را موجب شده است. به نظر می رسد فدراسیون فوتبال و بخش های مربوط به داوری بایستی ورودی جدی تر به این موضوع داشته باشند تا موجب دامن زدن به برخی شائبه ها نشود.

* اگرچه فوتبال کشور مبلغی هنگفت را به صورت سالیانه می بلعد و به صنعتی زیان‌ده تبدیل شده؛ اما مروری بر برخی ورزش های دیگر نشان می دهد که اوضاع آنها نیز نامطلوب و حتی بحرانی است. والیبال که با نشان دادن چهره ای بازیکن سالار و بی نظم، در سال‌های اخیر موجب انتقادات بسیاری شده، مدلی نزدیک به فوتبال و حتی بدتر پیدا کرده است. اخبار دریافتی حکایت از آن دارد که بازیکنان ملی پوش این رشته دریافت های نجومی و حتی میلیاردی دارند. این بازیکنان که موفقیت های سال های اخیر موجب غرور آنها شده، دریافت های سنگینی دارند که برای فقط 4 ماه بازی در لیگ است. این در حالی است که برخی 50 درصد و حتی بیشتر را در همان ابتدای رقابت ها دریافت می کنند. به نظر می سد دریافت های نجومی که روزگاری فقط در فوتبال بود، این روزها به والیبال نیز سرایت کرده است.