به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش، تکواندو استان همدان  همواره از رشته های ورزشی مدال آور در سطح بین المللی ، جهانی و آسیایی و لیگ های داخلی بوده است . بی شک هر رشته ورزشی برای موفقیت  نیازمند وجود مربیان کارآزموده ای است که بهترین اوقات زندگی خویش را صرف رشته ورزشی­و بالندگی و پرورش شاگردانشان کرده اند. وقتی از اساتید قدیمی تکواندو استان حرف میزنیم نام استاد احمد صالحی در این میان بیش از همه می درخشد . مربی که  هم در داوری و هم در مربیگری جزو برترین های استان و کشور می باشد و افتخاراتی را برای هم استانی هایش به ارمغان آورده است . در این مصاحبه قصد داریم با این مربی پیشکسوت بیشتر آشنا شویم .

*خودتان را به اختصار  معرفی کنید ؟؟؟

بنده احمد صالحی هستم .بازنشسته کارخانه شیشه همدان.متولد 8/8/1343.دان 7 تکواندو و داور درجه یک ملی فدراسیون تکواندو ایران  .

*تکواندو را از چه  زمانی شروع کردید و گزیده ای از پیشینه تکواندو استان در گذشته  را برایمان بازگو کنید ؟؟؟

بنده تکواندو  را در سال 1359 زیر نظر استاد احتظاظی  از باشگاه نیلی آغاز به کار کردم . در آن زمان تکواندو بصورت فعلی شناخته نمی شد. بیشتر ورزش هایی مانند کونگ فو در جامعه ما مورد استقبال قرار می گرفت . درتکواندو  رئیس هیئت نداشتیم و تکواندو سازماندهی خاصی نداشت.بنده ، ایرج اصغری ، حمید خدابنده لو ،مجید آژنگ ،امیر شریف پور ،جمال رشیدی نژاد، اسدالله طراوتی ،علی رجبی و حمید سعیدی از تکواندوکارانی بودیم که در ابتدای راه تکواندو در پارک مردم ، دانشگاه بوعلی ، تپه عباس آباد و گنج نامه با پوشیدن لباس تکواندو و ورزش کردن در این مکان ها ، سعی در تبلیغ و جذب مردم به این رشته ورزشی داشتیم.در سال 1363 بنده و ایرج اصغری برای اولین بار در تاریخ تکواندو استان همدان ، توانستیم مدال نقره کشوری را بدست بیاوریم . در سال 1365 در دوران سربازی خویش به عنوان مربی در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران خدمت کردم. همزمان با مربیگری ، از دانش استاد آشوری  و محمود مشهدی رجب از بهترین مربیان آن زمان ایران  ، بهره می جستم .بعد از اتمام سربازی با استاد محمد امیدفر که بسیار مرد بزرگ و دوسداشتنی بودند و هستند ، زمام هیئت را بر عهده گرفتیم و تمام تلاشمان این بود که بتوانیم تکواندو را هر چه بهتر و بیشتر توسعه بدهیم . با اساتید بزرگواری که در پست ریاست هیئت قرار گرفتند همچون استاد احتظاظی ، استاد دلشاد ، کاظم اولیایی و احسان قنبری همکاری  کردم و همچنان نیز این همکاری ادامه دارد و در هر بخشی که بتوانم مفید باشم کمک می نمایم.

*بهترین خاطرات دوران ورزشی و مربیگری تان ؟؟؟

بهترین و شیرین ترین خاطره من به سال 1380 بهمسابقات قهرمان کشوری بزرگسالان ایران بر می گردد. در زاهدان توانستیم ما با 3 طلا  مقتدرانه قهرمان ایران شویم که هنوز هم این موفقیت تیمی در بخش کیوروگی (مبارزه) برای استان تکرار نشده است.بنده افتخار سرمربیگری آن تیم را داشتم.

*شما در داوری بی نظیر عمل می کنید و کمیته داوران فدراسیون تکواندو شما را جزو بهترین ها می داند .علت چیست ؟؟؟

مهمترین اصل در داوری را بی طرفی و قاطعانه عمل کردن می دانم .قاضی یا یکداور همیشه باید بداند که در پیشگاه خداوند باید پاسخگو باشد . ما نمی توانیم به وجدانمان دروغ بگوییم و به راحتی بازیکنی را از حق مسلمش محروم کنیم . هیچوقت این اجازه را به خودم نمی دهم که بخاطر هوای نفس اشتباه قضاوت کنم چرا که یقیندارم اگر این کار را بکنم مجازات رفتارم را در این دنیا خواهمدید . هیچوقت دنبال گرفتن مدرک نبودم تا خودمرا ثابت کنم . سعی کردم با بالا بردن کیفیتمنشانگر توانایی و عملکردمدر داوری باشم . بلایی کهداوری ما به آن مبتلا شده است مدرک گرایی است که موجبات بالا رفتن اشتباهات در داوری شده است.

خطی مشی فکری شما در ورزش ؟؟؟

به نظر من صداقت یک مربی از دانش وی مهمتر است . همواره سعی کردم زبانی صادق و شفاف داشته باشم هرچند که زبان سرخ من گاهی سر سبز من را به باد داده است ولی هیچ گاه از اینکه کلام حق را بگویمو تاوانش را بپردازم ، منصرف نشده ام. خودم که جوان تر بودم همواره از بزرگترهایم با حفظ احترام انتقاد می کردم ولی خب بزرگترهای ورزش انتقاد های من را بر نمی تابیدند ولی امروز خودم که در جایگاه پیشکسوت قرار گرفته ام این اجازه را به جوانان می دهم که از من نوعی بدون هیچ گونه رعبی انتقاد کنند چرا که انتقادکردن را لازمه رشد یک مجموعه می دانم .

خواسته شما از مسئولین ؟؟؟

همیشه و همیشه تاکید مندر ورزش بر جدایی سیاست از ورزش و سیاسی کاریبوده است.متاسفانه سیاست زدگی در ورزش ما بشدت وجود دارد و موجب دور شدن مربیان از هدف اصلی شان در ورزش یعنی تربیت بدنی و فکری مناسب ورزشکاران شده است.این نکته را هم اضافه کنم که ما جوانان مستعد و توانمندی در مجموعه ورزش داریم و امیدوارم از توانایی شان هر چه بهتر در خدمت رسانی به ورزش استفاده شود.

حرف آخر :  جایگاه پیشکسوت  یعنی شناسنامه  یعنی هویت یعنی ریشه .قدر ریشه هایمان را بدانیم و اجازه ندهیم هر بادی بتواند به ریشه هایمان گزندی برساند . اگر هویتی امروز در ورزش داریم بخاطر زحمات این بزرگترهاست که عرق ریخته اند و جان فشانی نموده اند تا سنگ بنای ورزش ما شکل بگیرد تا من جوان ورزشکار امروز به راحتی کسب افتخار کنم.یادمان باشد شناسنامه های ورزش پاک شدنی نیستند . قدرشان را بیشتر بدانیم .

مصاحبه از مجید دیبافر

کارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی