از امروز به مدت یک هفته، هفت روز و هفت شب ویژه برنامه های هفته تربیت بدنی و ورزش برپاست! دانشجویان رشته تربیت بدنی خوشحال اند از اینکه یک هفته به نام آنها نام گذاری شده و شعار ” چقدر خوبیم ما” را دسته جمعی سر می‌دهند. استادان تربیت بدنی یک هفته فرصت دارند تا از معایب و مزایای رشته‌شان بیشتر از دیگر روزهای سال بگویند و به اندازه چند کتاب پانصد صفحه ای در یک کلاس ۹۰ دقیقه ای صحبت کنند. مدیران ورزشی هم که در ۳۵۸ روز دیگر سال (به جز این یک هفته) حسابی سرشان گرم پر کردن چاله چوله های ورزش بوده یک هفته ای را به تکریم و تمجید از فعالیت های یک ساله خودشان مشغول می شوند و در حین همین تکریم ها و تمجیدها روبانی چیده و عکسی گرفته و پروژه های تمام نشده ورزشی را هم افتتاح می کنند تا مبادا روز رفتن برسد و …

این داستان هفته تربیت بدنی در چند شات بود. از یک کلاس درس دانشجویان این رشته تا محل خدمت به ورزش! اما تربیت بدنی یعنی چه؟ چرا هفته تربیت بدنی؟ ورزش به چه معناست و چرا هفته تربیت بدنی و ورزش؟

احتمالا نام گذاران این روز به تفاوت تربیت بدنی و ورزش آشنا نبوده اند. مردم ما بالاتفاق تربیت بدنی و ورزش را دو واژه مترادف با هم می‌دانند و عملاً تفاوتی بین این دو قائل نیستند. هر فعالیتی که منجر به سلامتی شود احیانا ورزش است. حالا می‌خواهد پیاده روی در پارک نزدیک منزلمان باشد یا شرکت در یک مسابقه بین المللی بادی کلاسیک آن هم با پیش مصرف انواع و اقسام داروهای هورمونی و نیروزا.

واقعیت را بخواهید چیز دیگری است. اگر نخواهیم وارد مباحث آکادمیک ورزشی شویم که از حوصله مطلب هم خارج است باید یک نکته را در تفاوت تربیت بدنی و ورزش بگوییم. فعالیتی که هدفش رسیدن به سلامتی است حالا می‌خواهد لی لی باشد یا فوتبال در یک جمع دوستانه یعنی تربیت بدنی. یعنی پرورش بدن. اما وقتی این لی لی را در یک جشنواره بازی می کنیم یا فوتبال را در زمین چمن با سوت داور و احیانا کری خوانی و تکل خشن و اخطار و اخراج، آن وقت است که دیگر حق نداریم اسم تربیت بدنی را روی آن بگذاریم. همان ورزش کافی است.

این یک مثال بود تا بدانیم وقتی فعالیت منجر به سلامتی در چارچوب قوانینی سازمان یافته قرار می گیرد نام ورزش را به خود اختصاص می دهد. حالا یک سوال. ما هم مانند شما نمی دانیم هفته تربیت بدنی و ورزش، هفته تربیت بدنی است یا هفته ورزش؟

اگر هفته تربیت بدنی است که چه خوب! همه جا صحبت از تندرستی است. اما ای کاش هفته ورزش نبود. چون هر روز سال هفته ورزش است. هر روز که خبر از مسابقات ورزشی در رسانه ها منتشر می شود. خبر از جدال های مربیان و ورزشکاران. همه اتفاقات حاشیه ای چهارگوشه جهان. این روزها همه روز ورزش است. پس یک هفته را بگذاریم برای تربیت بدنی. برای آنهایی که می‌خواهند فعالیت کنند تا سلامت باشند نه روزنامه بخوانند و بگویند ما ورزشکاریم!

اینکه در هفته تربیت بدنی همایش پیاده روی و دوچرخه سواری برگزار کنیم و مردم را دعوت کنیم تا در یکی از جمعه های دل انگیز مهر ماه دمی هم به فکر سلامتی خود باشند خوب است. اگر در این هفته مدام از مزایای فعالیت جسمی بگوییم خوب است. اگر بگوییم چند درصد از مرگ و میرها ناشی از عدم تحرک و بیماری های قلبی است، عالیست. اگر بگوییم به خاطر خودتان کمی راه بروید بی نظیر است؛ اما کاش مدیرانی که در هفته تربیت بدنی بیشتر از دیگر روزهای سال فرصت سخنرانی دارند چند سرفصل دیگر هم به صحبت های خود اضافه می کردند. ای کاش می گفتند ورزش خوب است اما چرا علیه تربیت بدنی است؟ می گفتند ببخشید از اینکه در ۱۲ ماه سال به بهانه ورزش به جان هم می افتیم و تریبون ها را فرصت تاختن به هم می دانیم اما این یک هفته را از ما بپذیرید تا فقط به سلامتی خودمان و شما فکر کنیم.

میدان نیوز