میثم مصطفی‌جوکار همان روز پاسخ جالبی داد و گفت: دوست داشتم 16 آذر (روز دانشجو و ایسنا) میهمان ایسنایی‌ها باشم اما حالا فرصت جبران فرا رسیده است!
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)_منطقه همدان، با اینکه خسته از حضور در رقابت‌های جام جهانی آمریکا بود اما برای یک گفتگوی صمیمی مسیر 75 کیلومتری ملایر به همدان را طی کرد تا میهمان ایسنا و تحریریه این رسانه باشد. اخلاق خوب و پهلوانی این پسرک دوست داشتنی دیار مادستان برخی از خبرنگاران که برای اولین بار با وی رو در رو شده بودند را حسابی به وجد آورد.
میثم مصطفی‌جوکار که موفقیت‌های بدست آمده در زندگی ورزشی خود را مدیون دعای خیر پدر، مادر و الطاف بیکران ائمه اطهار می‌داند این روزها به پابوس امام رضا (ع) رفته تا سجده شکر به زمین بزند. باور این مساله که میثم مصطفی‌جوکار بعد از ناکامی در المپیک 2008 پکن با آن باخت عجیب برابر کشتی‌گیر بلغارستانی، دوباره به دنیای تشک بازگردد و افتخارآفرینی کند کمی دشوار است اما او با توسل و ارادت ویژه به حضرت رقیه (س) دوباره به روزهای اوج سلام کرد تا جایی که برخی از گوش شکسته‌های کشور از روی کارآمدن مجدد او به دنیای قهرمانی با عنوان "بازگشت فوق‌العاده" نام بردند.
در پنجمین روز از بهمن ماه سال 1364 در ملایر متولد شده است. کشتی و کسب افتخارات در دایره طلایی را شاید بیش از همه به نظری و برادر بزرگتر خود مسعود مدیون باشد. او نماینده وزن ۷۴ کیلوگرم کاروان ایران در مسابقات المپیک ۲۰۰۸ پکن بود که در همان دیدار نخست در یک کشتی نه چندان جالب مقابل "کاریل ترزیف" از بلغارستان شکست خورد و با توجه به شکست ترزیف برابر "بوایسار سایتیف" از دور مسابقات کنار رفت.
خواندن گفتگوی ما با میثم مصطفی‌جوکار که همگی او را با اخلاق خوب و منش پهلوانی‌اش می‌شناسیم خالی از لطف نخواهد بود:
ابتدا از المپیک 2008 پکن و خاطرات تلخ این رقابت‌ها شروع کنیم.
قبل از المپیک 2008 پکن از ناحیه مچ پا آسیب دیدگی جزئی داشتم که همین آسیب‌دیدگی در رقابت‌های المپیک عملکردم را تحت تاثیر قرار داد. متاسفانه آن زمان مربیان ما نتوانستند از لحاظ روحی و روانی مرا جمع و جور کرده و در شرایط مسابقه قرار دهند. گرچه خیلی خوب کشتی گرفتم اما کم سن و سال بودم و تجربه امروز را نداشتم. برای پکن دو سه سال از جان مایه گذاشته بودم اما قسمت نبود نتیجه بگیرم. در مجموع بازهم تاکید می‌کنم به لحاظ روحی و روانی نتوانستم آماده حضور در مسابقات معتبر المپیک شوم.
بدبین‌ترین فرد علاقمند به کشتی هم تصور باخت آن هم با اختلاف 6 امتیاز برابر کشتی‌گیر نه چندان مطرح بلغاری را نداشت.
سه ماه قبل از المپیک 2008 پکن کاریل ترزیف را در جام یاشاردوغور ده بر صفر شکست داده بودم. در پکن قسمت این بود که میثم مصطفی‌جوکار کشتی‌گیر ناکام باشد و برابر ورزشکاری که با آن اختلاف پیروز شده بود شکست بخورد!
کابوس باخت عجیب برابر تزریف تا چه زمانی همراه با میثم مصطفی‌جوکار بود؟
بعد از المپیک 2008 یک سال آن طور که باید روی تشک نرفتم و در مسابقات لیگ هم عملکرد بدی داشتم. از لحاظ روحی به قدری لطمه خورده بودم که به هیچ عنوان نمی‌توانستم با نتیجه کسب شده در المپیک پکن کنار بیایم. با اینکه مسعود برادر بزرگترم کنارم بود و همیشه به من دلداری می‌داد اما نتوانستم تا یک سال خود را مهیای حضور شایسته در مسابقات کنم.
شاید باور این مساله سخت باشد اما تا یک سال برخی شب‌ها خواب شکست سنگین در المپیک را می‌دیدم و از لحاظ روحی آشفته بودم. آن روزها به تنها چیزی که فکر می‌کردم نتیجه کسب شده در المپیک پکن و کابوس باخت برابر تزریف بود.
چرا تا چند سال نام میثم جوکار در پشت خطی‌های تیم ملی مشاهده می‌شد؟
بعد از بازی‌های المپیک 2008 تا یکی دو سال ترکیب تیم ملی انتصابی بود نه انتخابی. یک سال صادق گودرزی و یک سال هم احسان لشگری را به مسابقات جهانی اعزام کردند. دو سال هم پشت خط بودم تا اینکه تصمیم گرفتم یک وزن بالاتر آمده و شایستگی‌های خود را در یک وزن بالاتر ثابت کنم.
از نقش پررنگ مسعود مصطفی‌جوکار در بازگشت خیره کننده به دنیای بزرگ کشتی را برایمان بگویید.
پدر، مادر و همسرم همیشه حامی و مشوق من بوده‌اند. خانواده‌ام سختی‌های زیادی را متحمل شده‌اند که من شرمنده آنها هستم. فرزنده 10 ماهه خود را نزدیک به 30 روز ندیده بودم. تمام اینها به کنار، اینکه مسعود به عنوان برادر بزرگتر و دلسوز واقعی تا حد بسیار زیادی در موفقیت‌هایم نقش داشته بر کسی پوشیده نیست. مسعود همیشه حامی من بوده و قطع به یقین تا روزی که کشتی خواهم گرفت از تجربیاتش بهره می‌برم. او این راه پر پیچ و خم را رفته و تجربیاتش را در اختیار من می‌گذارد تا میانبر بروم!
دلیل اینکه قبل و بعد از المپیک 2012 لندن همیشه "احسان لشگری" به میثم جوکار ترجیح داده می‌شد چه بود؟
قبل از المپیک 2012 لندن در مسابقات لیگ در یک رقابت نزدیک کشتی را به لشگری واگذار کردم و همان رقابت معیار انتخابی شد و او به المپیک رفت. کادرفنی قبلی طوری با من رفتار کردند که واقعا احساس کردم ذهن‌ها را علیه من شستشو داده‌اند. هرجا کشتی می‌گرفتم به چشم نمی‌آمد! خیلی زمان‌ها بوده که حرف نزدم و فقط با قوت به تمرینات ادامه داده‌ام تا حقم را بگیرم. از خادم ممنونم که در دو سال اخیر به من اعتماد کرده است.
به نظر می‌آید محمدحسین محمدیان برای حضور در وزن 97 کیلوگرم هنوز مردد است؟
تمام تلاش من حضور موفق در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی است. نفراتی چون لشگری، کریمی و محمدیان رقبای اصلی من هستند و اینکه کدام کشتی‌گیر در چه وزنی روی تشک خواهد رفت خیلی برایم اهمیت ندارد. میان ما اعضای تیم ملی رفاقت در عین رقابت موج می‌زند. محمدیان هنوز تصمیم قطعی خود را نگرفته و اگر هم دوباره یک وزن پایین‌تر بیاید برای رقابت با او مشکلی ندارم. دو سال پیش در صورتی به محمدیان در انتخابی تیم ملی بازی را واگذار کردم که او قبل از رویارویی با من سه مسابقه روی تشک رفته بود و من 6 کشتی گرفته بودم. البته رقابت من با محمدیان در آن سال ایراد داوری داشت که کادر فنی هم این قضیه را تایید کرد.
برسیم به جام جهانی 2015 آمریکا. آمادگی بدنی میثم جوکار در این مسابقات قابل تحسین بود.
من سه ماه قبل در جام تختی شرکت کرده بودم. بعد از آن رقابت‌ها تمرینات سختی را پشت سر گذاشتم و با آمادگی بالا در آمریکا روی تشک رفتم. با دعای خیر مردم، همت کشتی‌گیران و تلاش خادم و اعضای کادرفنی قهرمانی در این مسابقات رقم خورد و از این بابت بسیار خوشحالیم.
نتیجه تلخ المپیک 2008 پکن در 2016 برزیل جبران خواهد شد؟
15 ماه دیگر برای همیشه کشتی را کنار خواهم گذاشت. تمام هدفم حضور موفق در المپیک 2016 برزیل است تا با کسب خوش رنگ‌ترین مدال در بزرگترین رویداد ورزشی دنیا کشتی را بوسیده و کنار بگذارم. البته در اولین گام باید دو ماه دیگر در انتخابی تیم ملی بهترین عملکرد را به منصه ظهور بگذارم.
یک سوال حاشیه‌ای! چرا همیشه ملایری یا همدانی بودن برادران مصطفی‌جوکار سوژه بوده است؟
در مورد این موضوع خیلی دوست ندارم صحبت کنم. من ملایری هستم و ملایر هم جزئی از استان همدان است. اگر دقت کنید مازنی‌ها خیلی به این قضیه حساس نیستند و من هم از همدانی‌ها و ملایری‌های عزیز می‌خواهم خیلی به این موضوع اهمیت ندهند. مهم موفقیت ایران سرافراز است.
اخلاق خوب میثم جوکار همیشه ورد زبان‌ها بوده است.
در این مورد مردم همیشه به من لطف داشته‌اند. فلسفه ورزش این است که ورزشکار انسان بهتر و کامل‌تری شود و با توجه به تاکیدات دین مبین اسلام زندگی بهتری داشته باشد و رعایت اخلاق و معنویات را سرلوحه امور خود قرار دهد.
کشتی یک ورزش پهلوانی است که در سنت ما ریشه دارد، مردم ما کشتی را با سایر رشته‌ها مقایسه نمی‌کنند و انتظاری که از کشتی‌گیران دارند از بقیه ورزشکاران ندارند. همیشه سعی کرده‌ام حتی در روزهایی که خیلی تحت فشار بوده‌ام رعایت اخلاق را در اولویت قرار دهم.
کدام کشتی را هیچوقت فراموش نخواهی کرد؟
من ارادت خاصی به حضرت رقیه (س) دارم و همیشه قبل از کشتی‌ها به وی توسل می‌کنم.
چند سال پیش یک کشتی حساس با علی اصغر بذری نایب قهرمان جهان داشتم. قبل از مسابقه به حضرت رقیه (س) توسل کردم و این احساس به من دست داد که می‌توانم پیروز رقابت شوم. در پایان هم با یک اختلاف خیلی خوب او را شکست دادم تا آن روز همیشه برای من ماندگار شود.
حرف آخر؟
از تمام افرادی که طی این سال‌ها برای من زحمت کشیده‌اند نهایت تشکر را دارم. از ایسنا نیز که همواره حامی و پیگیر وضعیتم بوده تشکر می‌کنم. امیدوارم با مدال‌آوری در بازی‌های جهانی و المپیک پاسخ محبت همه دلسوزان ورزش را بدهم.
نسخه مناسب چاپ
دیدگاه شما