اول:پس از تلاش‌هایی که فدراسیون ایران داشت، تعلیق برطرف شد و قایقرانی توانست به روال عادی بازگردد، البته نه روالی که در سالهای قبل المپیک لندن داشت بلکه یک روال کاملا عادی. در همان زمان فدراسیون تصمیم گرفت تا هدایت تیم های ملی را برعهده نیروهای داخلی بگذارد که بعد از مدتی سیما عروجی که خود از ورزشکاران آبهای آرام بوده، به عنوان مربی دختران انتخاب شد. عروجی که خودش از ملی پوشان بود به تازگی وارد حیطه مربی‌گری شده و انگیزه زیادی داشته تا بتواند در این بخش هم موفق باشد.

حمایت فدراسیون و تلاش خودش باعث شد تا او در این بخش بتواند کارهایش را پیش ببرد اما جوانی او، هم‌تیمی بودنش با برخی ملی‌پوشان در زمان ورزشکاری و تجربه حضور مربیان خارجی خوب در ایران باعث شد تا ملی‌پوشان خیلی سخت عروجی را به عنوان مربی خود قبول نکنند و از همان ابتدا اعتراض‌هایی برای تغییر مربی داشته باشند.

دوم: دختران قایقرانی ایران در سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشتند. آرزو حکیمی که یک استعداد برای این رشته بود در رقابت‌های جوانان جهان در جایگاه چهارم ایستاد و نشان داد می‌تواند جزو بهترین‌های این رشته شود اما تعلیق فدراسیون باعث شد او و برخی دیگر از ملی‌پوشان از آن روزهای درخشانشان دور شوند اما با رفع تعلیق آنها بیش از اینکه درگیر تمرین‌های خود باشند با درگیر کردن خود به فراز و نشیب‌های قایقرانی در روزهای سخت نتوانستند به روزهای خوبشان بازگردند. با تمام مشکلاتی که دختران در این مدت داشتند آنها نشان داده‌اند که می‌توانند با استفاده از دانش روز مربیان خوب به نتایجی شایسته برسند.

سوم: تصمیمی که آنها برای نیامدن به اردو گرفتند حرفه‌ای نبود چرا که یک ورزشکار هیچ وقت تمرین و آماده‌سازی‌اش را رها نمی‌کند. قایقران‌ها می‌توانستند به تمرین بیایند اما صریحا اعلام کنند که نمی‌خواهند با مربی کنونی کار کنند. درست است که شاید این ذهنیت ایجاد شود که نباید ورزشکار سالاری به وجود بیاید اما حداقل می‌شد به صحبت های آنها گوش داد و متوجه شد شاید مربی کنونی با تمام شایستگی‌هایی که دارد نمی‌تواند به ملی‌پوشان کنونی کمکی کند. یعنی می‌شد به خواسته آنها بدون ذهنیت ورزشکار سالاری نگاه کرد و کارشناسانه برخورد کرد. بی‌سیاستی دختران قایقرانی با واکنش های نادرستی مواجه شد که نشان داد از درون خود فدراسیون هم برخی هستند که به ایجاد چنین حواشی علاقه مند شده‌اند؛ کسانی که فعلا از صبر قایقرانی سعی به سوء استفاده دارند.

چهارم: غلامرضا امینی رییس فدراسیون قایقرانی همه مسوولیت‌های بخش بانوان را به نایب رئیسش سپرده‌ است. با اینکه دبیر فدراسیون تلاش لازم برای کم کردن این مشکلات نداشته، اما توقع می‌رفت نایب رییس بانوان فدراسیون نیز کمی با سیاست رفتار کند اما این اتفاق تاکنون نیفتاده است؛ فرحناز امیرشقاقی بدون توجه به جایگاهی که دارد واکنش هایی نشان داد که نه تنها در مسیر حل موضوع نبود بلکه کاملا حاشیه‌ها را بیشتر کرد. در کنار مصاحبه‌هایی که انجام داد و هیچ توجهی به خواسته ملی‌پوشانش نداشت او به یکباره در برنامه‌ای رادیویی صحبت‌هایی انجام داد که به دور از سیاست و رفع اختلاف بود. اینکه او درباره مشکلات روحی ملی‌پوشش آنقدر راحت صحبت کند و همه ریز و درشت اخبار تیم را رسانه‌ای کند کار درستی نیست. به همین دلیل است که اصل مشکل ملی‌پوشان با بخش بانوان فدراسیون است. با این حال رییس فدراسیون باید به عنوان متولی اصلی سه رشته قایقرانی در کشور در این فضا نقش خودش را هم در قبال ملی‌پوشان و هم در قبال مسئولان فدراسیون به خوبی ایفا کند و از رئیس فدراسیون قایقرانی انتظار می‌رود در قبال مسئولان زیر دستش در فدراسیون و همچنین در قبال ورزشکاران مقتدرانه‌تر عمل کند.

پنجم: اکنون قایقرانی در بخش بانوان وارد فاز جدیدی شده‌ است. ملی‌پوشانی داریم که جزو بهترین‌های آسیا هستند و می‌توانند مدال‌آوری های زیادی در آینده داشته باشند اگر خودشان را از حواشی دور کنند و امکانات در اختیارشان قرار بگیرد. آنها با اینکه سهمیه‌ای برای المپیک نگرفتند اما سال آینده رقابتهای آسیایی و جهانی دارند و باید برای بازی های آسیایی جاکارتا آماده شوند. از یک طرف آنها تصمیمی گرفته‌اند که به ضرر قایقرانی و خودشان است و از طرف دیگر مسوول مستقیم آنها نیز واکنشی نشان داده که همین نتیجه را دارد؛ فدراسیون موضوع را مدیریت نکرد. اکنون می‌توان به غلامرضا امینی رییس فدراسیون قایقرانی پیشنهاد داد که زمان آن رسیده تا برای حل این ماجرا دست به کار شود و اجازه ندهد جدال ملی‌پوشان و نایب رییس ادامه دار شود. امینی می‌تواند وارد ماجرا شود و با جدیت هم با برخی ملی‌پوشان که به هر بهانه‌ای به دنبال حاشیه‌ هستند رفتار کند و هم با مسوولانی که شاید نتوانسته‌اند آنطور که باید مدیریتی کارآمد داشته باشند.

پیشنهاد به فدراسیون: یکی از موضوع‌هایی که این روزها به شدت شنیده می‌شود این بوده که در روزهایی که امکان حضور مربی خارجی خوب در ایران وجود ندارد چرا دختران رویینگ می‌توانند با یک مربی مرد تمرین کنند اما در آب‌های آرام این اتفاق نمی‌افتد. با توجه به توانایی‌های ایرج اقلیمی در این رشته می‌توان از او در هدایت بانوان استفاده کرد تا مربیان جوان بانوان هم زیر نظر او کسب تجربه کنند. البته شاید با این تصمیم هم برخی قایقران‌ها باز هم بهانه بیاورند همانطور که در گذشته آورده‌اند اما در آن زمان موضوع وارد حیطه ورزشکار سالاری می‌شود و فدراسیون می‌تواند خیلی راحت‌تر تصمیم بگیرد.

پیشنهاد به ورزشکاران: مطمئنا رییس فدراسیون صحبت های آنها را شنیده چرا که به واضح‌ترین شکل اعتراضشان را نشان داده‌اند. اقدام عملی تا این مرحله کافی است و به ورزشکاران پیشنهاد می‌شود که بیش از این مصاحبه‌ای نداشته باشند و منتظر باشند تا نتیجه اعتراضشان را از سوی فدراسیون ببینند.

انتهای پیام