به گزارش پایگاه خبری همدان ورزش، یکی از مسایلی که همواره در ورزش کشور ما دیده می­شود این است که قهرمانان جوان رشته­های ورزشی خیلی راحت کنارگذاشته می­شوند وهیچ مسئولی هم نیست که جویای حال آن­ها شود واین خود یک درد است. جوانی که سال­ها  برای بالابردن پرچم ایران در میادین بین المللی زحمت کشیده است،باید از ورزش قهرمانیش با تحمیل واجبارکنار زده شودوهیچگونه استفاده ای برای خویش و جامعه­اش نداشته باشد. یکی از این جوانانی که در ورزش دوو میدانی برای استان وکشورش افتخارآفرینی کرده است داریوش ولی نیا جو می باشد که دراین مصاحبه قصد داریم از دغدغه های این جوان قهرمان پرده برداریم.

*خود را معرفی کنید و در این سال ها توانسته­اید چه عناوینی را کسب کنید ؟؟؟

داریوش ولی نیا جو هستم ، متولد سال 1369،کارشناس مدیریت ورزشی و در این سال­ها به لطف خداوند توانسته­ام مدال­های رنگارنگی بدست بیاورم از جمله :

بیش از۵٠مقام اولی، دومی و سومی از رده نونهالان تا بزرگسالان کشور  درپرتاب وزنه وپرتاب دیسک

نایب قهرمان نوجوانان جهان فرانسه- سال13٨۶

جابجاکردن رکورد نونهالان کشور - سال13٨۴

جابجا کردن رکورد نوجوانان پرتاب وزنه کشور- سال13٨۵

داری برترین رکورد آسیا ۴سال پشت سرهم ازسال٢٠٠٧تا سال٢٠١١

قهرمان پرتاب دیسک ،پرتاب وزنه وقهرمانی  تیمی کارگران جهان سال٢٠١۵

قهرمان شرکت های جهان در سال ٢٠١٨

 مشوقان اصلی شما برای کسب افتخار چه کسانی بودند ؟؟؟*

بی شک پدر و مادرم نقش بسزایی در رشد و پیشرفت من در این رشته ورزشی داشتند.اما بعد از فوت شدن این عزیزان ؛ همسر بنده که خود از قهرمانان ورزشی هستند حمایت های همه جانبه ای را برای موفقیت بنده انجام می دادند.

*گویا ازتوانمندی  شما و همسرتان که از بهترین پرتابگرهای وزنه ودیسک کشور نیز هستند ، هیئت دو ومیدانی استان همدان استفاده نمی کند، علت چیست ؟؟؟

راستش را بخواهید سال هاست که بنده همین سوال را از مسئولین ورزش استان دارم . در ورزش دوو میدانی استان ما آدم های باسواد و تحصیل کرده و قهرمان زیادی وجود دارد . آدم های نجیبی که با شرافت زیست می کنند و روزی کسب می کنند.اما متاسفانه عده ای اقل وجود دارند که اجازه کار به هیچ یک از این آدم ها را نمی دهند. گویا منافع شان با وجود آدم های متخصص و کاربلد تامین نمی شود . آدم هایی که با زد و بند سیاسی و تهمت زدن و ایجاد حاشیه های  عمدی باعث می شوند که جوانانی مثل بنده از صحنه ورزش دور شوند تا خیلی راحت به حکم رانی شان در دو ومیدانی ادامه  دهند. آدم هایی که مافیای ورزش دو ومیدانی استان همدان هستند و به هیچ کس پاسخگو نیستند. بنده برای تک تک حرف هایی که میزنم دلیل و مدرک  دارم و امیدوارم بعد از انتشار این مصاحبه ، مسئولی پیدا شود و از بنده و همسرم علت انزوای مان را جویا شود.

*حرف های فروخورده شما در این سال ها چه بوده است و انتظارتان از مسئولین را بیان کنید؟؟؟

من در این دنیا فقط خدا را دارم و همسری مهربان که همیشه کنار من بوده است . خیلی رنج می­کشم  وقتی اجازه کار کردن در پیست دو و میدانی به بنده و همسرم داده نمی شود. پیست دو و میدانی در انحصار یک فرد خاص است که گویا عداوت و کینه اش نسبت به من و همسرم تمام شدنی نیست. اگر با ایشان هم عقیده باشی و متخصص هم  نباشی  بهترین امکانات را در اختیارتان قرار می دهند ولی خدا نکند که در سلیقه و نظر با ایشان مخالفت کنی ،قهرمان المپیک و جهان هم که باشی به شما اجازه ورود به پیست را نمی دهند . خیلی شرم آور است که دو جوان در ابتدای مسیر زندگی شان دچار چنین مشکلات ابتدایی قابل رفعی بشوند.تنها خواهشم از مسئولین این است که حرف های ما را بشنوند و درک کنند و اجازه کار کردن به من و سایر قهرمانان این رشته در پیست دو ومیدانی داده بشود.

*مهمترین دغدغه تان چیست ؟؟؟

مهتمرین  آرزوی ورزشی بنده این است که همسرم مجوز ورود به المپیک 2020 را کسب کند و  با تمرین و تلاش هم به رکورد ورودی نیز نزدیک شده ایم که با لطف خداوند تلاش می کنیم به این مهم دست پیدا کنیم .

سپاسگزاری ها و حرف های نگفته دیگر ؟؟؟*

تشکر ویژه می کنم از آقای علیرضا بختیاری مدیریت  شرکت الکواستون و آقای وحید برقعی  رییس هیئت سوارکاری استان همدان که همواره از ورزش قهرمانی و قهرمانان حمایت های ویژه ای به عمل آوردند .ایکاش و ایکاش مسئولین تصمیم گیر دو ومیدانی استان همدان هم بجای پژمردن نشاط و انگیزه در بین قهرمانانشان و منزوی کردن آنها ، کمی از جوانان و قهرمانانشان همچون این عزیزان حمایت می کردند .

حرف آخر: قصه ورزش ما زمانی تلخ و تلخ تر می شود که جوان قهرمان شرایط را برای کارکردن در این کشور مهیا نمی بیند و اقدام به مهاجرت برای ادامه دادن به ورزشش در کشوری دیگر و با تابعیت آن کشور می کند که امثال این جوانان نیز هم کم نیستند. راه را برای ادامه حیات ورزشی ورزشکار باز کنیم تا شاهد درخشش این پرچم سه رنگ باشیم که برای بالا ماندنش جوانان زیادی خون خویش را در این راه داده اند. 

مصاحبه از مجید دیبافر